Ας φανταστούμε ένα δήμιο, ο οποίος έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του βασανίζοντας ανθρώπους και κόβοντας κεφάλια, ή έναν απελπισμένο μέθυσο, ή έναν τρελό που έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο το οποίο απεχθάνεται αλλά φαντάζεται ότι θα πεθάνει αν το εγκαταλείψει. Ας φανταστούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι αναρωτιούνται: «Τι είναι ζωή;»
Προφανώς, η μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν είναι ότι η ζωή είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα κακά. Η απάντηση του τρελού θα είναι απολύτως σωστή, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά στον εαυτό του. Να υποθέσουμε ότι κι εγώ είμαι τρελός; Να υποθέσουμε ότι όλοι εμείς που είμαστε πλούσιοι και μορφωμένοι είμαστε τρελοί;
Και συνειδητοποίησα ότι είμαστε πράγματι τρελοί. Εγώ πάντως ήμουν. Είναι αλήθεια ότι το πουλί δημιουργήθηκε για να μπορεί να πετάει, να μαζεύει τροφή και να φτιάχνει τη φωλιά του και όταν βλέπω ένα πουλί να κάνει αυτά τα πράγματα, ευφραίνεται η καρδιά μου. Τα κατσίκια, οι λαγοί και οι λύκοι δημιουργήθηκαν για να τρώνε, να πολλαπλασιάζονται και να ταΐζουν τις οικογένειές τους και όταν τα κάνουν αυτά είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είναι ευτυχισμένα και οι ζωές τους έχουν νόημα.
Τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος; Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να εργαστεί για την ύπαρξή του όπως τα ζώα με τη διαφορά ότι αυτός, εάν το κάνει μόνος του, θα αφανιστεί, δεδομένου ότι πρέπει να εργαστεί για την ύπαρξη όχι μόνο τη δική του, αλλά όλων. Και όταν το κάνει αυτό, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα είναι ευτυχισμένος και ότι η ζωή του θα έχει νόημα.
