Άνθρωποι πηγαίνουν κι έρχονται, σχέσεις που σου άφησαν και από μια πληγή, άνθρωποι που σου έλεγαν ότι είσαι η ζωή τους και σε άφησαν. Αγάπες, φίλιες που ξεθωριάζουν πλέον στο παρελθόν με βασανιστικό τρόπο δίνοντας σου κι ένα μάθημα ζωής.
Όλα αυτά κατάφεραν να ραγίσουν μια όμορφη καρδιά και είναι δύσκολο να την ξανακολλήσεις διότι κάθε κομμάτι που συναρμολογείς σε κάνει να ματώνεις και όσες γάζες και να βάλεις τίποτα δεν είναι καλύτερο από το να αφήσεις να γιατρευτεί η πληγή με τον χρόνο.
Και όταν πλέον νιώθεις ελεύθερος/η, το παρελθόν σου ξανά χτυπά την πόρτα. Μπορεί να είναι ο παλιός σου ερωτάς ή μια δυνατή φιλία. Το δύσκολο είναι ότι πρέπει να αποφασίσεις εάν θ' ανοίξεις την πόρτα ή θα το αφήσεις έξω.
Δύσκολη απόφαση, μα πώς μπορείς να δεις τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησες με όλη την ψυχή σου και να τον αφήσεις να στέκεται έξω;
Και τότε ολόκληρες στιγμές περνάνε από το μυαλό σου κι εσύ ανυποψίαστος/η τις αφήνεις να περάσουν, όμως συνήθως κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί ξαναγύρισαν.
Γύρισαν γιατί κάτι θέλουν από εσένα, ίσως τη συντροφιά σου, τα λεφτά σου κάτι...
Κι όμως, ποτέ δε θέλησαν εσένα. Και ξανά τα ίδια λάθη, ξανά τα σκορπισμένα κομμάτια, ξανά ο πόνος...
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν την καλοσύνη με την αδυναμία, ότι ο τοξικός άνθρωπος δε θα διστάσει να σε καταστρέψει και δεύτερη φορά.
Όταν κάτι παλιό γυρνά τίποτα δεν είναι το ίδιο, ξέρεις γιατί; Γιατί οι πληγές που σου δημιούργησε φωνάζουν κάθε φορά που τον/την αντικρίζεις.
Για αυτό μην μας παρεξηγείτε εμάς που δε σας δεχτήκαμε πίσω, απλώς δε θέλουμε να ξαναπληγωθούμε από εσάς.
Πλέον μάθαμε πως το να μαυρίζεις την καρδιά σου για κάποιον ο οποίος αυτός στο προκάλεσε, δεν αξίζει...
