Μεγαλώνουμε, είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Είτε το συνειδητοποιούμε, είτε η ψυχή μας παραμένει αθώα όπως ακριβώς η ψυχή ενός μικρού παιδιού.
Οι ζωές μας αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη και καμία μέρα δεν είναι ολότελα ίδια με την προηγούμενη.
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τις ζωές μας και τα πάντα παραδίνονται σε αλλαγές, παρασέρνοντας κι εσένα μαζί τους.
Άλλες φορές διψάς για αλλαγές, μα άλλες πάλι, ριζώνεις στη ρουτίνα, σε αυτήν τη γλυκόξινη καθημερινότητα.
Καθώς διαγράφουμε την πορεία μας μέσα σε αυτόν τον κόσμο, οι αλλαγές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι τους, που μπορούν να προκαλούν δυσφορία, απογοήτευση, χαρά, διαφωνία κι ένα σωρό άλλα συναισθήματα.
Για έναν άνθρωπο, που επιμένει να πιστεύει στα παραμύθια, στους μεγάλους έρωτες και στα ρομάντζα, στην αλήθεια και την ευγένεια, αυτή η “νέα τάξη πραγμάτων” φαντάζει το λιγότερο τρομακτική.
Ωστόσο, σήμερα αποφάσισα πως δε θα πάω κόντρα στα “πιστεύω” μου, παρά μόνο θα συνεχίσω να τα προασπίζομαι με μεγαλύτερη δύναμη από ποτέ.
Σήμερα, τώρα, θα επιλέξω να πιστεύω σε κάτι εντελώς τίμιο και αθώο.
Δεν είναι ένα μόνο πράγμα, μα όλα μαζί συνθέτουν μια ολότητα, ικανή να νικήσει οτιδήποτε άσχημο επιχειρεί να λερώσει τις ευαίσθητες χορδές μου.
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω στη δύναμη της καλοσύνης, που όταν είναι αληθινή, κάνει τους ανθρώπους να ομορφαίνουν με έναν τρόπο, που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί.
Πιστεύω στη διατήρηση της ηρεμίας και στην καθαρή ομορφιά της φύσης, που κρατάει όλα τα μαγικά ραβδιά για να διώχνει τις άσχημες σκέψεις μακριά.
Πιστεύω στη δύναμη της ευγένειας και στη διανοητική αναζήτηση απαντήσεων γύρω από πράγματα που μέχρι σήμερα αγνοούσα.
Είναι και κάποιες φορές, που πρέπει να απευθύνεις ερωτήσεις στον εαυτό σου σχετικά με την ικανότητα να αντικρίζεις τη φωτεινή πλευρά της ζωής, όταν ο κόσμος γύρως σου αλλάζει και σε τρομάζει.
Και η μόνη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, γιατί εμείς οι ίδιοι θα προσπαθήσουμε για αυτό.
Για να πετύχει αυτό χρειάζεται πλήρη αποστασιοποίηση από την ουτοποία και καθημερινή άσκηση ακόμη και στο μέσο απογοητεύσεων.
Χρειάζεται να δουλεύεις καθημερινά για την ευαισθητοποίησή σου, να μην αδιαφορείς, να νοιάζεσαι και όλα αυτά να είναι επιλογή, που σταδιακά γίνεται τρόπος ζωής.
Παρά τις αυξανόμενες εδείξεις για το αντίθετο σε όλα όσα βλέπω και διαβάζω, έχω τη δυνατότητα να επιλέξω να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από το κακό στον κόσμο.
Ότι η ζωή κρύβει περισσότερη χαρά από θλίψη.
Ότι υπάρχουν περισσότεροι από εμάς τους ῾῾μικρούς ανθρώπους᾽᾽, που ασκούν μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να δώσουν , παρά από το να πάρουν.
Περισσότεροι που επιθυμούν με τις πράξεις τους να σκορπίζουν χαρά, παρά να γεμίζουν τις ψυχές των άλλων με θλίψη.
Περισσότεροι σαν εμάς, που αναζητούν την αλήθεια αντί για το ψέμα, την ειλικρίνια γύρω από την καχυποψία.
Περισσότεροι άνθρωποι που αισθάνονται συμπόνοια απέναντι στα βάρη των άλλων, αντί να κάνουν κτήμα τους την απάθεια.
Ναι, σήμερα μπορώ και πιστεύω πως εμείς, οι καθόλα θνητοί άνθρωποι, είμαστε πολύ πιο ισχυροί από τους δαίμονες και υπερασπιστές της αδιαφορίας.
Στον κόσμο μου, λοιπόν, θα συνεχίσω να πιστεύω στη φιλία, την ανθρώπινη σύνδεση και τους ισχυρούς δεσμούς, που ενώνουν τις ζωές μας για πάντα.
Θα προστατεύω τους ανθρώπους μου, θα υπερασπίζομαι τις ευγενείς και ειλικρινείς προσπάθειες, θα δίνω δεύτερες ευκαιρίες και θα αγαπώ την ωμή και καθαρή ομορφιά που βιώνω, κάθε φορά που περιστοιχίζομαι από ανάλογα παραδείγματα.
Εξάλλου, η ομορφιά δεν κρύβεται σε όλα αυτά τα απλά δώρα της ζωής, που αν τα δοκιμάσεις μία φορά, τα κάνεις μότο σου για πάντα;
Θα επιλέξω εσκεμμένα την αγάπη αντί για το μίσος.
Άλλωστε, αυτή υπάρχει παντού, είναι ελεύθερη και αχαλίνωτη και, αν ακόμη επιλέξεις να κλείσεις τα μάτια σου, θα συνεχίσεις να τη νιώθεις στα πιο απαλά χάδια, να την ακούς στα πιο μελαγχολικά τραγούδια, να τη μυρίζεις σε αρώματα, που σε γεμίζουν νοσταλγία, να τη δοκιμάζεις στα φιλιά.
Είναι άγρια η αγάπη και όμορφη ταυτόχρονα, γι᾽αυτό και πρέπει να την τιμήσω με το να την επιστρέφω κάθε φορά που την εισπρἀττω.
Να πλέκω τη μαγεία της με το να την σπρώχνω σε εκείνους τους ανθρώπους που τους κυριεύει η θλίψη πίσω από βαριές πόρτες, που αισθάνονται μόνοι και απελπισμένοι.
Μπορώ να αφήσω τη μικρή μου αγάπη να μουλιάσει όλο το μίσος που βλέπω.
Και έτσι να την αφήσω να νικήσει.
Θα συνεχίσω να πιστεύω στη δύναμη των γυναικών, που έχουν την ουράνια ικανότητα να φέρνουν στον κόσμο ζωές και που είναι οι κρυφοί στυλοβάτες της οικογένειας.
Στις γυναίκες, που εργάζονται εντός και εκτός σπιτιού, που τα προλαβαίνουν όλα, που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και παλεύουν για τα αυτονόητα.
Θα πιστεύω πάντα σε εμάς και στο γεγονός πως η ζωή που δημιουργούμε κρατάει την αγάπη που αναζητάμε.
Πολύ περισσότερο, θα πιστεύω στη δύναμη των παιδιών, στην αθωότητά τους, στο θαυμασμό που τρέφουν για κάθετί καινούργιο, στα ασταμάτητα ερωτήματά τους, στα δικαιώματά τους, στις υποσχέσεις τους,στην αυθεντικότητά τους, στην τρέλα με την οποία απολαμβάνουν τη στιγμή, στις σημερινές δυνατότητές τους και στις μελλοντικές τους ικανότητες και στο μοναδικό τρόπο που έχουν να μας δείχουν απλά όλα όσα είναι πραγματικά σημαντικά.
Επειδή τα παιδιά, μετράνε περισσότερο από οτιδήποτε.
Σήμερα επιλέγω να πιστεύω σε μία υπέροχη, ειλικρινή και αθώα αγάπη.
Είναι όλα όσα μπορώ και όλα όσα αξίζουν, τα συναντώ εκεί.
Εσύ;
