Αθεϊσμός
Αθεϊσμός σημαίνει την άρνηση πίστης στην ύπαρξη Θεών ή Θεού.
Αθεϊσμός, υπό την ευρύτερη έννοια, ονομάζεται η απουσία πίστης σε ύπαρξη θεοτήτων.
Υπό μια πιο στενή έννοια, ο αθεϊσμός δηλώνει την απόρριψη της πίστης στην ύπαρξη θεοτήτων
Google : Αθεΐα
Με βάση λοιπόν τον αθεϊσμό, οι άνθρωποι κατατάσσονται σε δυο κατηγορίες:
1. στους ανθρώπους που είναι άθεοι.
2. στους ανθρώπους που λένε ότι είναι άθεοι.
Στην 1η περίπτωση:
Ο άνθρωπος που είναι άθεος λειτουργεί μέσα στον κόσμο αυτόνομα σε σχέση με το υπερφυσικό, του οποίου ο ίδιος δεν έχει συναίσθηση ούτε και γνωρίζει ότι άλλοι άνθρωποι έχουν επίγνωσή του, θεωρητική ή πραγματική.
Μπορεί απλά λοιπόν να χαρακτηριστεί ως ο φυσικός δημιουργός, που ενασχολείται μόνο με τις φυσικές του δυνάμεις και με όσα μπορεί να πράξει δι΄ αυτών, ο οποίος όμως ουδέποτε κάνει λόγο για το θεό και κατ΄ επέκταση για το υπερφυσικό.
Στη 2η περίπτωση:
Ο άνθρωπος που λέει ότι είναι άθεος ή δεν πιστεύει ό,τι λέει αλλά το λέει, οπότε είναι ψεύτης ή το πιστεύει και το λέει.
Και στις δυο περιπτώσεις όμως, ο θεός είναι το σταθερό σημείο αυτοπροσδιορισμού του, οπότε η πίστη του προσδιορίζεται από την έννοια του θεού.
Τι "λέει" λοιπόν ο άνθρωπος που λέει ότι είναι άθεος(;) :
- Δεν πιστεύω στην ύπαρξη του θεού, που σημαίνει του υπερφυσικού ( αυτού δηλαδή που δεν υπόκειται κατά κανένα τρόπο στους φυσικούς νόμους ),
ή ...
-Πιστεύω ότι δεν υπάρχει το υπερφυσικό του οποίου θεμελιώδης "εκπρόσωπος" είναι σαφώς ο θεός.
Κατά συνέπεια, αυτοπροσδιοριζόμενος ως άθεος:
Χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αντίθετο και άρα πολέμιο του θεού (που για αυτόν ο θεός είναι μια έννοια μη αντικειμενικά εκφραζόμενη με οποιοδήποτε τρόπο)
Και είναι υποχρεωμένος να είναι πολέμιος του θεού, διότι δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει την αντίθεσή του με ό,τι συνεπάγεται η αποδοχή της ιδέας αυτής και εννοίας.
Άρα μάχεται ο,τιδήποτε έχει σχέση με το θεό, νοηματικά ή πραγματικά.
Και μπορεί μεν να λέει ότι "μάχεται" αυτούς (ή υπέρ αυτών) που αποδέχονται την ιδέα του θεού ( ως ανταποκρινόμενης σε μια πραγματικότητα της οποίας αρχικά δεν άπτονται οι πιστοί στο θεό, οι οποίοι με την συνεπή προσπάθειά τους στην ευθυγράμμισή τους πρακτικά στα δόγματα με τα οποία αυτή η ιδέα εκφράζεται κατά περίπτωση στον κόσμο ελπίζουν ότι θα μπουν σε αυτή την πραγματικότητα ) στην ουσία όμως πολεμάει το θεό, δηλαδή "αυτό" που θεωρεί και πιστεύει ότι εκπροσωπεί το ανύπαρκτο.
Υπάρχει τίποτα πιο παράλογο από το να πολεμάει κάποιος πραγματικά (που σημαίνει να αφιερώνει με οποιοδήποτε τρόπο χρόνο και ενέργεια) αυτό που θεωρεί ως ανύπαρκτο;
