Πάντα θα υπάρχει μια ατελείωτη λίστα με τις δουλειές και τις υποχρεώσεις που πρέπει να κάνουμε και παράλληλα μια κουλτούρα «παραγωγικότητας» να μας λέει να πραγματοποιούμε όλες τις δουλειές στην ώρα τους και να αισθανόμαστε ένοχοι για κάθε δευτερόλεπτο που πάει χαμένο.
Αλλά, η αλήθεια είναι, μια ζωή που δαπανάται απαντώντας πιστά σε κάθε email είναι μάλλον μια βαρετή ζωή. Και ο «χαμένος» χρόνος είναι, στην πραγματικότητα, πολύ αναγκαίος σύμφωνα με άρθρο στην ιστοσελίδα Quartz.
«Το χάσιμο χρόνου αφορά την επαναφόρτιση των μπαταριών μας και την αποσυμφόρηση.» δηλώνει ο ψυχολόγος Michael Guttridge.
Το πρόβλημα είναι ότι ξοδεύουμε τόση ώρα κυνηγώντας την παραγωγικότητα, που αρνούμαστε να κάνουμε πραγματικά διαλείμματα. Αναβάλλουμε τον ύπνο μας, τις βόλτες μας, ή το χαλαρό διάβασμα των βιβλίων μας. Ακόμα και αν βρούμε ελάχιστο χρόνο να χαλαρώσουμε, ασυνείδητα νιώθουμε ενοχές που δεν κάνουμε κάτι που θα έπρεπε.
Αντίθετα έχουμε την τάση να κάνουμε πράγματα τα οποία δεν μας γεμίζουν καθόλου: Να καθόμαστε στο γραφείο μας, μπροστά από έναν υπολογιστή, να κοιτάζουμε ιστοσελίδες και να μην συμβάλλουμε με αυτό τον τρόπο ούτε στην παραγωγικότητα, ούτε την ευτυχία μας.
«Υπάρχει μια αντίληψη ότι πρέπει πάντα να είμαστε διαθέσιμοι, να δουλεύουμε όλη την ώρα», λέει ο Guttridge. «Είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτό και να πάμε μια βόλτα στο πάρκο.»
Αλλά τα μειονεκτήματα είναι προφανή: καταλήγουμε να αποκοιμιόμαστε μπροστά στην οθόνη ψάχνοντας να αποσπάσουμε την προσοχή μας στο ίντερνετ, πιστεύοντας ότι κάνουμε «multitasking» ενώ στην πραγματικότητα ξοδεύουμε πολύ περισσότερο χρόνο στα καθήκοντά μας απ’ όσο χρειάζεται.
Επιπλέον, προσθέτει ο Guttridge, χάνουμε τα ψυχικά και σωματικά οφέλη του ελεύθερου χρόνου. «Οι άνθρωποι τρώνε στο γραφείο τους μπροστά στον υπολογιστή – είναι αηδιαστικό. Πρέπει να πηγαίνουν μια βόλτα, σε μία καφετέρια ή οπουδήποτε, απλά για να ξεφύγουν», αναφέρει. «Ακόμα και τα βικτοριανά εργοστάσια είχαν κάποια διαλείμματα ξεκούρασης».
Μερικές φορές ακόμη και οι δραστηριότητες που προορίζονται για τον εαυτό μας – να δούμε μια ταινία, ή να πάμε για τρέξιμο – μπορεί να επιβαρυνθούν με ένα αίσθημα ευθύνης. Όπως εξηγεί ο Guttridge, υπάρχουν διευθυντές εταιριών που παρακολουθούν ταινίες στο fast forward, για να τις τελειώσουν πιο γρήγορα. Και αν αυτό να είναι αλήθεια, όσοι το κάνουν δεν θα απολαύσουν ποτέ την μαγεία του κινηματογραφικού κόσμου.
Στο τέλος της μέρας, όλοι μας έχουμε την επιθυμία να περάσουμε λίγο χρόνο χαζεύοντας ένα περιοδικό, περπατώντας γύρω από το τετράγωνο, ή απλά χωρίς να κάνουμε κάτι. Πρέπει να αποδεχτούμε αυτές τις στιγμές, και να τις αντιμετωπίσουμε όπως είναι: χρόνος που αξίζει να ξοδέψει κανείς.
