Ανθρώπινες Σχέσεις - Point of view

Εν τάχει

Ανθρώπινες Σχέσεις




Σήμερα γίνεται πολύς λόγος γιά σχέσεις, γιά σχέση, γιά τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Ζώντας ὅμως σε ἐποχή μιᾶς ἄλλης Βαβέλ, διαπιστώνουμε ὅτι μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἄσχετοι. Μιλοῦν γιά σχέσεις οἱ ἀδύναμοι νά σχετισθοῦν σέ μιά σχέση οὐσίας καί μιλοῦν αὐτοί πού μόνο ἐπιδερμικά σχετίζονται.




Ποιά ὅμως εἶναι ἡ σχέση καί μάλιστα σχέση οὐσίας; Ἡ σχέση οὐσίας εἶναι μόνον ἡ ΑΓΑΠΗ. Χωρίς αὐτήν δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει οὐσιαστική σχέση. Ἡ πιό τρανή ἀπόδειξη τῆς ἀδυναμίας σχέσης εἶναι ἡ θεοποίηση αὐτῶν πού ὀνομάζονται «ἀνθρώπινα δικαιώματα». Ὁ καθένας διεκδικεῖ τό «δικαίωμά» του νά κάνει ὅ, τι ἀπολύτως θέλει. Ἐπειδή ὅμως τό θέλει, τό θεωρεῖ καλό, καί δικαίωμά του. Δέν ὑπάρχει πλέον καλό καί κακό. Ὑπάρχει τό δικαίωμά μου καί ἐπειδή ἐγώ τό θἐλω εἶναι «καλὀ». Στήν πραγματικότητα ζοῦμε στόν ἀπόλυτο ἐγωϊσμό καί ἐπί τῆς οὐσίας στήν ἀπόλυτη μοναξιά. Ὁ ἐγωϊσμός συνιστᾶ ἀδυναμία καί ἀνικανότητα ἐπικοινωνίας καί γεννάει τήν ἐπιθυμία ὄχι σχέσης, ἀλλά μόνο χρήσης τοῦ ἄλλου. Ὁ ἐγωϊσμός συνιστᾶ τήν ἀχρήστευση τῆς σχέσης, τῆς ἐπικοινωνίας, τῆς ἀλληλεγγύης, τήν ἀδυναμία τῆς θυσίας, τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς. Ὁ ἐγωϊσμός γεννᾶ τήν ἀνικανότητα τῆς ἀγάπης, τήν ἀνικανότητα νά ἀγαπᾶς. Μέ ἀπίστευτη εὐκολία ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἄνδρας ἤ ἡ γυναίκα, ἐγκαταλείπουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἀλλά καί τά παιδιά τους, στό «δικαίωμα» μιᾶς εἰκονικῆς εὐτυχίας, στό «δικαίωμα» μιᾶς ἀπόλαυσης, χωρίς τήν παραμικρή προσπάθεια προβληματισμοῦ, ἀλλά καί ἔννοιας γιά τόν ἄλλο. Δέν ὑπάρχει πλέον, παρά τό ἀπόλυτο ἐγώ.

Στήν Ἐκκλησία ὅμως μιλᾶμε γιά ἄλλα δικαιώματα. «Εὐλογητός εἶ Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά Σου», λέμε στή δοξολογία πρός τό Θεό. Δέν μιλᾶμε γιά τά δικά μας δικαιώματα, ἀλλά γιά τά δικαιώματα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό φαίνεται περίεργο γιά τό σημερινό ἄνθρωπο πού βλέπει καί κρίνει ἐπιδερμικά. Ποιό ὅμως εἶναι τό δικαίωμα τοῦ Θεοῦ πού ζητᾶμε νά γίνει; Τό δικαίωμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Μᾶς τό δίδαξε ξεκάθαρα. Δύο εἶναι οἱ ἐντολές ἀπό τίς ὁποῖες ὅλος ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆτες κρέμονται. «Νά ἀγαπήσεις τό Θεό μέ ὅλη σου τήν ὕπαρξη καί τόν πλησίον σου σάν τόν ἑαυτόν σου». Σέ αὐτή τήν τόσο μικρή πρόταση βρίσκεται ὅλη ἡ οὐσία τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶναι μιά κίνηση δική μου, ἡ ὁποία ὅμως μέ βγάζει ἀπό τον ἑαυτό μου. Μιά κίνηση πού στρέφεται στό Θεό καί διά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Ἀλλά αὐτή ἡ κίνηση ὑπάρχει μόνον ὅταν ἐγώ ζῶ. Ὅταν δέν ἀγαπῶ, δέν ζῶ. Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι ἑνιαία. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος «ζεῖ» στό ἀπόλυτο ἐγώ, τότε δέν ζεῖ, δέν κινεῖται, δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει.

Ὁ ἐγωϊσμός ἀποκλείει τήν ἀγάπη. Τήν ἀποκλείει, θά ἔλεγα, ἐκ φύσεως. Στόν ἐγωϊσμό ὁ Θεός καί ὁ ἄλλος εἶναι ἡ κόλαση μου καί ὄχι ἡ χαρά μου. Ὁ κάθε ἄλλος εἶναι ὁ ἐχθρός μου. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος διεκδικεῖ τά «δικαιώματά» του ἀπέναντι καί στό Θεό, ἀλλά καί στήν ἴδια τή φύση, στήν ἴδια τή ζωἠ. Σήμερα διεκδικεῖ τό «δικαίωμά» του νά διαστρέψει καί τή φύση καί τή ζωή. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ζεῖ στή δυστυχία. Στήν ἀπόλυτη δυστυχία. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιἀ τόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος γίνεται προκλητικός. Προκλητικός γίνεσαι, ὅταν δέν νοιώθεις ἀσφαλής. Προκαλεῖς, γιά νά νιώσεις ὅτι ὑπάρχεις, ὅτι εἶσαι κάποιος. Οἱ διαδηλώσεις «ὑπερηφάνειας» εἶναι ἡ πιό τρανή ἀπόδειξη. Βαπτίζοντας τήν κίνησή μου ὡς «ὑπερηφάνεια», ὁ πρῶτος πού θέλω νά πείσω, εἶναι ὁ ἑαυτός μου. Ὁ τίτλος εἶναι ἀπόλυτα χαρακτηριστικός τῆς ἀνασφάλειας.

Ὁ ἄνθρωπος πού πραγματικά ἀγαπᾶ, ὁ ἄνθρωπος πού νιώθει ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη χωρίς ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος πού συνειδητοποιεῖ ὅτι μόνο ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει, δέν εἶναι προκλητικός. Δέν εἶναι προκλητικός, ἐπειδή χαίρεται καί ἡ χαρά τόν πληρώνει καί τόν κάνει ἀσφαλή. Δέν χρειάζεται τήν ἐπιβεβαίωση, ἐπειδή νοιώθει ἀσφαλής, πλήρης καί γι’ αὐτό χαρούμενος. Δέν τόν νοιάζει ἄν ὁ ἄλλος τόν ἀπορρίπτει, ἐπειδή δέν ζεῖ ἀπό τήν σάρκα τοῦ ἄλλου, ἀλλά ἀπό τό αἷμα τοῦ Θεοῦ.


Ξέρω ὅτι αὐτά δέν τά καταλαβαίνουν πολλοί, γιατί δέν θέλουν νά τά καταλάβουν, γιατί θά καταρρεύσουν ἄν τά καταλάβουν. Τά σύμφωνα συμβίωσης, δηλαδή ἕνας ἐξεζητημένος τρόπος ὕπαρξης, τή στιγμή πού ὑπάρχει ὁ γάμος ὁ πολιτικός, γιά ὅσους δέν πιστεύουν, ὁ ἐκκλησιαστικός γιά ὅσους μποροῦν νά ἐμπιστεύονται καί τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους, δέν φέρνουν εὐτυχία, ἀλλά πλήξη. Πιστεύω πώς γνώρισα ἀρκετά τούς ἀνθρώπους καί προπαντός ὄχι στό προσκήνιο τῆς ὑποκρισίας, ἀλλά στό παρασκήνιο, ὅπου βιώνει κανείς τίς ἀποτυχίες του. Πιστεύω ὅτι αὐτός ὁ «ἄλλος σεξουαλικός προσανατολισμός» εἶναι μιά ἀπεγνωσμένη προσπάθεια ὑπέρβασης τῆς πλήξης, μιά ἀπεγνωσμένη προσπάθεια μιᾶς «ἄλλης ἐμπειρίας», πού θά ὁδηγήσει ὅμως καί πάλι στόν ἀπόλυτο ἐγωϊσμό καί τήν ἀπόλυτη μοναξιά.



Οι σχέσεις αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου και η πρόκληση είναι όχι μόνο να βρούμε, αλλά και να κρατήσουμε την τέλεια αγάπη.

Ακολουθούν 20 φράσεις που μπορεί να αποτελέσουν έμπνευση, να σε κάνουν να πάρεις μία απόφαση ζωής, να ξεκλειδώσουν τη σκέψη σου και σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

1. Αν δεν μπορείς να φορτωθείς το βάρος κάποιου άλλου, μην απομακρύνεσαι. Προσπάθησε να το ελαφρύνεις Τάιγκερ Φ.

2. Αν δεν μπορείς να πεις κάτι καλό για κάποιον, καλύτερα μην πεις τίποτα Ώστιν Τζέην

3. Αν δυο φίλοι σου ζητήσουν να κρίνεις μια διαφωνία τους, μη δεχτείς, γιατί θα χάσεις ένα φίλο. Απ' την άλλη, αν σου το ζητήσουν δυο ξένοι, να δεχτείς, γιατί θα κερδίσεις ένα φίλο Άγιος Αυγουστίνος

4. Αν οι άνθρωποι ήσαν λιγότερο απαίσιοι, η ζωή θα ήταν υπέροχη Κρώφορντ Τζοαν

5. Αν συμπεριφέρεστε στους διπλανούς σας έτσι όπως τους αξίζει, θα τους κάνετε χειρότερους. Αν όμως τους συμπεριφέρεστε σαν να είναι καλύτεροι απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα, τότε τους κάνετε καλύτερους Γκαίτε

6. Αναμφίβολα, οι εχθροί μου μού άξιζαν, όμως δεν ξέρω αν άξιζα τους φίλους μου Γουίτμαν Γουλοτ

7. Άνθρωποι που διακρίνονται για την εντιμότητα τους είναι εκείνοι από τους οποίους, όταν έχεις οικειότητα μαζί τους, δεν μπορείς να ελπίζεις καμία εύνοια, αλλά και δε χρειάζεται να φοβάσαι καμιά τρικλοποδιά Λεοπάρντι Τζ.

8. Άνθρωποι που συμβιώνουν δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που εξουσιάζουν και άνθρωποι που εξουσιάζονται Τουχόλσκι Κουρτ

9. Βαριά αρρώστια το να μην είσαι τίποτα για κανέναν Μητέρα Τερέζα

10. Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, σας κορόιδεψαν ή σας λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε Κομφούκιος

11. Δεν κρατάνε αλυσίδες τον γάμο. Κλωστές τον κρατάνε, αμέτρητες κλωστές, που με τα χρόνια δένουν τους ανθρώπους Σινιορέ Σιμόν

12. Εάν θέλετε να κατακτήσετε έναν άνθρωπο, τότε επιτρέψτε τον να σας κερδίσει στη λογομαχία Ντισραέλι Μπ.

13. Δεν ξεχνάω ποτέ πρόσωπα, αλλά για σένα θα κάνω μια εξαίρεση Μαρξ Γκρούτσο

14. Εγωισμός δεν σημαίνει να ζεις όπως θέλεις εσύ, αλλά η απαίτηση από τους άλλους να ζουν έτσι όπως θέλεις εσύ Ουάιλντ Ο.

15. Είναι καλύτερα να σε φθονούν, παρά να σε λυπούνται Περίανδρος

16. Εκείνος που καταλαβαίνει τους ανθρώπους ποτέ δε θα ζητάει απ’ αυτούς να τον καταλάβουν Βόϊναρ Μπ.

17. Εμείς θέλουμε να είμαστε η πηγή όλων των χαρών ή, αν αυτό είναι αδύνατο, όλων των δυστυχιών, αυτών που αγαπάμε Λα Μπρυγιέρ

18. Η ζωή είναι πολύ σύντομη και δεν έχουμε ποτέ αρκετό χρόνο για μηχανορραφίες εις βάρος των άλλων Σερνερ Βάλτερ

19. Η ζωή ζει απ' τη ζωή. Τρώμε και μας τρώνε. Όταν το ξεχνάμε αυτό κλαίμε κι όταν το θυμόμαστε ο ένας φροντίζει για τον άλλο Βούδας

20. Ο έρωτας θέλει ν' απογυμνώνεις το κορμί σου, ενώ η φιλία, την ψυχή σου Λιούις Κ.Σ.



 via

Pages