Μοιάζει περίεργο αλλά αληθεύει: η ευτυχία έρχεται ένα βήμα πιο κοντά μετά από μεγάλη θλίψη.
Ακούγεται κάπως περίεργο σωστά; Τι σχέση έχει η θλίψη και η λύπη με την κατάκτηση της ευτυχίας; Κι όμως αληθεύει! Αν θέλεις να γίνεις όχι μόνο ευτυχισμένη αλλά και καλύτερος άνθρωπος οφείλεις να αγκαλιάσεις τη θλίψη. Ας δούμε πώς και γιατί.
1. Δε μπορείς να διώξεις το συναίσθημα λύπης έτσι απλά
Αγκαλιάζοντας τη θλίψη γίνεσαι πιο ευτυχισμένη. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που στεναχωριούνται για το ένα ή το άλλο ενώ αν πιστεύεις πως έχεις γνωρίσει κάποιον πραγματικά ευτυχισμένο μάλλον δεν τον έχεις γνωρίσει καλά. Όλοι έχουν προβλήματα. Η ζωή είναι σκληρή πολλές φορές κι αυτό οφείλεις να το αποδεχτείς. Δε γίνεται αλλιώς. Απλά αφήνεις χρόνο στον εαυτό σου και του δίνεις την δυνατότητα να ανακάμψει. Δεν μπορείς ν΄αλλάξεις το παρελθόν αλλά σίγουρα μπορείς να χαράξεις ένα όμορφο μέλλον. Άσε τον εαυτό σου να νιώσει θλίψη και βοήθα την ψυχή σου να κλείσει τις ανοιχτές πληγές. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να ξανανιώσεις ευτυχισμένη.
2. Η αποδοχή είναι το πιο δύσκολο εμπόδιο
Σύμφωνα με το μοντέλο της Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος (Elisabeth Kübler-Ross) υπάρχουν πέντε φάσεις από τις οποίες περνάει ο άνθρωπος για να αποδεχτεί το θάνατο ή την απώλεια. Τα πέντε στάδια του πένθους είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και τέλος η αποδοχή. Το ίδιο περίπου συμβαίνει σε κάθε μεγάλο πρόβλημα που μας δημιουργεί συναισθήματα λύπης, όπως για παράδειγμα μια μη ηθελημένη μετακίνηση στη δουλειά, θέματα σχέσεων κτλ.
Τα πρώτα τρία συμβαδίζουν και συμβαίνουν με οποιαδήποτε σειρά με διαρκείς εναλλαγές, μέχρι τελικά να έρθει η λύπη και να καταλαγιάσει τις έντονες αντιδράσεις μας, να μας ρίξει, να μας καθηλώσει αλλά τελικά να μας οδηγήσει στο τελευταίο στάδιο της αποδοχής, το τελευταίο, πιο δύσκολο αλλά λυτρωτικό. Μάλιστα δε βιώνονται όλα τα βήματα από όλους τους ασθενείς. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα περάσουν τουλάχιστον δύο από αυτά τα στάδια. Ο στόχος είναι να βρεις τρόπο να αποδεχτείς το συμβάν και να πάρεις όσα θετικά μπορείς από αυτό για να μπορέσεις να ξεφύγεις από αυτόν τον ατέρμονα κύκλο. Η ευτυχία και η γαλήνη θα έρθουν μόνο μετά την αποδοχή αλλά για να γίνει αυτό θα έχεις περάσει κι από τα άλλα στάδια.
"Τα πέντε στάδια του πένθους"
- Άρνηση: Αποκλείεται δε μπορεί να συμβαίνει αυτό σε εμένα
- Θυμός: "Είναι άδικο γιατί σε εμένα";
- Διαπραγμάτευση: "Τουλάχιστον να..."
- Κατάθλιψη: "Είμαι τόσο λυπημένη, δεν υπάρχει ελπίδα"
- Αποδοχή: Όλα θα πάνε καλά!
 |
3. Η θλίψη είναι σαγηνευτική
Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους καταθλιπτικούς, σκυθρωπούς και κατσούφηδες, βρίσκονται παντού γύρω μας. Όντως έχουν άθλια ζωή ή απλά εστιάζουν στο αρνητικό; Και γιατί κάποιος να το κάνει; Ίσως γιατί έτσι νιώθει ασφαλής. Ο ανθρώπινος νους έχει την έμφυτη τάση να εστιάζει στο αρνητικό και χρειάζεται εκπαίδευση για ν΄αλλάξει αυτό. Άλλωστε, η θλίψη είναι παρηγορητική ίσως και σαγηνευτική μερικές φορές. Αυτό που ξεκινά ως λύπη και κυκλοθυμία καταλήγει να μετατρέπεται σε μια μεγάλη ζεστή κουβέρτα όπου απαλύνουμε τον πόνο μας. Αλλά αυτό δεν είναι υγιές και μόνο όταν το καταλάβεις θα μπορέσεις να προχωρήσεις ένα βήμα παρακάτω και να προσπαθήσεις για την ευτυχία.
4. Σταμάτα να ενοχλείσαι με μικροζητήματα
Όλοι έχουμε ζητήματα που μας απασχολούν, άλλοτε μικρά κι άλλοτε μεγαλύτερα. Για κάποιους είναι η τιμή στα πατατάκια που αυξήθηκε, το καπάκι της τουαλέτας που το βρήκες πάλι ανεβασμένο, η πόρτα που έχει αρχίσει να τρίζει και γι΄άλλους πιο σύνθετα και σημαντικά όπως είναι για παράδειγμα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Μόνο μόλις το σκεφτείς αυτό θα μπορέσεις να βάλεις φρένο στα ασήμαντα. Έχεις επιλογή να μην χαλάς τη διάθεσή σου για ζητήματα που πραγματικά αλλάζουν όταν δίπλα σου υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα.
5. Μην βάζεις τη λύπη στην άκρη
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να θάβουν τα συναισθήματά τους και να εμφανίζονται σαν να μην τρέχει τίποτα κι όλα κυλούν φυσιολογικά. Αν κι εσύ είσαι ανάμεσα σε αυτούς άλλαξε τακτική. Το να κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το... χαλάκι δεν βοηθά στην επίλυσή του. Όσο καλή "ηθοποιός" κι αν είσαι, όσο αποφασισμένη κι αν είσαι να βάλεις κατά μέρος τη θλίψη, αν δεν την αντιμετωπίσεις θα ξεσπάσει εντονότερη και διογκωμένη. Δε μπορείς ν' αγνοήσεις τα συναισθήματά σου γιατί έτσι απλά παραμένουν εκεί και καιροφυλακτούν να "χτυπήσουν" την κατάλληλη στιγμή. Η κατά μέτωπον αντιμετώπιση της λύπης είναι κάτι οδυνηρό και είναι σίγουρο πως θα πονέσεις αλλά μόνο μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορείς να διαχειριστείς τον πόνο σου και να βγεις από την κατάσταση αυτή.
 |
6. Η θλίψη είναι ένα μέσο, όχι το τέλος
Οι περισσότεροι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με δυσάρεστα γεγονότα που τους προκαλούν καταθλιπτικά συναισθήματα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ο στόχος είναι να "ψηθούν" μέσα από αυτά και να πάρουν μαθήματα ζωής. Κάποια γεγονότα δε γίνεται να μην φέρουν θλίψη και πόνο. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή η αρρώστια, ένας σοβαρός τραυματισμός, μια απόλυση, όλα συνεπάγονται μια περίοδο πένθους, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Δεν είσαι ρομπότ, είσαι άνθρωπος κι έχεις συναισθήματα. Ωστόσο, να θυμάσαι πως αν κολλήσεις στο στάδιο της κατάθλιψης και δεν περάσεις στην αποδοχή παύεις να ζεις και χάνεις πολλά. Τα χαστούκια της ζωής είναι πολλά και μέσα από αυτά γίνεσαι πιο δυνατή. Απλά να θυμάσαι πως κάθε άσχημο γεγονός δεν είναι το ΤΕΛΟΣ αλλά η αρχή μιας νέας διαδρομής.
7. Δε χρειάζεται να είσαι χαρούμενη όλο το χρόνο
Κυριαρχεί η αντίληψη πως πρέπει να είσαι χαρούμενη κι ευτυχισμένη όλο το χρόνο, κάθε στιγμή της ημέρας, κάθε ξεχωριστό λεπτό. Κι όμως αυτό είναι τόσο κουραστικό και συνάμα απογοητευτικό. Δεν είναι κάθε ημέρα ίδια, ούτε κάθε στιγμή. Προσπάθησε να συμβιβαστείς με το γεγονός πως κάποιες ημέρες θα είναι βαρετές, κακές, ίσως και θλιβερές και σταμάτα να προσπαθείς απεγνωσμένα για την τέλεια εμπειρία!
