Η Εσθήρ καταγγέλλει τον Αμάν
Η χριστιανική πίστη κηρύσσει ακριβώς ότι ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι κάποια εγκόσμια «χρήση». Κάθε άνθρωπος καλείται να «θεωθεί», δηλαδή να γίνει κατά χάριν θεός, μέτοχος της άκτιστης δόξας του αληθινού Θεού, η οποία είναι η αιώνια ζωή. Ο ύψιστος αυτός θείος προορισμός, η αφάνταστη αυτή τιμή και δωρεά εκ μέρους του Κυρίου είναι για κάθε έναν άνθρωπο, είτε άνδρας είναι αυτός είτε γυναίκα. Για τον Θεό κάθε άνθρωπος είναι κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, το οποίο αυτός ο ίδιος έφτιαξε για να ζει και να χαίρεται όλη την απεραντοσύνη Του.
Η γυναίκα με κανέναν τρόπο δεν υστερεί σε αξία σε σχέση με τον άνδρα. Η γυναίκα έχει για τον Θεό την ίδια αξία που έχει ένας άνδρας, και το αντίστροφο. Τα δύο φύλα είναι ισότιμα, αλλά όχι ίσα. Άλλη θέση έχει η γυναίκα, άλλη ο άνδρας. Υπάρχει λόγος που ο Θεός έφτιαξε δύο φύλα και όχι ένα. Δεν έγινε έτσι στην τύχη. Το κάθε φύλο εξυπηρετεί κάποιες δικές του επιμέρους λειτουργίες. Δεν είναι «απαξίωση» για μια γυναίκα το να μην μπορεί να παριστάνει τον άνδρα και να κάνει πράγματα που δεν αρμόζουν στην φύση της, όπως δεν είναι «απαξίωση» και για έναν άνδρα το να μην μπορεί να φοράει σουτιέν και φουστάνια, να έχει έμμηνο κύκλο, να κυοφορεί, να τίκτει, να γαλουχεί κλπ κλπ.
Η Δεββώρα, που ήταν προφήτισσα και "κριτής" του Ισραήλ (βλ. Κριταί, κεφ. 4-5).
Γκραβούρα του Gustave Doré (1832-1883).
Ας μην ξεχνούμε ότι γυναίκα είναι αυτή που κατέβασε τον Θεό στην γη. Γυναίκα είναι αυτή που κατέχει τα «δευτερεία» της Αγίας Τριάδος. Γυναίκα είναι το εκλεκτότερο πράγμα που είχε να παρουσιάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα, η κορωνίδα ολόκληρου του ορατού και αοράτου κόσμου. Σας προκαλούμε να ρίξετε μια ματιά στους Οίκους και στον Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, και στην υπόλοιπη θεομητορική υμνολογία. Και σκεφτείτε, όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται σε μια γυναίκα…
Ο Θεός δεν απαξιώνει κανένα. Αντίθετα, η σχέση με τον Θεό είναι αυτό που πραγματικά καταξιώνει τον άνθρωπο, που τον κάνει «θεό», παιδί του Θεού, και του δίνει το παν…
Η Βηθ-σαβεέ (Βηρσαβεέ) του Ουρία παίρνει το λουτρό της... και ο Δαβίδ το μάτι του!
Ας δούμε μερικά πράγματα που λέει η Αγία Γραφή συγκεκριμένα για τις γυναίκες:
«Ευτυχής είναι ο άνδρας εκείνος, ο οποίος έχει αγαθήν γυναίκα. Ο αριθμός των ετών της ζωής του θα είναι διπλάσιος. Γυναίκα ευγενούς χαρακτήρος και σθεναρή ευφραίνει τον άνδρα της, τα δέ έτη της ζωής του θα τα γεμίση με ειρήνην. Γυναίκα αγαθή είναι αγαθόν δώρον, που προσφέρεται από τον Κύριον εις εκείνους οι οποίοι τον φοβούνται. Του πλουσίου και του πτωχού η καρδία είναι χαρούμενη, και εις κάθε περίστασιν το πρόσωπόν των είναι ιλαρόν, εάν έχουν ενάρετον σύζυγον.» (Σοφία Σειράχ κς΄ 1-4)
«Όμως η χάρις (δηλαδή η ψυχική ευγένεια και καλωσύνη) της συζύγου τέρπει τον άνδρα της. Η δέ ορθοφροσύνη και η καλή διαγωγή της θα στερεώσουν και θα θρέψουν τα οστά του. Δωρεά Θεού είναι γυναίκα σιωπηλή. Δεν υπάρχει δέ αντάλλαγμα μιάς γυναικείας ψυχής, μορφωμένης κατά Θεόν. Η εντροπαλή και συνεσταλμένη σύζυγος είναι διπλή χάρις παρά του Θεού, και δεν υπάρχει ζύγι ικανόν να σταθμίση την αξίαν της εναρέτου αυτής ψυχής. Όπως ο ανατέλλων ήλιος εις τα ύψη του ουρανού του Κυρίου, έτσι και το ψυχικόν κάλλος της εναρέτου γυναικός λάμπει μέσα εις τον στολισμόν της οικίας της. Όπως λάμπει ο λύχνος επάνω εις την ιεράν επτάφωτον λυχνίαν, έτσι ακτινοβολεί και η ωραιότης του προσώπου της εις το καμαρωτόν σώμα της. Όπως είναι οι χρυσοί στύλοι επάνω εις τα αργυρά βάθρα των, έτσι και οι ωραίοι πόδες στηρίζουν το καλοδεμένον στήθος, το ωραίον σώμα της.» (Σοφία Σειράχ κς΄ 13-18)
Βηθσαβεέ
«Γυναίκα άξιαν ποιος θα ημπορέση να βρή; Μια τέτοια γυναίκα είναι πολυτιμωτέρα και από τους πολυτίμους λίθους. Εις αυτήν έχει πεποίθησιν και στηρίζεται με θάρρος η καρδία του ανδρός της. Μια τέτοια γυναίκα δεν πρόκειται να ξεμείνει από αγαθά λάφυρα. Καθ’ όλον της τον βίον εργάζεται διά το καλόν του ανδρός της. Μαζεύοντας μαλλί και λινάρι, κατασκευάζει με τα ίδια της τα χέρια πράγματα χρήσιμα διά το σπίτι. Ομοιάζει με το πλοίον, το οποίον μεταφέρει εμπορεύματα από μακρυνάς περιοχάς. Έτσι και αυτή συγκεντρώνει τον πλούτον της διά το καλόν του σπιτιού. Εξυπνά πολύ πρωί, νύχτα. Ετοιμάζει και δίδει τροφάς εις τους ανθρώπους του σπιτιού της, κανονίζει δέ τα έργα των υπηρετριών. Όταν εύρη κάποιο καλό χωράφι, το αγοράζει και με τους κόπους των χειρών της το καλλιεργεί, το φυτεύει, το μεταβάλλει εις αγρόκτημα αποδοτικόν. Αφού ζώση καλά την μέσην της, εργάζεται με τα χέρια της έντονα και με ζήλον εις το έργον της. Εδοκίμασε και απέκτησε προσωπικήν πείραν, ότι είναι καλόν να εργάζεται κανείς. Διά τούτο και ο λύχνος της δεν σβήνει καθ’ όλον το διάστημα της νυκτός. Απλώνει τα χέρια της εις όλα, όσα συμφέρουν και εξυπηρετούν το σπίτι. Ειδικώτερα τα χέρια της τα στηρίζει εις το αδράχτι, το οποίον και συνεχώς εργάζεται. Αλλά ανοίγει τα χέρια της και απλόχερα δίδει εις τους πτωχούς. Δίδει εις τον στερούμενον από τον καρπόν των χειρών της. Ο σύζυγός της, εάν απουσιάση επί τι χρονικόν διάστημα, δεν ανησυχεί και δεν μεριμνά διά τα έργα και τα πράγματα του σπιτιού. Διότι όλοι οι εν τω οίκω της είναι καλά ενδεδυμένοι. Διπλάς χλαίνας έκαμε διά τον σύζυγόν της. Λινά λευκά ενδύματα και ενδύματα πορφυρά ητοίμασε διά τον εαυτόν της. Περίβλεπτος και αξιοθαύμαστος γίνεται ο σύζυγός της εις τας πύλας των τειχών της πόλεως, όταν παρακάθηται εις συνέδριον με τους γεροντοτέρους άνδρας της χώρας. Αυτή κατασκευάζει σινδόνας, τας οποίας πωλεί εις τους Φοίνικας. Κατασκευάζει και ζώνας, τας οποίας πωλεί εις τους Χαναναίους. Έτσι αυτή με την εργασίαν και την καλήν συμπεριφοράν της αποκτά δύναμιν και ευπρεπή εμφάνισιν. Θα ευφρανθή κατά τας ημέρας των γηρατειών της. Ανοίγει το στόμα της και ομιλή πάντοτε μετά προσοχής, σύμφωνα με τον νόμον του Θεού· έχει θέσει τάξιν εις την γλώσσαν της. Το σπίτι της είναι στεγνό, χωρίς υγρασίαν και σταλάγματα της βροχής· είναι αναπαυτικό. Ψωμί οκνηρίας και τεμπελιάς δεν έφαγε ποτέ. Και το στόμα της το ανοίγει με σοφίαν και σύνεσιν, σύμφωνα με τους θείους και ανθρωπίνους νόμους. Ευλογήθηκε από τον Θεόν η φιλανθρωπία και η καλωσύνη της. Και χάρις εις την ευλογίαν του Κυρίου ανέστησε τα τέκνα της. Αυτά επλούτησαν και ο σύζυγός της την επήνεσε (και της είπε) : Πολλαί γυναίκες απέκτησαν πλούτον, πολλαί απέκτησαν δύναμιν, σύ όμως έχεις ξεπεράσει όλας. Αι φιλαρέσκειαι της γυναικός είναι ψεύτικα πράγματα και το κάλλος της είναι προσωρινόν και παροδικόν. Διότι μόνον η συνετή και φρόνιμος γυναίκα ευλογείται από τον Θεόν. Ας υμνή δέ αυτή και ας δοξάζη τον φόβον του Κυρίου. Επαινέσατε και σείς αυτήν. Δίκαιον είναι και ο σύζυγός της να εγκωμιάζεται δι’ αυτήν εις τας πύλας των τειχών της πόλεως, όπου γίνονται αι συγκεντρώσεις.» (Παροιμίαι λα΄ 10-31)
«Γυναίκα κοσμημένη με ηθικά χαρίσματα γίνεται αφορμή και αιτία δόξης διά τον σύζυγόν της. Εξ αντιθέτου η γυναίκα η οποία μισεί και αποστρέφεται την δικαιοσύνην και την αρετήν, γίνεται αιτία και εστία καταφρονήσεως και εξευτελισμού διά τον άνδρα της.» (Παροιμίαι ια΄ 16)
«Γυναίκα ευγενούς χαρακτήρος και σθεναρή είναι στέφανος δόξης διά τον άνδρα της. Εξ αντιθέτου, η κακότροπος γυναίκα καταστρέφει τον άνδρα της, όπως ο σκώληξ κατατρώγει το ξύλον.» (Παροιμίαι ιβ΄ 4)
«Αι σοφαί γυναίκες έκτισαν (με την νοικοκυρωσύνην) και ανέδειξαν τα σπίτια και την οικογένειάν των, ενώ η άμυαλος γυναίκα εξεθεμελίωσε με τα ίδια της τα χέρια το σπίτι της.» (Παροιμίαι ιδ΄ 1)
«Εκείνος που ευρήκε γυναίκα αγαθήν, επέτυχε πολλάς ωφελείας και κέρδη. Επήρε από τον ίδιον τον Θεόν ήρεμον και ευχάριστον ζωήν. Όποιος όμως διώχνει την αγαθήν γυναίκα του, διώχνει μαζή με αυτήν και τα αγαθά.» (Παρομίαι ιη΄ 22-22α)
Η Ρουθ στο χωράφι με τον Βοόζ.
Η ιστορία της βρίσκεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.
«Αι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, σαν να υποτάσσεσθε εις τον Κύριον. Διότι ο άνδρας είναι κεφαλή (ο αρχηγός) της γυναικός, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας, ο οποίος όμως Χριστός είναι σωτήρ του σώματος της Εκκλησίας (όλων δηλαδή ανεξαιρέτως των πιστών). Αλλ’ όπως η Εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται εις τους άνδρας των εις κάθε τι. Οι άνδρες να αγαπάτε τας γυναίκας σας, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εθυσίασεν τον εαυτόν του υπέρ αυτής , διά να την αγιάση, καθαρίσας αυτήν με το λουτρόν του ύδατος διά του λόγου. Και τούτο, διά να την καταστήση και την παραστήση εις το πλευρόν του ένδοξον, χωρίς αυτή πλέον να έχη καμμίαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τίποτε άλλο από τα τοιαύτα, άλλα να είναι αγία και άμεμπτος. Έτσι και οι άνδρες οφείλουν να αγαπούν τας γυναίκας των, όπως αγαπούν τα ιδικά των σώματα. Εκείνος που αγαπά την γυναίκα του, τον εαυτόν του αγαπά. Διότι ποτέ κανείς δεν εμίσησε το σώμα του, αλλά το τρέφει με πολύ ενδιαφέρον και το περιθάλπει, όπως και ο Κύριος τρέφει και περιθάλπει την εκκλησίαν του, που είναι σώμα του. Διότι είμεθα μέλη από την σάρκα του και από τα οστά του. «Ένεκα τούτου θα αφήση ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού και θα προσκολληθή προς την γυναίκα αυτού και θα είναι οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γένεσις β΄ 24). Το μυστήριον τούτο (που ευρίσκεται εις τα λόγια αυτά του Αδάμ) είναι μέγα, και μάλιστα εγώ σας λέγω ότι αναφέρεται εις τον Χριστόν και εις την Εκκλησίαν. Παρ’ όλα αυτά, ο καθένας από σάς ας αγαπά την γυναίκα του, έτσι ακριβώς, όπως αγαπά τον εαυτόν του. Η δέ γυναίκα να σέβεται και να τιμά τον άνδρα.» (Προς Εφεσίους ε΄ 22-33)
«Αι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, σαν να υποτάσσεσθε εις τον Κύριον. Οι άνδρες να αγαπάτε τας γυναίκας σας και να μή φέρεσθε με πικρίαν και αποτομίαν προς αυτάς.» (Προς Κολασσαείς γ΄18-19)
«Ομοίως και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται εις τους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν εις τον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν χωρίς λόγια, αλλά με την συμπεριφοράν των γυναικών, όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν συμπεριφοράν σας. Ας μή είναι ο εξωτερικός στολισμός, το εξεζητημένον πλέξιμον των μαλλιών της κεφαλής και τα χρυσά περιδέραια ή το ντύσιμο με πολυτελή φορέματα ο στολισμός τους, αλλά ο κρυμμένος από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικός άνθρωπος της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που έχει ενώπιον του Θεού μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν. Διότι έτσι και άλλοτε αι άγιαι γυναίκες (της Παλαιάς Διαθήκης), που είχαν την ελπίδα των εις τον Θεόν, εστόλιζαν τον εαυτόν τους, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας των. Όπως και η Σάρρα έδειξεν υπακοήν εις τον Αβραάμ, καλούσα αυτόν (με σεβασμόν και ταπείνωσιν) «κύριον». Αυτής εγίνατε και σείς τέκνα, (πνευματικαί θυγατέρες,) με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε τίποτε που θα ημπορούσε να σας πτοήση. Οι άνδρες, ομοίως, να συνοικήτε και να συζήτε με τας συζύγους σας δεικνύοντες φρόνησιν και σύνεσιν, αποδίδοντες εις αυτάς την πρέπουσαν τιμήν, καθώς η γυναίκα είναι σκεύος ασθενέστερον (και άρα χρειάζεται ιδιαιτέραν φροντίδα). Άλλωστε είστε και συγκληρονόμοι της ιδίας χάριτος της ζωής. Έτσι δέ, δεν θα παρεμποδίζωνται αι προσευχαί σας.» (Α΄ Πέτρου γ΄ 1-7)
«Εις την σύζυγόν του ο άνδρας ας αποδίδη την εύνοιαν που της οφείλεται. Ομοίως δέ και η γυναίκα ας αποδίδη τα αυτά εις τον άνδρα της. Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το σώμα της, αλλά ο άνδρας της· ομοίως δέ και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά το εξουσιάζει η σύζυγός του.» (Α΄ Προς Κορινθίους ζ΄ 3-4)
Επιμέλεια: VatopaidiFriend. Οι μεταφράσεις των χωρίων της Αγίας Γραφής είναι, κατά βάση, του Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα (εκδ. Ζωής).
