Σήμερα το πρωί στο μέτρο: στη στάση του Συντάγματος κατέβηκε στις αποβάθρες ένα νεαρό κορίτσι γύρω στα δεκαέξι με δεκαοχτώ, κουβαλώντας στον ώμο του μια θήκη μουσικού οργάνου – σχεδόν στο μπόι του. Πιθανότατα, ενός μεγάλου έγχορδου.
Το κοριτσάκι που φορούσε μιαν άσπρη μπλούζα και είχε τα μαλάκια του κότσο, προχωρούσε επιφυλακτικά. Ήταν τυφλό. Τα βήματά του ακολουθούσαν τον ήχο της βακτηρίας που φέρουν οι τυφλοί. Προσπαθούσε να πάρει θέση ανάμεσα στου επιβάτες που περίμεναν στην αποβάθρα… Ώσπου να αποφασίσω να την βοηθήσω να σταθεί στην σωστή θέση για να επιβιβαστεί, δυο νεαρά άτομα τις ασφαλείας, ένα ψιλόλιγνο αγόρι κι ένα ωραίο κορίτσι, την προσέγγισαν διακριτικά (προφανώς την είχαν εντοπίσει προηγουμένως ανάμεσα στο πλήθος) προλαβαίνοντάς την. Η κοπέλα την πλησίασε με κινήσεις που προδίδαν εσωτερική ευγένεια δίχως καμιά προσποίηση και της έπιασε κουβέντα, σχεδόν ψιθυριστά. Όταν έφτασε ο συρμός, την τοποθέτησε στο βαγόνι, πάντα ακολουθούμενη από τον νεαρό σεκιούριτι. Τα παιδιά έμειναν μαζί της σ’ ολόκληρη την διαδρομή. Ακολούθως την συνόδεψαν προς την έξοδο βοηθώντας την να φτάσει με ασφάλεια στον προορισμό της…
Ήταν ένα υπέροχο μικρό συμβάν της καθημερινότητας ενάντια στην γενικευμένη αγριότητα που ζούμε. Ένα συμβάν σαν αεράκι ανάλαφρο, σχεδόν άηχο, γαλήνιο, από αυτά που υλοποιούνται στην πραγματικότητα σαν όνειρο. Ένα περιστατικό που δεν είχε τίποτα να διορθώσεις!
Απλά, άγγιζε την τελειότητα όπως μια μουσική, ένα ποίημα, ένα όραμα!
_______________________
Έλληνας έκανε το κινητό τηλέφωνο οδηγό για τυφλούς
Τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με πρόβλημα όρασης μπορούσε να κινηθεί μόνος του σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους, με μόνο «οδηγό» το κινητό του τηλέφωνο;
Η ερώτηση αυτή βρίσκεται πίσω από την αρχική ιδέα του wayfindr, μιας φιλόδοξης υπηρεσίας που δημιουργεί μια ομάδα σχεδιαστών και ερευνητών που εργάζεται στην Αγγλία. Ανάμεσά τους κι ένας Ελληνας, ο Γιώργος Μανίνης. Η εφαρμογή, που έλαβε χρηματοδότηση 1 εκατ. δολάρια από την google.org, βρίσκεται σε δοκιμαστικό στάδιο και σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει επίσημα το επόμενο διάστημα.
«Επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την ευεξία και την αυτοπεποίθηση ανθρώπων με προβλήματα όρασης, παρέχοντας μια ασφαλή και συνεπή εμπειρία μετακίνησης. Ερευνες δείχνουν ότι τέτοια άτομα οδηγούνται συχνά στην απομόνωση και την ανεργία. Αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην κοινωνικοποίησή τους και θα ήθελαν να βγαίνουν περισσότερο από το σπίτι. Μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα. Κάνουν μόνο λίγες διαδρομές στις οποίες έχουν εκπαιδευτεί. Εμείς θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να αλλάξει αυτό», δηλώνει ο Γιώργος Μανίνης.
Η ιδέα για το wayfindr ξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν η ustwo, ένα δημιουργικό γραφείο σχεδιασμού ψηφιακών υπηρεσιών, συνεργάστηκε με την RLSB, μια φιλανθρωπική οργάνωση για άτομα με πρόβλημα όρασης. «Αρχικά σκεφτήκαμε να κάνουμε το αυτονόητο: μια εφαρμογή για κινητά που να πλοηγεί άτομα χωρίς όραση σε εσωτερικούς χώρους, όπου το GPS δεν λειτουργεί καλά. Ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, το GPS δεν έχει ακρίβεια κάτω από 10 μέτρα. Ομως, τα τελευταία 10 μέτρα κάνουν τη διαφορά. Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε τεχνολογία Bluetooth με ακρίβεια 2-5 μέτρων», εξηγεί ο Γιώργος. Η ομάδα μετρά 4-5 άτομα, που στόχο έχουν την έρευνα και την ανάπτυξη πρωτοποριακών ιδεών και τεχνολογιών.
Ερευνα
Μετά από πειραματισμούς, αποφασίστηκε, αντί μιας ακόμη εφαρμογής, το wayfindr να βοηθήσει τις ήδη υπάρχουσες, όπως για παράδειγμα το Google Maps, προκειμένου να προσφέρουν μία πιο ακριβή πλοήγηση σε εσωτερικούς χώρους. Η έρευνα ξεκίνησε από σταθμούς τρένου και μετρό. «Μέχρι στιγμής έχουμε κάνει τρία δοκιμαστικά. Μόλις τελειώσαμε το δοκιμαστικό στο Euston, έναν πολυσύχναστο σταθμό του υπογείου στο Λονδίνο, ενώ συνεργαζόμαστε με το «Transport for London», έναν οργανισμό αντίστοιχο με τον ΟΑΣΑ. Το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουμε το δοκιμαστικό στάδιο και να γίνει πραγματικότητα η πλοήγηση σε σταθμούς του υπογείου», αναφέρει ο Ελληνας επιστήμονας, διευκρινίζοντας ότι υπάρχουν ακόμη παράμετροι που πρέπει να οριστικοποιηθούν.
Μετά από πειραματισμούς, αποφασίστηκε, αντί μιας ακόμη εφαρμογής, το wayfindr να βοηθήσει τις ήδη υπάρχουσες, όπως για παράδειγμα το Google Maps, προκειμένου να προσφέρουν μία πιο ακριβή πλοήγηση σε εσωτερικούς χώρους. Η έρευνα ξεκίνησε από σταθμούς τρένου και μετρό. «Μέχρι στιγμής έχουμε κάνει τρία δοκιμαστικά. Μόλις τελειώσαμε το δοκιμαστικό στο Euston, έναν πολυσύχναστο σταθμό του υπογείου στο Λονδίνο, ενώ συνεργαζόμαστε με το «Transport for London», έναν οργανισμό αντίστοιχο με τον ΟΑΣΑ. Το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουμε το δοκιμαστικό στάδιο και να γίνει πραγματικότητα η πλοήγηση σε σταθμούς του υπογείου», αναφέρει ο Ελληνας επιστήμονας, διευκρινίζοντας ότι υπάρχουν ακόμη παράμετροι που πρέπει να οριστικοποιηθούν.
 |
Το μεγαλύτερο κίνητρο για όσους εργάζονται σε αυτή την πλατφόρμα είναι οι αντιδράσεις των ατόμων με πρόβλημα όρασης που μετέχουν στα δοκιμαστικά. «Οι εκφράσεις τους προσώπου τους μας λένε χίλιες λέξεις. Είναι μεγάλη αλλαγή με βάση τα σημερινά δεδομένα. Σε κάποιους φαίνεται αρκετά παράξενο να πλοηγούνται μόνοι τους, αφού μέχρι στιγμής έχουν συνηθίσει κάποιος να τους κρατάει το χέρι», υποστηρίζουν.
Ποιοι είναι όμως οι στόχοι για το wayfindr; «Μέσα στο 2016 θέλουμε να δούμε τα πρώτα μέρη στο Λονδίνο να το έχουν ενεργοποιημένο. Πέρα από τους σταθμούς του υπογείου, θέλουμε να εξερευνήσουμε και τις ανάγκες πλοήγησης των ανθρώπων χωρίς όραση σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπως εμπορικά κέντρα, νοσοκομεία, μουσεία. Στην προσπάθειά μας θέλουμε να συμβάλουν προγραμματιστές, οργανισμοί που βοηθούν άτομα χωρίς όραση, διαχειριστές εσωτερικών χώρων, κέντρα καινοτομίας. Χτίζουμε μια ανοιχτή κοινότητα γύρω μας», μας εξηγούν. Ολα αυτά όμως δεν ακούγονται φιλόδοξα; «Μπορεί, αλλά σε καινοτόμα σχέδια πρέπει να έχεις πάντα ένα υψηλό όραμα», μας απαντούν.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Γ. ΜΑΝΙΝΗ
Σπούδασε στη Σύρο, διαπρέπει στο Λονδίνο
Σπούδασε στη Σύρο, διαπρέπει στο Λονδίνο
Το σχέδιο των παιδιών να δημιουργήσουν μια εφαρμογή πλοήγησης για ανθρώπους με προβλήματα όρασης δεν άφησε ασυγκίνητη την Google, που τους προσέγγισε προκειμένου να τους εντάξει στο πρόγραμμα χρηματοδότησης για άτομα με αναπηρία. Οι διαδικασίες πήραν παραπάνω απ’ ό,τι περίμενε η ομάδα, που στο μεταξύ σκέφτηκε και επανασχεδίασε ορισμένα ζητήματα.
«Οταν μας προσέγγισε η google.org χαρήκαμε. Νομίζαμε ότι θα παίρναμε τη χρηματοδότηση μέσα σε έναν μήνα. Ομως η πραγματικότητα ήταν λίγο διαφορετική. Οι άνθρωποι της google.org μας έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το όραμά μας, το πλάνο υλοποίησης της ιδέας μας και τη γενικότερη στρατηγική μας. Ηθελαν να διασφαλίσουν ότι η εταιρεία θα είναι βιώσιμη και μετά τη λήξη της χρηματοδότησης. Οι διαδικασίες κράτησαν τελικά ένα εξάμηνο».
