Η αλήθεια είναι, ότι φοβάμαι να γίνω φίλη σου, επειδή πάντα θα θέλω περισσότερα. Αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα ότι προτιμώ να σε έχω στη ζωή μου σαν φίλο παρά καθόλου.. Ξέρεις ότι είναι ψέμα κι αυτό.
Και όταν με κοίταξες και πρόφερες τις λέξεις, μόνο φίλοι, σκέφτηκα εντάξει, αν σ ‘αγάπησα αρκετά, θα μπορούσα να είχα χειριστεί το θέμα. Αν σ ‘αγάπησα αρκετά, θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί με το να είμαι αυτή που ακούει τα προβλήματά σου και να μαζέψει τα κομμάτια σου, κάθε φορά που κάποιος σε απογοήτευε.
Θυμάμαι εκείνο το βράδυ, καθώς σταθήκαμε εκεί κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπο μου, σου είπα ότι σε αγαπούσα. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να είμαι φίλη σου. Επειδή πάντα θα θέλω περισσότερα.
Και κάθε φορά που το αλκοόλ περνούσε από τα χείλη μου, έπιανα το κινητό για να σου πω αυτά τα πράγματα. Ήθελα να είμαι δυνατή για σένα. Ήθελα να είμαι εκεί για εσένα. Ήθελα να πάω πίσω τότε που τα πράγματα ήταν αλλιώς, πριν απογοητευτώ γρήγορα και δυνατά. Αλλά δεν διάλεξα ποιον θα αγαπήσω. Η καρδιά μου το έκανε για μένα.
Έτσι, ενώ η έννοια του απλώς φίλοι έμοιαζε σαν να σου κάνω χάρη, σε αντάλλαγμα έσπασες κάθε κομμάτι μου. Επειδή με κάθε φιλί , κάθε άγγιγμα, ένιωσα να καταλαμβάνει ολόκληρο το σώμα μου και αναρωτήθηκα αν το ένιωσες κι εσύ. Ακόμα και όταν τα χέρια μας πλέκονταν το ένα μέσα στο άλλο, με άφηνε με τα μάγουλα μου κόκκινα.
Ήταν τα χαμόγελα σε κάθε μήνυμα, όπως το όνομα σου εμφανιζόταν στην οθόνη. Ήταν κάθε στιγμή που περάσαμε στο σκοτάδι, δεν ήταν μόνο να μάθω για σένα, αλλά μάθαμε ο ένας από τον άλλο. Ήσουν ο καλύτερος φίλος μου, καθώς και η αγαπημένη μου αγάπη. Επειδή κανείς δε με ήξερε όπως εσύ. Δεν μπορούσα να πω στους ανθρώπους τα πράγματα που έλεγα σε σένα. Και ήμασταν ξαπλωμένοι και απλά μιλούσαμε. Μου δίδαξες πρώτα πως δεν χρειάζεται μία σαρκική σχέση για να ερωτευτείς την ψυχή του άλλου. Θα μου έλεγες ότι με αγαπάς κι εσύ αλλά δεν ήταν τόσο απλό. Κι εγώ αναρωτιόμουν γιατί δεν θα μπορούσε να είναι; Γιατί δεν ήμουν αρκετή;
Όμως ήταν τόσο εγωιστικό, και όσο δεν ήθελα να καταστρέψω ότι είχαμε, σε ερωτεύτηκα. Εκείνο το βράδυ, με τα χέρια σου τυλιγμένα γύρω μου στην παραλία, μου είπες ότι δεν θα μπορούσαμε να βγαίνουμε και ότι με χρειαζόσουν σαν φίλη. Έτσι συμβιβάστηκα στο να μείνουμε φίλοι. Ήθελα να σου δώσω ότι ήθελες. Σε αγαπούσα και σε ήθελα χαρούμενο, ακόμα κι αν αυτή η διαδικασία πλήγωνε την καρδιά μου.
Αλλά ήταν εγωιστικό από εσένα να νομίζεις ότι θα μπορούσα να το διαχειριστώ αυτό. Ήμουν πολύ νέα για να συνειδητοποιήσω την αυτοκαταστροφή, στην προσπάθεια να κρύψω τα συναισθήματα που με κατανάλωναν. Σε αγαπούσα ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Νομίζω ότι ίσως να σε αγαπούσα περισσότερο από τον εαυτό μου, κατά καιρούς. Και νομίζω ότι σου άρεσε αυτό, σήμαινες πάρα πολλά για κάποιον. Μπορεί να με πλήγωσες να μου έκανες κακό, να έπαιξες μαζί μου και να έπαιξες με το μυαλό μου, μόνο και μόνο απλά να δεις πόσο θα μπορούσες να ξεφύγεις.
Υπήρχαν στιγμές που τσακωνόμασταν και εγώ ήμουν με δάκρυα στα μάτια και εσύ απλά έφευγες.
Αυτό δεν είναι ένας φίλος. Χρησιμοποιώντας με να γεμίσει τα συναισθηματικά και σωματικά κενά του, δεν το κάνουν οι φίλοι αυτό. Με διέλυσες απλά για να χτίσεις τον εαυτό σου. Μου πλήγωσες την καρδιά, ίσως επειδή τότε τα σπασμένα κομμάτια που κάποια άλλη σου άφησε, θα σε έκανε ολόκληρο.
Συνήθως όλα τα κορίτσια καταλαβαίνουν όταν κοιτάς στα μάτια τους, και βλέπεις κάποια άλλη, ή θέλεις να είναι κάποια άλλη.
Και εγώ προσπάθησα τόσο σκληρά.
Αλλά πλήγωσες το άτομο που ποτέ δε θα έκανε το ίδιο. Έδωσα και το μόνο που έκανες ήταν να πάρεις μέχρι που δεν είχα τίποτα περισσότερο να δώσω.
Στη συνέχεια συνειδητοποίησες, ότι με άφησες.
Και θυμάμαι εκείνη τη στιγμή χρόνια αργότερα, συναντηθήκαμε ξανά και εσύ κοίταξες κάτω στο έδαφος σαν να μη με ξέρεις καθόλου.
Δεν μπορούσα να είμαι φίλη σου. Και στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ελάττωμα μου. Αλλά ήταν ένα ελάττωμα σου, που μου το ζήτησες.
Ίσως να σε αγαπάω για πάντα. Και όταν οι δρόμοι μας ξανασυναντηθούν και πάλι ξέρω ότι εγώ θα πληγώνομαι μέσα μου. Θα πληγωθώ για όλα όσα ήμασταν, όλα όσα δεν ήμασταν και όλα όσα ξέχασες που εγώ δεν μπορώ.
Η ανάμνηση σου με στοιχειώνει κατά την απουσία σου.
Όμως ελπίζω ότι μία μέρα θα κοιτάξεις πίσω και αυτό που θα σε στοιχειώνει πλέον, είναι αυτό που θα μπορούσαμε να ήμασταν. Γιατί μία ημέρα θα έχεις συνειδητοποιήσει την αξία μου, αλλά όχι πριν την συνειδητοποιήσω η ίδια.
Θέλεις να ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Σε αγαπώ ακόμα και κατά πάσα πιθανότητα θα σε αγαπώ για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά δεν μπορώ απλά να είμαι φίλη σου, γιατί όσο μου αρέσει η ιδέα του να είμαστε «απλά φίλοι», στην πραγματικότητα, είναι μία παράξενη μορφή βασανιστηρίων και δεν επιθυμώ να συμμετάσχω σε αυτό. Έτσι τώρα αυτό που θέλω να κάνω είναι να προχωρήσω και να σε ξεπεράσω και ο μόνος τρόπος για μένα για να το κάνω αυτό είναι να μην είμαι γύρω σου πια.
