Ένα πάθος, ένα λάθος, μια δυσκολία. Μια κατάσταση που σε διέλυσε, έναν άνθρωπο που σε βίασε ψυχικά, μια ατίθαση κρίση που διαπέρασε το σώμα σου και σε έκανε να τρέμεις σα ψάρι στα δίχτυα ενός επιτήδειου τρελού, μια ιδέα στο κεφάλι σου που σε εξιτάρει όσο τίποτα και ουρλιάζει «Προχώρα».
Όλα όσα σε «ξεπερνούν» και ίσως είναι πολλά, είτε άσχημα, είτε ωραία, σίγουρα είναι έντονα και όλα έχουν κάτι να σε διδάξουν. Ίσως το πιο σημαντικό, να μάθεις να ιεραρχείς τη σημασία και τη σοβαρότητα που έχουν για σένα οι όποιες καταστάσεις κι αυτό αλλάζει να ξέρεις, ανάλογα τον άνθρωπο.
Και όταν αρχίσεις και πιάνεις το νόημα της «ιεράρχησης» συμβαίνει κάτι καταπληκτικό και ίσως λίγο κυνικό μαζί. Αρχίζει μια, για κάποιους «απομυθοποίηση», για κάποιους άλλους «αξιολόγηση». Πράγματι, ξεκινάς να αντιλαμβάνεσαι τι έχει όντως για σένα σημασία, τι δε θες στη ζωή σου, τι έχεις ειλικρινά ανάγκη, τι ήρθε η ώρα να κόψεις απ΄τη ρίζα και σε τι νέο να δώσεις το πράσινο φως.
Υπάρχουν αυτά που όλο σου το είναι ζητά ξανά και ξανά και μόνο στην ιδέα πως η φλόγα τους σβήνει, τρέμεις. Αφυπνίζουν το παιδί μέσα σου, γελάς χωρίς συγκεκριμένους λόγους, αισθάνεσαι αμηχανία, φως και μαζί μιαν αθώα και σκοτεινή έλξη. Αυτά να τα κρατάς όσο αντέχεις και μπορείς και αν ακόμα δεν τα έζησες, στα εύχομαι από καρδιάς… Είναι ευλογία.
Υπάρχουν αυτά που σου κόβουν την ανάσα, όχι και τόσο ευχάριστα. Σε κάνουν να νομίζεις πως φτάνει ένα τέλος άδικο, σε βάζουν σε τριπάκια μανίας, κακών σεναρίων, σε ακινητοποιούν. Μουδιάζεις. Κατακλύζεσαι από πανικό, το μυαλό σταματά.
Η πίεση ανεβαίνει και οι παλμοί σου θυμίζουν έντονα αφρικανικά κρουστά… Έπειτα γειώνεσαι. Και αρχίζεις να καταλαβαίνεις που ξεκινούν και που τελειώνουν τα όρια του «φυσιολογικού» φόβου. Δεν είναι μάθημα αυτό; Ακόμα εδώ είσαι… Προχώρα!
Υπάρχουν άνθρωποι που σε ευνούχισαν, σε έκαναν να πιστέψεις πως είσαι ένα αδιάφορο υποκοριστικό και σε σημάδεψαν. Υπάρχουν κι άλλοι που τα υποκοριστικά από τα χείλη τους, ηχούν τόσο γλυκά ειδικά όταν πηγαίνουν δίπλα δίπλα με ένα απόλυτα ερωτικό, κτητικό «μου» και σε συνεπαίρνουν μαγικά στον κόσμο τους…
Υπάρχουν άνθρωποι που σε αγάπησαν και αγάπησες πολύ, που πίστεψαν σε σένα και σου έδωσαν ευκαιρίες και άλλοι που στις άρπαξαν απ’ τα χέρια, χωρίς καν να πάρεις πρέφα υπό το πρίσμα του «Δεν είναι αυτό για σένα… Θέλω το καλό σου, γι’ αυτό…».
Υπάρχουν πολλά και άλλα πολλά που σου φυτρώνουν ενοχές και σα σταυρό τις κουβαλάς μαζί σου παντού. Υπάρχουν κι αυτά που σε φτάνουν σε μιαν απόκοσμη θέωση και εκεί οι τύψεις… μπαίνουν τιμωρία, γιατί εκεί είναι η θέση τους.
Για όλους και όλα όσα σε ξεπερνούν, μονάχα ένα ευχαριστώ. Σε κάνουν πιο δυνατό, πιο γεμάτο, πιο υγιή. Αισθάνεσαι ζωντανός και είσαι. Ζήσε και ξεπέρασέ τα.
Φτάσε πιο πάνω απ’ όλα αυτά, χωρίς να τα υποτιμάς. Κέρδισε εμπειρίες και μάθε να αξιολογείς. Ξεπέρασέ τα σου λέω και μαζί με όλα αυτά και σένα, για σένα, για να κερδίσεις στο τέλος… εσένα.
