Όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου μου είχε πει ότι τα όνειρα είναι ο καθρέπτης της ψυχής μας, ότι μέσα στα όνειρά μας αποκαλύπτονται φόβοι ενδόμυχοι και βαθιά κρυμμένοι.
Γι’ αυτό, άλλωστε, αρκετοί άνθρωποι προσπαθούν να αποβάλλουν τα όνειρά τους.
Διότι τους βασανίζουν οι σκέψεις που προξενούνται από αυτά κι οι εικόνες που μένουν αναλλοίωτες στο μυαλό τους μετά από κάθε όνειρο.
Πολλά έχουν ειπωθεί για τα όνειρα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πλέον η ερμηνεία τους αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της παράδοσής μας.
Ωστόσο είναι αναπόφευκτα αδύνατον να εντοπίσουμε πού τελειώνει η πραγματικότητα κι αρχίζει ο μύθος.
Ίσως έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε αυτά που θέλουμε να ακούσουμε.
Άλλωστε οι άνθρωποι πάντοτε προσπαθούν να ερμηνεύσουν οτιδήποτε δε γνωρίζουν.
Μέσα σε όλους αυτούς τους μύθους -ή τις αλήθειες- λέγεται ότι όταν ονειρεύεσαι κάποιον σε σκέφτεται.
Παρήγορη σκέψη για όσους έχουν ανάγκη να βασιστούν σε ένα άτομο, ωστόσο η θύμησή του στα όνειρά μας σημαίνει ότι θα επιφέρει τη δική μας εισβολή στις σκέψεις του;
Αν έχουμε την ανάγκη να είμαστε στις σκέψεις κάποιου ενδεχομένως να μην είναι απαραίτητο να τον ονειρευτούμε για να το κατορθώσουμε.
Η μοιρολατρική προσέγγιση που -όπως ίσως μας έμαθαν- ακολουθούμε δεν είναι πιθανόν να μεταβάλει τα γεγονότα αν εμείς δεν το κάνουμε.
Τα όνειρα θα μείνουν όνειρα.
Κατασκευάσματα της φαντασίας -και κατ’ επέκταση του μυαλού μας- τα οποία γίνονται θηρία μπροστά στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Μάθαμε, ουσιαστικά, στα όνειρά μας να προσαρμόζονται στις εκάστοτε ανάγκες και στα ελλείμματά μας.
Ψευδόμαστε ασύστολα -στον εαυτό μας κατ’ αρχάς- θεωρώντας ότι η κατοχή της θέσης που πιστεύουμε ότι μας αρμόζει στο μυαλό του εκάστοτε ατόμου θα επέλθει μέσω των δικών μας ονείρων.
Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται συχνά να μας διαψεύσει.
Αλλά αυτή δεν έχει θέση στα πλάνα μας.
Δε μας συμφέρει να πιστέψουμε τις πραγματικές ενδείξεις και προτιμούμε να χτίζουμε το παραμύθι μας -όπως εμείς το θέλουμε.
Λένε, λοιπόν, ότι όταν ονειρεύεσαι κάποιον σε σκέφτεται.
Το αναφέραμε και πριν.
Αυτή τη φορά υπάρχει μία διαφοροποίηση στη φράση.
Κι αυτή δεν έγκειται στο δομικό επίπεδο της πρότασης αλλά στο νοηματικό.
Όταν ονειρεύεσαι κάποιον τον σκέφτεσαι.
Ας λάβουμε αυτό ως δεδομένο.
Επομένως, κατέχει ήδη μία θέση στο μυαλό σου και σε κρυφές γωνιές του υποσυνειδήτου σου.
Όταν ονειρεύεσαι κάποιον σε σκέφτεται;
Ενδέχεται να το κάνει.
Ίσως να μην υπάρχεις ούτε σαν εικόνα στο μυαλό του.
Ωστόσο, εφόσον υπάρχει στο δικό σου γιατί όντως δεν προκαλείς τη θύμησή σου στο μυαλό του;
Για να καταφέρεις να έχεις μια θέση στο μυαλό κάποιου, τα όνειρά σου μόνο βοήθεια δεν μπορούν να προσφέρουν.
Μόνο παραπλάνηση θα προκαλέσουν καθώς και σύγχυση.
Έχουμε να κάνουμε μία επιλογή.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά οι ψευδαισθήσεις φθείρουν.
Αν θέλουμε πραγματικά να ανήκουμε στις σκέψεις κάποιου, ας αφήσουμε τα όνειρα στην άκρη.
Ας προσπαθήσουμε να μείνουμε στο μυαλό του σαν μια όμορφη ανάμνηση την επόμενη φορά που θα τον δούμε κι ίσως η σκέψη του να αρχίσει να πηγαίνει πιο συχνά σε εμάς.
Και πού ξέρεις;
Την επόμενη φορά που θα τον ονειρευτείς ίσως να σε σκέφτεται όντως.
