Όταν γνωρίζουμε έναν άνθρωπο και τον ερωτευόμαστε, συνήθως, δε δίνουμε σημασία σε κάποιες λεπτομέρειες. Αυτές όμως είναι που τελικά θα μας «σώσουν» από μια μελλοντική συναισθηματική καταστροφή.
Καλό θα είναι λοιπόν, όσο με χίλια κι αν τρέχουμε όταν ερωτευόμαστε, να δούμε λιγάκι το σχεσιακό παρελθόν του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας. Πριν εγκαταστήσουμε το νέο λογισμικό σε σώμα, μυαλό και νου, επιβάλλεται να το περάσουμε από τον έλεγχο ενός εξονυχιστικού antivirus...
Φυσικά, αναφερόμαστε σε περιπτώσεις που ίσως μέσα από τα γυαλιά του έρωτα μοιάζουν αθώες, αλλά με λίγη παραπάνω σκέψη αποδεικνύονται ως οι πιο κατεπείγουσες για το «όξω από δω!».
Για να γίνω κατανοητή θα φέρω ένα μόνο παράδειγμα που, θεωρώ ότι λίγο έως πολύ, αποτελεί σενάριο σιγουράκι.
Γνωρίζεις κάποιαν που σου αρέσει πολύ, αλλά μαθαίνεις ότι είναι σε μία σχέση. Αντιδράς φυσιολογικά και μαζεύεσαι χωρίς να είσαι καθόλου διαχυτικός γιατί σέβεσαι την σχέση της. Έλα όμως που εκείνη τη σέβεται λιγότερο από ότι εσύ και θες το ποτό, θες η γοητεία της σε κάνουν να χάνεις τις άμυνές σου και να υποκύπτεις σ’ ένα φιλί. Μέχρι εκεί όμως.
Πολύ αργά. Την έχεις ήδη πατήσει μαζί της και μάλιστα είσαι βουτηγμένος στις τύψεις και τις ενοχές. Εκείνη, από πλευράς της, σου δείχνει πόσο σε θέλει και σου ζητάει να είστε μαζί, υποσχόμενη ότι θα αφήσει τον άλλον.
Κι εδώ έρχεται ο έρωτας που σε τυφλώνει κι αντί να σκεφτείς: «μα πώς αλλάζει έτσι ξαφνικά κι εύκολα σύντροφο; Δε δένεται με κανέναν;», εσύ ασυνείδητα ίσως και να κάνεις την άλλη σκέψη: «Καλά η τύπισσα με γουστάρει τόσο που χαλάει τη σχέση της για χάρη μου! Μα ποιος είμαι τελοσπάντων;». Εδώ κάπου θ’ αρχίσει να σου λέει ότι ο άλλος μέσα της είχε τελειώσει μήνες τώρα κι ότι δεν μπορούσε να του το πει, δήθεν για να μη τον στεναχωρήσει.
Συμπέρασμα πρώτο: Η τύπισσα είναι βολεψάκιας και δε θέλει να χάσει τα προνόμια μιας σχέσης ακόμη κι αν τη βαρέθηκε. Θα το κάνει μόνο όταν βρει κάτι καλύτερο. Ξεκάθαρα το σύνδρομο της μαϊμούς, κρατάει πάντα το προηγούμενο κλαδί πριν πιάσει το επόμενο.
Συμπέρασμα δεύτερο: Θεατρίνα! Ω μα ναι! Μήνες τώρα του χει τελειώσει και ο άλλος δεν έχει πάρει πρέφα τίποτα. Εξαίσια! And the Oskar goes to...
Συμπέρασμα τρίτο: Παρτάκιας.
Πρόβλεψη μία και μοναδική: Θα το κάνει και σε εσένα. Τι θα σου κάνει δηλαδή; Θα παρατήσει τον άλλον, θα μείνει μαζί σου, θα σε βαρεθεί και δε θα πάρεις πρέφα ούτε πότε θα χει βρει τον επόμενο, ούτε πότε θα της έχεις τελειώσει κι ούτε πότε ένα ωραίο πρωί εκεί που όλα μοιάζουν άψογα και τέλεια, θα σου δώσει τα παπούτσια στο χέρι.
Να θυμάσαι ότι... Η ιστορία πάντα μα πάντα επαναλαμβάνεται!
Η ευθύνη καθαρά δική σου.
