Χαρακτηριστικά του συνετού ανθρώπου είναι η ελευθερία από κάθε παράλογο αίσθημα, εμπαθή διάθεση και κίνηση.
Απ’ αυτά θα προκύψει ο έλεγχος και η κυριότητα πάνω στα νοήματα και θα ακολουθήσει η ορθή και αλάνθαστη χρήση των πραγμάτων.
Επίσης το πράο και ήπιο της συμπεριφοράς προς τους συνανθρώπους του, το ταπεινό φρόνημα, ως προς τον εαυτό του.
Το συμπαθές, το εύσπλαχνο, το ευεργετικό προς όλους, καθώς και η σταθερότητα της θελήσεως στις αποφάσεις, που θα παίρνει, σε αντίθεση με την προηγούμενη ακαταστασία.
Η ακριβέστερη περιγραφή του τέλειου ανθρώπινου χαρακτήρα, ή μάλλον της προσωπικότητας, είναι η ακριβής αντιγραφή του προτύπου – του Κυρίου μας -, γιατί Αυτός μόνος επανέφερε την ολοκλήρωση στη φύση μας.
Αυτό απέδειξαν αδιάψευστα όλοι «οι του Χριστού», που με τη βοήθεια της Χάριτος «φόρεσαν» την εικόνα του «επουρανίου» και, κατά τον Παύλο, σ’ αυτούς «η ζωή κατανίκησε τον θάνατο» (Β’ Κορ. 5,4).
Πρέπει όμως, να τονίσουμε ότι χωρίς τη συνδρομή της θείας Χάριτος, είναι αδύνατο ο «πεπτωκώς» και «συντετριμμένος» άνθρωπος να επανεύρει αυτά που έχασε.
(Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Συζητήσεις στον Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13, σ. 120-121)
