Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου -
ἀπόσπασμα σὲ σύγχρονη ἀπόδοση ἐκ τοῦ ἔργου «Κατὰ τῶνμαγικῶν εἰδῶν»
Προοίμιον
Ταιριάζει σὲ ὅσα θὰ πῶ παρακάτω, νὰ δανεισθῶ τὸ θρηνητικὸ ἐκεῖνο ρητὸ τοῦ προφήτη Ἱερεμία καὶ νὰ φωνάξω κι ἐγὼ μὲ ὀδύνη: «Ποιὸς θὰ βάλει στὰ μάτια μου πηγὴ δακρύων, γιὰ νὰ κλάψουν πικρὰ τὸ λαὸ τῶν Χριστιανῶν μέρα καὶ νύχτα;». Γιατί ποιὸς μπορεῖ, ἀλήθεια, νὰ μὴν τὸν κλάψει, ὅταν σκεφθεῖ πώς, ἐνῶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ νίκησε μὲ τὸ σταυρικό Του θάνατο ὅλους τοὺς δαίμονες, οἱ Χριστιανοὶ τοὺς ἀναδεικνύουν πάλι νικητὲς καὶ τροπαιούχους μὲ τὶς διάφορες μαγεῖες τους; Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ μὴ χύσει πικρὰ δάκρυα, ὅταν συλλογισθεῖ πώς, ἐνῶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου τὸν κόσμο καὶ τοὺς Χριστιανούς, αὐτοί, μὲ τὴ μαγεία, τὸν ξαναφέρνουν στὸν κόσμο καὶ τὸν ξανακάνουν τύραννό τους;
Εἶναι ἢ δὲν εἶναι, λοιπόν, γιὰ κλάματα ἡ τωρινὴ κατάσταση τῶν Χριστιανῶν, ἀφοῦ, μὲ τὰ μαγικὰ καμώματα καὶ σατανικὰ τεχνάσματά τους, ἀναβιώνουν στὴν οὐσία τὴ λατρεία τῶν δαιμόνων; Ἐνῶ δηλαδὴ φανερὰ λατρεύουν τὸν ἀληθινὸ Θεό, κρυφὰ τὸν ἀρνοῦνται καὶ λατρεύουν τὸ διάβολο. Τὸ μεγαλύτερο μάλιστα κακὸ εἶναι τοῦτο : Μολονότι χρησιμοποιοῦν ἕνα σωρὸ μαγικά, οὔτε ποὺ καταλαβαίνουν πὼς ἀρνοῦνται ἔτσι τὸ Θεό, καταφρονοῦν τὸ Χριστὸ καὶ ἀγκαλιάζουν τὸ διάβολο. Τί μεγάλη πλάνη! Κρυφὴ καὶ ἀπατηλή, ψυχώλεθρη καὶ θανατηφόρα!
Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, ἀποφάσισα νὰ ἐλέγξω τὴν πλάνη καὶ ν᾿ ἀποδείξω ὅτι οἱ Χριστιανοὶ οὔτε μάγοι πρέπει νὰ γίνονται οὔτε κανένα εἶδος μαγείας νὰ χρησιμοποιοῦν.
Τὰ εἴδη τῆς μαγείας εἶναι πολλά.
Ἀφοῦ ὁ διάβολος χωρίστηκε ἀπὸ τὸν ἕνα Θεό, ἔπεσε στὰ πολλὰ κι ἔγινε «ποικίλος καὶ πολυμέριστος». Ἔτσι καὶ τὰ εἴδη τῆς κακίας καὶ τῶν μαγικῶν, ποὺ ἐπινόησε καὶ ἔσπειρε στοὺς ταλαίπωρους ἀνθρώπους, εἶναι ποικίλα, σχεδὸν ἀναρίθμητα.
Καὶ νά τὰ βασικότερα εἴδη:
1. Ἡ καθαυτὸ μαγεία. Εἶναι, θὰ λέγαμε, μιὰ τέχνη, μὲ τὴν ὁποία καλοῦνται οἱ δαίμονες καὶ ἐρωτοῦνται καὶ ἀπαντοῦν, φανερώνοντας ἄλλοτε κρυμμένους θησαυρούς, ἄλλοτε ἑρμηνεῖες ὀνείρων καὶ ἄλλοτε ἄλλα ἀπόκρυφα. Ὅσοι ἀσκοῦν αὐτὴ τὴν «τέχνη» ὀνομάζονται μάγοι, καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς τάξεις δαιμόνων· οἱ ἐναέριοι, ποὺ τοὺς θεωροῦν ἀγαθοποιούς· οἱ ἐπίγειοι, ποὺ τοὺς θεωροῦν καὶ καλοὺς καὶ κακούς· καὶ οἱ κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, ποὺ τοὺς χαρακτηρίζουν ὡς κακοποιούς. Στὴν πραγματικότητα, βέβαια, ὅλοι οἱ δαίμονες εἶναι κακοὶ καὶ κακοποιοί, ποτὲ ἀγαθοποιοί.
2. Ἡ μαντεία. Ἀσκεῖται ἀπὸ τοὺς μάντεις. Αὐτοὶ ὑπηρετοῦν τοὺς δαίμονες, χρησιμοποιώντας τὴν παλάμη τοῦ χεριοῦ τους ἢ κάποιες θυσίες ἢ ἀπατηλὰ ἔμπλαστρα ἢ ἄλλα παρόμοια μέσα. Οἱ μάντεις λένε ὅτι μποροῦν νὰ γνωρίσουν τὸ μέλλον.
3. Ἡ γοητεία. Ἀσκεῖται ἀπὸ τοὺς γόητες. Ὀνομάζονται ἔτσι ἀπὸ τοὺς «γόους» (θρήνους), ποὺ κάνουν στὰ μνήματα, ὅταν ἐπικαλοῦνται τοὺς δαίμονες καὶ τοὺς ζητοῦν νὰ βλάψουν ἕναν ἄνθρωπο - νὰ τὸν παραλύσουν, νὰ τὸν τυφλώσουν, νὰ τὸν ἀρρωστήσουν γενικά. Αὐτοί, ἐπίσης, καμώνονται πὼς βγάζουν καὶ νεκροὺς ἀπὸ τὸν ἅδη! Στοὺς γόητες ἀνήκουν κι ἐκεῖνοι ποὺ «βλέπουν» διάφορα φαντάσματα στοὺς τάφους καὶ ἀνοίγοντάς τους, καῖνε δῆθεν τοὺς βρυκόλακες! Μιὰ κατηγορία αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ λέγονται γητευτές, μαζὶ μὲ τὶς ἐπικλήσεις τῶν δαιμόνων ἀνακατεύουν ψαλμοὺς τοῦ Δαβὶδ καὶ ὀνόματα ἁγίων, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου.
4. Ἡ φαρμακεία. Οἱ φαρμακοὶ κατασκευάζουν κάποια «φαρμακερὰ» ποτὰ εἴτε γιὰ νὰ θανατώσουν κάποιον εἴτε γιὰ νὰ σκοτίσουν τὸ νοῦ του εἴτε γιὰ νὰ τὸν ἑλκύσουν σὲ σαρκικὸ ἔρωτα. Αὐτά, κατεξοχήν, χρησιμοποιοῦν οἱ γυναῖκες γιὰ νὰ «πλανέψουν» καὶ νὰ τραβήξουν τοὺς ἄνδρες ποὺ θέλουν.
5. Ἡ οἰωνοσκοπία. Οἱ οἰωνοσκόποι προλέγουν δῆθεν τὰ μέλλοντα ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ πετοῦν τὰ πουλιά, ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν ζώων κ.λπ. Τέτοιοι, οὐσιαστικά, εἶναι καὶ οἱ προληπτικοὶ : Αὐτοὶ προσέχουν ποιοὺς θὰ συναντήσουν, ὅταν μάλιστα πρόκειται νὰ ταξίδεψουν ἢ νὰ ψαρέψουν ἤ, τέλος πάντων, νὰ κάνουν κάποια ἐργασία. Ἐπίσης πιστεύουν στὴ μοίρα, στὴν τύχη (τὸ «ριζικό», τὸ «γούρι»), σὲ οἰωνούς, σὲ ποδαρικὰ καὶ ὄνειρα. Θεωροῦν ἄλλες ἡμέρες καλὲς καὶ ἄλλες κακές, ὅπως λ.χ. τὶς Τρίτες, καὶ φοβοῦνται ν᾿ ἀρχίσουν ὁτιδήποτε τὶς «κακὲς» ἡμέρες. Τό ᾿χουν «γρουσουζιὰ» νὰ δώσουν στοὺς γείτονες φῶς καὶ φωτιά. Προσκυνοῦν τὸ νέο φεγγάρι. Πιστεύουν σὲ νεράϊδες καὶ καλλικάντζαρους. Περιεργάζονται τὶς φυσικὲς ἀντιδράσεις τοῦ σώματός τους καὶ λένε ὅτι τὸ τάδε θὰ τοὺς συμβεῖ, ἐπειδὴ λ.χ. τοὺς τρώει τὸ χέρι τους ἢ παίζει τὸ μάτι τους ἢ βουΐζει τ᾿ αὐτί τους κ.ο.κ. Ὅταν θεμελιώνουν σπίτι ἢ ἀρχίζουν τὴ ναυπήγηση πλοίου, σφάζουν στὰ θεμέλια ἢ στὴν καρίνα ἕναν πετεινὸ ἢ πρόβατο ἢ ἄλλο ζῶο, προσφέροντας ἔτσι θυσία στὸ διάβολο.
6. Ἡ ἀστρολογία. Οἱ ἀστρολόγοι λένε ὅτι οἱ κατὰ προαίρεση ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων ὁρίζονται ἀπὸ τὴν κίνηση τῶν ἄστρων. Στ᾿ ἀστέρια ἀποδίδουν τὶς ὁρμὲς τῆς ψυχῆς καὶ στοὺς σχηματισμούς τους τὰ διάφορα γεγονότα τῆς ζωῆς. Ἀπ᾿ αὐτά, καὶ μὲ τὴ συνέργεια τῶν δαιμόνων, μαντεύουν δῆθεν τὸ μέλλον, ἀντιμετωπίζοντας ἔτσι τ᾿ ἀστέρια σὰν ἰδιότυπους «θεούς».
7. Τὰ φυλαχτά. Τὰ χρησιμοποιοῦν οἱ φυλαχτάρηδες, τυλίγοντας σ᾿ αὐτὰ μεταξωτὴ κλωστὴ καὶ γράφοντας ὀνόματα δαιμονικά. Πολλοὶ τὰ κρεμᾶνε ἀπὸ τὸ λαιμὸ ἢ τὸ χέρι τους γιὰ νὰ τοὺς φυλᾶνε ἀπὸ τὸ κακό. Ὅμοιοι μ᾿ αὐτοὺς εἶναι κι ἐκεῖνοι ποὺ φτύνουν στὸν κόρφο τους, γιὰ νὰ ἐμποδίσουν τάχα μὲ τὸ φτύσιμο τὴ βασκανία.
8. Οἱ κλήδονες. Μὲ τοὺς κλήδονες προσπαθοῦν νὰ «μαντέψουν» δῆθεν τὸ μέλλον καὶ τὸ «ριζικὸ» κάθε ἀνθρώπου μὲ διάφορους λόγους, κλήσεις καὶ ἄλλα παρόμοια. Κλήδονες γίνονται μέχρι σήμερα σὲ πολλοὺς τόπους, καὶ μάλιστα στὰ νησιά, στὸ Γενέσιο τοῦ Τιμίου Προδρόμου (24 Ἰουνίου). Συνήθως συνδυάζονται καὶ μὲ φωτιές, ποὺ τὶς ἀνάβουν οἱ ἄνθρωποι μπροστὰ στὰ μαγαζιά τους καὶ τὶς περνᾶνε ἀπὸ πάνω.
Αὐτὰ εἶναι τὰ κυριότερα εἴδη τῆς μαγείας. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα πολλά. Τὰ περισσότερα ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ σὲ κανόνες ἱερῶν Συνόδων, (κυρίως τῆς ΣΤ´ Οἰκουμενικῆς).
Γιατί ὁ Θεὸς ἀπαγορεύει τὰ μαγικά;
Καιρὸς εἶναι τώρα νὰ ποῦμε, πὼς εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτο νὰ γίνονται ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ εἴδη τῶν μαγικῶν. Γιατὶ ἂν αὐτὰ ἀπαγορεύονται στοὺς Ἑβραίους, ποὺ ἦταν πνευματικὰ νήπιοι, πόσο μᾶλλον ἀπαγορεύονται στοὺς Χριστιανούς, τὰ τέκνα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς χάριτος τοῦ Εὐαγγελίου;
Στὸ Δευτερονόμιο ὁ Θεὸς πρόσταζε τοὺς Ἑβραίους·: «Νὰ μὴ βρεθεῖ σὲ σένα (Ἰσραήλ) κανένας, ποὺ νὰ μαντεύει μαντεῖες, ποὺ νὰ προβλέπει τὰ μέλλοντα μὲ φωνὲς (κλήδονες) καὶ παρατηρήσεις σημείων (οἰωνῶν)· μάγος, ποὺ ν᾿ ἀσχολεῖται μὲ ἐπαοιδία· ἐγγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ποὺ νὰ καλεῖ τοὺς νεκρούς» (Δευτ. 18:10). Στὸ Λευϊτικό, μάλιστα, προσθέτει νὰ μὴν πλησιάζει κανένας ἐκείνους ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ πράγματα, γιὰ νὰ μὴ μολυνθεῖ: «Νὰ μὴν προσκολληθεῖτε (σὲ μάγους) καὶ μολυνθεῖτε ἀπ᾿ αὐτούς· ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος καὶ Θεός σας!» (Λευϊτ. 19:26, 31).
Ὁ Θεὸς ἀπαγορεύει τὰ μαγικά, ἐπειδὴ ὁδηγοῦν τόσο ἐκείνους ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν, ὅσο καὶ ἐκείνους ποὺ τὰ ζητοῦν, στὴν προσκύνηση καὶ τὴ λατρεία τῶν δαιμόνων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀποτελοῦν θανάσιμη ἁμαρτία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πάλι, τὰ μαγικὰ δὲν μποροῦν νὰ προσφέρουν καμιὰ ὠφέλεια. «Οἱ μαντεῖες καὶ οἱ οἰωνισμοὶ καὶ τὰ ὄνειρα εἶναι μάταια», λέει ἡ Γραφὴ (Σειρὰχ 34:5).
Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι δίνουν ἐντολὴ στοὺς Χριστιανοὺς νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν κανενὸς εἴδους μαγικά· «οὐ μαγεύσεις, οὐ φαρμακεύσεις» (Διαταγ. 7,3)· «φεύγετε ... ἐπαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, καθαρισμούς, οἰωνισμούς, ὀρνιθοσκοπίας, νεκρομαντείας, ἐπιφωνήσεις» (δ.π. 2,62)
Σκεφθεῖτε, Χριστιανοί, πὼς ὅταν λάβατε τὸ ἅγιο Βάπτισμα, σᾶς ρώτησε ὁ ἱερέας - ἢ μᾶλλον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἀποτάσσῃ τῷ σατανᾷ καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ;». Καὶ ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς, μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀναδόχου του, ἀπάντησε: «Ἀποτάσσομαι». Ὅχι μόνο τὸ σατανά, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἔργα του καὶ τὴ λατρεία του καὶ τὴν πομπή του. Ἀλλὰ ποιὰ εἶναι ἡ λατρεία τοῦ σατανᾶ; Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ἀπαντάει, πὼς εἶναι οἱ μαντεῖες, οἱ φαρμακεῖες καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἴδη τῶν μαγικῶν, ποὺ ἀπαριθμήσαμε. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ πομπή του; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, πὼς εἶναι τὰ θέατρα, οἱ ἱπποδρομίες, οἱ κλήδονες καὶ κάθε ἁμαρτία.
Δὲν καταλαβαίνετε λοιπόν, ἀδελφοί, πὼς γιὰ ἐκείνη τὴν ὁμολογία καὶ ὑπόσχεσή σας τὴν ὥρα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, θὰ σᾶς ζητηθεῖ λόγος τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως; Δὲν ξέρετε ὅτι πρέπει νὰ τηρήσετε ἀπόλυτα τὴ συμφωνία, ποὺ κάνατε μὲ τὸ Θεό; Πῶς ἀφήνετε τὸ Χριστὸ καὶ πηγαίνετε στοὺς μάγους καὶ τὶς μάγισσες, δηλαδὴ στὸν ἴδιο τὸ διάβολο;
Αὐτὸς ὁ λόγος «ἀποτάσσομαί σοι, σατανᾶ, καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ σου καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ σου», ἂς εἶναι πάντα στὸ στόμα σας καὶ στὸ νοῦ σας, σὰν χαλινάρι καὶ ἐμπόδιο ἀπὸ κάθε εἴδος μαγείας. Αὐτὸς ὁ λόγος θὰ σᾶς κάνει νὰ μὴ φοβᾶστε τὰ «κακὰ συναπαντήματα»(!) τῶν ἀνθρώπων, οὔτε κρωγμοὺς καὶ πετάγματα πουλιῶν καὶ ἄλλα παρόμοια, ὅταν βγαίνετε ἀπὸ τὸ σπίτι σας. Αὐτὸς ὁ λόγος, συνδυασμένος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, θὰ σᾶς κάνει να μὴ φοβᾶστε οὔτε τὸν διάβολο μὲ ὅλη του τὴ δαιμονικὴ παράταξη. Μόνο μὴν παύετε νὰ τὸν ἐπαναλαμβάνετε παντοῦ καὶ πάντοτε, ὅπως συμβουλεύει ἡ χρυσόλαλη γλώσσα τοῦ ἁγίου Ἱωάννου: «Παρακαλῶ νὰ μένετε καθαροὶ ἀπὸ τὴν ἀπάτη τῆς μαγείας, ἔχοντας σὰν στήριγμα αὐτὸ τὸ λόγο. Καὶ ὅπως δὲν θὰ πηγαίνατε ποτὲ στὴν ἀγορὰ χωρὶς ροῦχα ἢ παπούτσια, ἔτσι νὰ μὴν πηγαίνετε πουθενὰ καὶ χωρὶς νὰ λέτε, ξεκινώντας, τὴ φράση: «Ἀποτάσσομαί σοι, σατανᾶ, καὶ τῇ πομπῇ σου καὶ τῇ λατρείᾳ σου, καὶ συντάσσομαί σοι, Χριστέ». Ποτὲ μὴ βγεῖς ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ σου χωρὶς τὰ παραπάνω λόγια. Γιατὶ εἶναι τὸ στήριγμά σου, τὸ ὅπλο σου, τὸ ἄπαρτο κάστρο ποὺ σὲ περιτειχίζει. Παράλληλα σφραγίσου καὶ μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ἔτσι, ὄχι μόνο ἄνθρωπος, μὰ οὔτε κι αὐτὸς ὁ διάβολος δὲν θὰ μπορέσει νὰ σὲ βλάψει, βλέποντάς σε παντοῦ μ᾿ αὐτὴ τὴν πανοπλία».
Γιατί οἱ Χριστιανοὶ ἔπεσαν στὰ μαγικά;
Ἡ αἰτία ποὺ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ ἔπεσαν στὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, καὶ μάλιστα στὰ μαγικά, εἶναι τὸ ὅτι δὲν συλλογίζονται τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες ποὺ ἔδωσαν στὸ Χριστὸ ὅταν βαπτίσθηκαν, ἀλλὰ τὶς ξέχασαν καὶ τὶς ἔσβησαν τελείως ἀπὸ τὴ μνήμη τους καὶ τὴν καρδιά τους. Γι᾿ αὐτὸ καὶ πραγματοποιοῦνται σ᾿ αὐτοὺς τὰ λόγια ποὺ εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅταν τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα (τὸ δαιμόνιο) βγεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, περιδιαβαίνει σὲ τόπους ἄνυδρους ζητώντας ἀνάπαυση, μὰ δὲν βρίσκει. (Γιατὶ ἀνάπαυση βρίσκει μόνο ὅταν κυριεύει τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ κάνει κακό). Τότε λέει: «Ἀς γυρίσω πάλι στὸ σπιτάκι μου (δηλαδὴ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου), ἀπ᾿ ὅπου ἔφυγα». Κι ὅταν ἔρθει, βρίσκει τὸ σπίτι ἀφύλαχτο, σκουπισμένο, στολισμένο, ἕτοιμο. (Βρίσκει δηλαδὴ τὸν ἄνθρωπο ἀμέριμνο καὶ διατεθειμένο νὰ τὸν δεχθεῖ πάλι). Τότε πηγαίνει, φέρνει κι ἄλλα ἑπτὰ δαιμόνια, πονηρότερα μάλιστα, μπαίνει μαζί τους στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ κατοικεῖ ἐκεῖ μόνιμα πιά.Ἔτσι ἡ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου γίνεται τελικὰ χειρότερη ἀπ᾿ ὅ,τι ἦταν πρὶν (κι ἀπὸ τὸ Βάπτισμα!).» (Ματθ. 12:43-45).
Ὅσοι λοιπὸν Χριστιανοὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ μαγικά, διώχνουν ἀπὸ τὶς καρδιές τους τὴ θεία χάρη, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, καὶ βάζουν μέσα τους τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα, τὸ δαιμόνιο. Μὲ τὴ δαιμονικὴ ἐνέργεια τότε, κάνουν κάθε τι σατανικὸ καὶ περίεργο.
Πῶς μποροῦν, ἑπομένως, ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ μαγικά, νὰ εἶναι ἢ νὰ λέγονται Χριστιανοί; Χριστιανοὶ καὶ μάγοι; Χριστιανοὶ καὶ δαιμονολάτρες; Ἀνήκουστο! Ἀδύνατο! Πῶς νὰ συμφωνήσουν τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου;... Μάταια λένε αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι πὼς εἶναι Χριστιανοί. Μὲ τὰ λόγια μόνο εἶναι Χριστιανοί, μὰ μὲ τὰ ἔργα τους προδότες τοῦ Χριστοῦ, ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρες καὶ σατανολάτρες.
Οἱ δαίμονες δὲν θεραπεύουν ἀλλὰ θανατώνουν.
Ἀλλὰ τί προφασίζονται μερικοὶ Χριστιανοί;
Ἐμεῖς, λένε, καταφεύγουμε στοὺς μάγους (δηλαδὴ στοὺς δαίμονες!) ἐπειδὴ
α) βρίσκουμε γιατρειὰ στὶς ἀρρώστιες μας,
β) μαθαίνουμε τὸ μέλλον καὶ ἄλλα κρυφὰ πράγματα,
γ) φοβόμαστε τοὺς δαίμονες καὶ θέλουμε, διαμέσου τῆς μαγείας, νὰ τοὺς ἐξευμενίσουμε.
Ἀπαντοῦμε λοιπὸν σ᾿ αὐτά·
α) Μόνο ὁ Θεὸς θεραπεύει ἀληθινά.
Ἀνόητε ἄνθρωπε, καταφεύγεις στοὺς μάγους γιὰ νὰ γιατρευτεῖς; Καὶ πιστεύεις, πὼς ὁ διάβολος θὰ γιατρέψει πραγματικὰ τὴν ἀρρώστια σου; Ἐκεῖνος «ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς» (Ἰω. 8:44), καὶ θανάτωσε ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Πῶς τώρα θὰ γίνει γιατρός σου; Δὲν εἶδες, ποὺ οἱ δαίμονες δὲν μπόρεσαν νὰ γιατρέψουν οὔτε τοὺς δικούς τους μάγους ἀπὸ τὶς πληγὲς ποὺ τοὺς προξένησε ὁ Μωϋσῆς στὴν Αἴγυπτο; (Ἐξόδ. 9:11). Καὶ τώρα θὰ κάνουν καλὰ ἐσένα;
Καὶ ἂν οἱ δαίμονες δὲν λυποῦνται τὴν ψυχή σου, πῶς θὰ λυπηθοῦν τὸ σῶμα σου; Ἀστεῖα πράγματα! Γιατὶ δὲν ὑπάρχει τίποτα γλυκύτερο γιὰ τὸ διάβολο ἀπὸ τὸ νὰ τυραννάει τὸν ἄνθρωπο μὲ κάθε τρόπο. Εὐκολότερο εἶναι νὰ δώσει κρύο ἡ φωτιὰ καὶ φλόγα τὸ χιόνι, παρὰ νὰ γιατρέψει ὁ διάβολος πραγματικά. Οὔτε μπορεῖ οὔτε θέλει οὔτε ξέρει πῶς νὰ γιατρεύει. Ἀλλὰ κι ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι καὶ μπορεῖ καὶ θέλει καὶ ξέρει, ὅμως ἂν δὲν τοῦ ἐπιτρέψει ὁ Θεός, ἀπὸ μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα.
Πίστεψε λοιπόν, ἀδελφέ, ὅτι μόνο ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς γιατρὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Οἱ μάγοι καὶ οἱ δαίμονες γιατρεύουν ὄχι στ᾿ ἀλήθεια ἀλλὰ φανταστικά. Μὰ κι ἂν θελήσουν νὰ γιατρέψουν τὸ σῶμα σου μὲ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, νὰ ξέρεις ὅτι τὸ γιατρεύουν μὲ σκοπὸ νὰ θανατώσουν τὴν ψυχή σου. Πῶς; Τραβώντας σε ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ πείθοντάς σε νὰ πιστεύεις σ᾿ ἐκείνους. Ποιὰ λοιπὸν ἡ ὠφέλειά σου, ἂν ἐδῶ ἔχεις πρόσκαιρη ὑγεία, ἐκεῖ ὅμως κολαστεῖς αἰώνια; Νὰ χαθεῖ τέτοια ὑγεία! Νὰ χαθεῖ τέτοια ζωή!
Ὁ διάβολος, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνας ψαρὰς πολὺ πανοῦργος. Βάζει μικρὸ δόλωμα καὶ θέλει νὰ πιάσει μεγάλο ψάρι. Μὲ χάρα σᾶς δίνει λίγη ὑγεία, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ σᾶς στερήσει τὸν παράδεισο, γιὰ νὰ σᾶς κολάσει αἰώνια!
Πῶς μπορεῖτε λοιπόν, γιὰ τὸ παραμικρὸ πρόβλημα, νὰ ἐγκαταλείπετε τὸ γλυκύτατο Χριστὸ - τὸν ποιητή, τὸ λυτρωτή, τὸν ἀληθινὸ γιατρό σας - καὶ νὰ πηγαίνετε στὸν καταραμένο διάβολο - τὸ φονιὰ καὶ τύραννό σας; Πῶς σᾶς κάνει καρδιὰ νὰ καταφρονεῖτε τόσους ἁγίους, ποὺ εἶναι φίλοι καὶ εὐεργέτες καὶ θεραπευτές σας, καὶ νὰ καταφεύγετε στοὺς μάγους καὶ τοὺς δαίμονες, ποὺ εἶναι οἱ πιὸ ἄσπονδοι ἐχθροί σας;
Μὰ πιστεύετε στ᾿ ἀλήθεια, πὼς αὐτὰ ποὺ κάνει μιὰ ἀλλοπαρμένη κακόγρια, μιὰ τσιγγάνα, μιὰ μάγισσα, δὲν μπορεῖ νὰ τὰ κάνει καὶ ὁ Χριστός; Πιστεύετε πὼς μὲ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ πέταλα καὶ τὰ διαβολικὰ φυλαχτὰ δὲν ἔχουν ἴση τουλάχιστο δύναμη ὁ Σταυρός, ὁ ἁγιασμὸς καὶ τὰ ἄλλα σωτήρια ἰαματικὰ μέσα τῆς πίστεώς μας; Ἄχ, ἀχάριστα πλάσματα! Ἄχ, γενεὰ ἄπιστη καὶ σκληρόκαρδη! Πόσο δίκιο ἔχει ὁ Χριστός μας νὰ λυπᾶται καὶ νὰ φωνάζει παραπονετικὰ μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἡσαΐα: «Ἄκουε, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου, γῆ... υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δὲ με ἠθέτησαν» (Ἡσ.1:2).
Γιὰ νὰ μὴ λυπᾶται λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς ἐξαιτίας σας, γιὰ νὰ μὴ φαίνεστε κι ἐσεῖς ἀχάριστοι στὸ μεγάλο αὐτὸ Εὐεργέτη σας, σᾶς παρακαλῶ ἀδελφοί μου, μὴν πηγαίνετε σὲ μάγους καὶ μάγισσες καὶ τσιγγάνες. Κι ὅταν ἀρρωσταίνετε, νὰ προστρέχετε στὸ Χριστὸ μὲ ζωντανὴ πίστη καὶ νὰ ζητᾶτε ἀπ᾿ Αὐτὸν τὴ γιατρειά σας.
Γιατὶ Αὐτὸς εἶναι ὁ φιλόστοργος πατέρας σας. Κι ἂν σᾶς ἔδωσε τὴν ἀρρώστια, σᾶς τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ὑπομονή σας, γιὰ νὰ σᾶς στεφανώσει περισσότερο καὶ γιὰ νὰ δεῖ ἂν τὸν ἀγαπᾶτε γνήσια. Νὰ προστρέχετε ἀκόμα στὴν Κυρία Θεοτόκο, ποὺ θεραπεύει τοὺς ἀσθενεῖς καὶ παρηγορεῖ τοὺς λυπημένους. Νὰ προστρέχετε, τέλος, στοὺς ἀγίους Πάντες καὶ νὰ τοὺς παρακαλεῖτε μὲ θέρμη. Ἔτσι θὰ πετύχετε τὴν ἀληθινὴ θεραπεία σας.
Κι ἂν ὅμως δὲν βρεῖτε τὴν πολυπόθητη ὑγεία, κι ἂν ὁ Θεὸς σᾶς ἀφήσει νὰ ταλαιπωρεῖστε, ἐπειδὴ αὐτὸ συμφέρει τὴν ψυχή σας, καὶ πάλι πρέπει νὰ στέκεστε ἀνδρεῖοι καὶ στερεοὶ στὴν πίστη. Χίλιες φορὲς νὰ προτιμήσετε τὸ θανάτο, παρὰ νὰ καταφύγετε σὲ μάγους καὶ ν᾿ ἀρνηθεῖτε ἔτσι τὸ Χριστό.
β) Μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὰ ἀπόκρυφα.
Ὅσοι θέλουν νὰ μάθουν τὸ μέλλον ἢ διάφορα κρυφὰ πράγματα, ἂς γνωρίζουν, ὅτι μόνο ὁ Θεὸς ξέρει ὅλα τὰ ἀπόκρυφα καὶ μόνο ὁ Θεὸς προγνωρίζει τὰ μέλλοντα. Οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν κάποτε τὰ μυστικὰ αὐτὰ πράγματα, ὄχι ὅμως ἀπὸ μόνοι τους, ἀλλ᾿ ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Οἱ μάγοι καὶ οἱ δαίμονες, πάντως, ἐπειδὴ εἶναι σκοτισμένοι καὶ δὲν ἔχουν τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, δὲν μποροῦν νὰ γνωρίζουν τίποτε κρυφό, οὔτε τί μέλλει νὰ συμβεῖ στὸν κάθε ἄνθρωπο. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτεξούσιος. Ἂν θέλει, κλίνει στὸ καλό· ἂν δὲν θέλει τὸ καλό, κλίνει στὸ κακό.
Ἄρα εἶναι ἄγνωστη ἡ ἐξέλιξη καὶ κατάληξή του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς περιγελᾶ τὴ Βαβυλώνα, ποὺ οἱ κάτοικοί της πίστευαν στοὺς ἀστρολόγους καὶ στοὺς δαίμονες, καὶ τῆς λέει: «Ἂς σὲ σώσουν τώρα οἱ ἀστρολόγοι, ἂς προβλέψουν τί πρόκειται νὰ σοῦ συμβεῖ!» (Ἡσ. 47:13).
Προγνωρίζουν, βέβαια, πολλὰ οἱ δαίμονες, ἀλλὰ τὰ ἐξωτερικὰ καὶ φυσικά, συμπεραίνοντας τὰ γεγονότα ἀπὸ τοὺς νόμους τῆς φύσεως. Ὅπως, ἄλλωστε, καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες. Αὐτὰ ὅμως ποὺ βρίσκονται στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴν προαίρεσή του, μόνο ὁ Θεὸς τὰ γνωρίζει μὲ ἀκρίβεια. Ἐκεῖνοι συμπεραίνουν μερικὰ ἀπὸ τὶς κινήσεις τοῦ σώματος καὶ τὴν ἐξωτερικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι, καὶ ὅσα φαίνονται νὰ προγνωρίζουν, τὰ γνωρίζουν σκοτεινά, ἀσαφὴ καὶ λοξά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ χρησμοὶ τῶν μαντείων ἦταν διφορούμενοι, καὶ μποροῦσαν νὰ ἑρμηνευθοῦν καὶ ἔτσι καὶ ἀλλιῶς.
Ἂς ἔρθουν τώρα ἐδῶ οἱ Χριστιανοί, ποὺ πηγαίνουν στοὺς μάντεις καὶ τὶς μάντισσες εἴτε γιὰ νὰ τοὺς ποῦν τὸ μέλλον εἴτε γιὰ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν τὰ ὄνειρά τους εἴτε γιὰ νὰ τοὺς φανερώσουν χαμένα πράγματα ἢ κρυμμένους θησαυρούς. Ἂς ἔρθουν, λέω, γιὰ νὰ τοὺς πῶ ὅ,τι εἶπε καὶ ὁ προφήτης Ἡσαΐας κάποτε στὸν Ἰσραήλ: Ἀνόητοι ἄνθρωποι, ὣς πότε θὰ κουτσαίνετε κι ἀπὸ τὰ δυό σας πόδια; Ἕως πότε θὰ πιστεύετε καὶ στὸ Χριστὸ καὶ στοὺς μάντεις, δηλαδὴ τοὺς δαίμονες; Γιατὶ ἂν πιστεύετε πὼς ὁ Χριστός, ὡς Θεὸς ποὺ εἶναι, γνωρίζει τὰ πάντα καὶ τὰ φανερώνει σὲ ὅσους Ἐκεῖνος θέλει, πῶς τρέχετε στοὺς μάντεις; Ἄν, ἀντίθετα, πιστεύετε πὼς οἱ μάντεις ἔχουν τὴν γνώση τῆς ἀλήθειας, πῶς προσκυνᾶτε τὸ Χριστὸ καὶ ὀνομάζεστε μάταια Χριστιανοί; Δὲν ξέρετε, πὼς δὲν μπορεῖτε νὰ δουλεύετε σὲ δυὸ κυρίους;
Γιατὶ ὅμως, θὰ ρωτήσετε, κάποτε βγαίνουν ἀληθινὰ μερικὰ πράγματα, ποὺ προλέγουν οἱ δαίμονες;
α) Ἐπειδὴ δὲν πιστεύετε ἀκράδαντα στὸν Κύριο καὶ μόνο, ἀλλὰ καὶ στοὺς δαίμονες. Ἔτσι, γιὰ τὴν ἀπιστία σας, ὁ Θεὸς παραχωρεῖ νὰ γίνονται αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι προλέγουν.
β) Ἐπειδή, πηγαίνοντας στοὺς δαίμονες καὶ ζητώντας τὴν βοήθειά τους, γίνεστε μόνοι σας δοῦλοι τοῦ διαβόλου, μπαίνετε κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία του. Ἔτσι, μπορεῖ πιὰ νὰ σᾶς κάνει ὅ,τι θέλει. Ἄρα, ὅ,τι σᾶς πεῖ τὸ πραγματοποιεῖ κιόλας, ὅπως ἕνας κακοῦργος ποὺ σκλαβώνει κάποιον ἄνθρωπο· ἂν τοῦ πεῖ ὅτι θὰ ζήσει, θὰ ζήσει· ἂν τοῦ πεῖ πὼς θὰ πεθάνει, θὰ πεθάνει. Γιατὶ εἶναι στὸ χέρι τοῦ κακούργου νὰ κάνει εἴτε τὸ ἕνα εἴτε τὸ ἄλλο. Λέει σχετικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἂς ὑποθέσουμε, πὼς ἕνα βασιλόπουλο ἐγκαταλείπει τὸ παλάτι του, πάει σὲ τόπο ἔρημο καὶ μπαίνει θεληματικὰ κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία ἑνὸς λήσταρχου. Πές μου, μπορεῖ αὐτὸς ὁ λήσταρχος νὰ τοῦ πεῖ ἀπὸ πρὶν μὲ βεβαιότητα ἂν θὰ ζήσει ἢ θὰ πεθάνει; Καὶ βέβαια μπορεῖ! Ὄχι ὅμως ἐπειδὴ προεῖδε τὸ μέλλον, ἀλλ᾿ ἐπειδή, ἔχοντας γίνει κύριος τοῦ βασιλόπουλου, ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ τοῦ κάνει ὅ,τι θέλει - εἴτε νὰ τὸ θανατώσει εἴτε νὰ τοῦ χαρίσει τὴ ζωή».
Γι᾿ αὐτό, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, μὴν πιστεύετε στὴν πρόγνωση τῶν δαιμόνων, γιατὶ στὴν πραγματικότητα δὲν προγνωρίζουν τίποτα. Στὸν Κύριο μόνο νὰ ἔχετε πίστη βαθειά, κι Ἐκεῖνος θὰ σᾶς φανερώσει ἐκεῖνα ποὺ πρέπει νὰ γνωρίζετε.
γ) Οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ φοβοῦνται τὸ διάβολο καὶ τοὺς δαίμονες.
Γιατί, Χριστιανοί μου, μὲ τὰ διάφορα μαγικὰ κάνετε τὰ χατήρια τοῦ διαβόλου; Αὐτὸς δὲν ἔχει ἐξουσία καὶ δύναμη νὰ προκαλέσει οὔτε τὸν παραμικρὸ πειρασμό. Ἀφ᾿ ὅτου ὁ Χριστὸς σαρκώθηκε, ὁ διάβολος ἔχασε τὴν τυραννική του ἐξουσία. Ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος τοῦ συνέτριψε τὴν κεφαλὴ κι ἄφησε μόνο τὴν οὐρά του νὰ σαλεύει, ἔτσι, γιὰ νὰ γυμνάζονται καὶ νὰ στεφανώνονται οἱ πιστοί. Τώρα μόνο μὲ ἀπάτες παγιδεύει τοὺς ἀνθρώπους στὴν κακία καὶ ὄχι τυραννικά, ὅπως πρίν. Δηλαδὴ μόνο κακὲς σκέψεις μπορεῖ νὰ μᾶς βάζει, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴ δική μας θέληση ἐξαρτᾶται ἂν θὰ τὶς δεχθοῦμε ἢ θὰ τὶς διώξουμε. Κανένας πειρασμός, δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ στὸν ἄνθρωπο, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Μάταια, λοιπόν, καλοπιάνετε τοὺς δαίμονες μὲ τὶς μαγεῖες, γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τίποτα χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ Θεοῦ.
Πῶς τιμωρεῖ ὁ Θεὸς τοὺς μάγους καὶ ὅσους προστρέχουν σ᾿ αὐτούς.
Μετὰ ἀπ᾿ ὅσα εἴπαμε, εἶναι εὐνόητο γιατὶ ὁ Θεὸς τιμωρεῖ αὐστηρὰ ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ τὰ μαγικὰ ἢ τὰ χρησιμοποιοῦν.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη πρόσταζε νὰ θανατώνονται μὲ λιθοβολισμὸ ὅσοι γίνονταν μάγοι, φαρμακοὶ κ.λπ. (Λευϊτ. 20:27). Ἀλλὰ καὶ πλήθη ὁλόκληρα ἀνθρώπων, πόλεις μεγάλες καὶ ἔνδοξες, παραδόθηκαν σὲ πεῖνες καὶ σφαγὲς καὶ ἀφανισμοὺς ἐξαιτίας τῶν μαγικῶν, ὅπως ἡ Νινευΐ (Ναοὺμ 3:1), ἡ Βαβυλώνα (Ἡσ. 47:1-9), ἀκόμα καὶ ἡ Ἱερουσαλὴμ (Ἱερ. 14:14).
Ἡ Ἐκκλησία μας, ἐπίσης ὁρίζει μεγάλες τιμωρίες (ἐπιτίμια). Γιὰ παράδειγμα, ἡ ΣΤ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (ξα´ καν.) κανονίζει μὲ ἑξάχρονη ἀποχὴ ἀπὸ τὴ θεία Κοινωνία, ὅσους καταφεύγουν σὲ μάντεις, ὅσους «λένε τὴ μοίρα» καὶ ὅσους κάνουν γητέματα. Ἂν ἐπιμείνουν στὰ πονηρά τους ἔργα, τοὺς χωρίζει τελείως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Ἡ τοπικὴ Σύνοδος τῆς Ἀγκύρας (κδ´ καν.) κανονίζει μὲ πέντε χρόνια στέρηση τῆς θείας Κοινωνίας, ὅσους φέρνουν μάγους στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ βροῦν τὰ μάγια ποὺ τοὺς ἔκαναν ἄλλοι.
Ὁ Μέγας Βασίλειος (ξε´ καν.) βάζει τοὺς γόητες καὶ φαρμακοὺς στὴν ἴδια μοίρα μὲ τοὺς φονιάδες, ἐπιτιμώντας τους μὲ εἰκοσάχρονη ἀποχὴ ἀπὸ τὴ θεία Κοινωνία.
Πῶς νὰ φυλάγονται οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὰ μαγικά.
Γιὰ νὰ φυλάγεσθε ἀπὸ τὰ μαγικὰ καὶ τὴν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων, νὰ ἔχετε ὅλοι - μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες - κρεμασμένο στὸ λαιμό σας τὸν τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οἱ δαίμονες τὸν τύπο τοῦ Σταυροῦ καὶ φεύγουν μακριὰ ὅταν τὸν βλέπουν. Ἄλλωστε, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ ἴδιοι στὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Βοστρινό, ποὺ εἶχε ἐξουσία κατὰ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβοῦνται περισσότερο· τὸ Σταυρό, τὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ τὴ θεία Κοινωνία.
Νὰ ἔχετε ἐπίσης στὸ σπίτι σας, ἀλλὰ καὶ μαζί σας, τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Καὶ φυσικὰ νὰ τὸ μελετᾶτε. Σ᾿ ὅποιο σπίτι ὑπάρχει Εὐαγγέλιο δὲν μπαίνει ὁ διάβολος.
Τὰ ἀνδρόγυνα, γιὰ νὰ μὴ φοβοῦνται τὸ «δέσιμο», πρὶν παντρευτοῦν πρέπει νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ νηστεύουν τρεῖς ἡμέρες, νὰ συνδυάζουν τὸ μυστήριο τοῦ γάμου μὲ τὴν τέλεση θείας Λειτουργίας καὶ νὰ μεταλαμβάνουν ἔτσι τὰ ἄχραντα Μυστήρια. Προπαντὸς τὰ ἀνδρόγυνα νὰ ἔχουν πίστη στερεὴ καὶ ἀκλόνητη στὸν Κύριο, κι Αὐτὸς θὰ διαλύσει τὶς ἐνέργειες τῶν δαιμόνων.
Ἄν, γιὰ τὴν ὀλιγοπιστία μερικῶν Χριστιανῶν, οἱ δαίμονες παρουσιάζουν διάφορα φαντάσματα, εἴτε σὲ τάφους εἴτε σὲ σπίτια εἴτε ἀλλοῦ, νὰ καλεῖται ἱερέας, νὰ γίνεται ἁγιασμὸς καὶ νὰ ραντίζεται ὁ τόπος. Ἔτσι, μὲ τὴ θεία χάρη, διαλύεται κάθε δαιμονικὴ ἐνέργεια.
Τέλος, ὅταν ἕνας Χριστιανὸς πρόκειται νὰ χτίσει σπίτι ἢ νὰ κατασκευάσει καΐκι κ.τ.ὅ., ἂς προσκαλεῖ ἕναν ἱερέα νὰ τοῦ κάνει ἁγιασμὸ καὶ νὰ διαβάσει τὴν κατάλληλη γιὰ τὴν περίσταση εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἐπίλογος
Οἱ μάγοι, οἱ μάγισσες καὶ ὅσοι καταφεύγουν σ᾿ αὐτοὺς δὲν ἔχουν θέση στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Χάνουν τὸν παράδεισο. Καὶ ποῦ στέλνονται; Ἀλλοίμονο! Στὴν αἰώνια κόλαση μαζὶ μὲ τοὺς ἄπιστους, τοὺς ἀσεβεῖς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες (Ἀποκ. 21:8). Νὰ πῶ καὶ κάτι φοβερότερο; Θὰ κολάζονται χειρότερα κι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Γιατὶ αὐτοί, ἔτσι γεννήθηκαν στὴν ἀσέβεια, ἔτσι καὶ πέθαναν. Δὲν βαπτίσθηκαν στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος. Δὲν πίστεψαν στὸ Χριστό. Οἱ Χριστιανοὶ ὅμως, οἱ βαπτισμένοι, ποὺ ἔγιναν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ «κατὰ χάριν», ποὺ τράφηκαν μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, πῶς τόλμησαν κατόπιν καὶ τὰ καταφρόνησαν καὶ τ᾿ ἀρνήθηκαν καὶ καταπιάστηκαν μὲ τὰ μαγικά;
Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, λοιπόν, καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σας, φυλαχθεῖτε, ἀδελφοί μου, φυλαχθεῖτε ἀπὸ τὴ μαγεία. Καὶ πάλι σᾶς λέω, φυλαχθεῖτε! Μὴν πηγαίνετε σὲ μάγους καὶ μάγισσες. Σ᾿ ὅλες τὶς περιστάσεις καὶ γιὰ ὅλες σας τὶς ἀνάγκες νὰ προστρέχετε στὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, στὴν προστασία τῆς Θεοτόκου καὶ στὶς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων. Ἔτσι καὶ ἀπὸ τὶς ἀσθένειες καὶ τὶς ἀνάγκες σας θὰ ἐλευθερωθεῖτε, καὶ ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση θὰ λυτρωθεῖτε, καὶ τὴν οὐράνια βασιλεία θὰ κληρονομήσετε, «ἧς γένοιτο ἀξιωθῆναι πάντας ἡμᾶς χάριτι τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.
