Ο Ων συνειδητοποιείται με νεκρό νου, δηλαδή με νου απαλλαγμένο από σκέψεις και στραμμένο προς τα μέσα.
Τότε ο νους ανακαλύπτει την πηγή του και γίνεται Εκείνο. Αυτή η γνώση δεν είναι όπως αυτή που προκύπτει όταν το υποκείμενο αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο.
Όταν το δωμάτιο είναι σκοτεινό, έχεις ανάγκη από μία λάμπα και μάτια για να δεις αντικείμενα. Αλλά όταν ανατείλει ο ήλιος, η λάμπα είναι άχρηστη, τα αντικείμενα είναι ορατά και για να δεις τον ήλιο, δεν έχεις ανάγκη από λάμπα, απλώς αρκεί να στρέψεις τα μάτια σου προς τον αυτόφωτο ήλιο.
Το ίδιο συμβαίνει στην περίπτωση του νου. Για να δεις αντικείμενα, πρέπει να αντανακλά ο νους φως. Για να δεις την Καρδιά, αρκεί να στραφεί ο νους προς αυτήν. Τότε ο νους χάνεται και η Καρδιά διαλάμπει.
Να αφεθείς
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου γιατί η νύχτα έχει αστέρια;
Για να δεις τ'αστέρια πρέπει να κοιτάξεις ψηλά. Αυτό είναι αξίωμα.
Για να περπατήσεις στους συνοικισμούς των αστεριών χρειάζεται να φτερουγίσεις ως εκεί με τα όνειρα και την καρδιά σου. Αυτό είναι ευτυχία.
Έχεις καθίσει ποτέ σου να αφουγκραστείς τον ήχο που κάνουν τα κύματα καθώς αγγίζουν ήρεμα την χρυσή άμμο της ακρογιαλιάς;
Για ν'ακούσεις τον υπέροχο φλοίσβο των κυμάτων πρέπει να πας σε κάποια ήρεμη παραλία. Αυτό θέλει να το αποφασίσεις.
Για να νιώσεις, όμως, αυτόν τον ήχο τον μαγευτικό ν' αγγίζει τα όρια της ύπαρξής σου...Αυτό απαιτεί κάτι εντελώς διαφορετικό... Αυτό θέλει να αφεθείς.
Πολλές φορές δε θέλει να πιέζεις τα πράγματα. Αυτό είναι το μυστικό. Άσ' τα να κυλήσουν απαλά, απλά. Χωρίς άγχος.
Να θυμάσαι (και να μου το υπενθυμίζεις) πως όταν αφεθούμε στην Αγάπη Του, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μη βγούμε κερδισμένοι...
