Η συνήθεια δεν είναι ανάγκη

 

Ο καλος μου φίλος, ηταν στενοχωρημενος..  

Η ¨αγαπημενη¨ του, του ζητησε ένα καταστροφεα εγγραφων, (που ειχε προσφορά, ένα απ τα μεγάλα καταστηματα ηλεκτρικων ειδων) 

Εκεινος δεν την ρωτησε γιατί το ηθελε. Της έκανε τη χάρη, και της τόβαλε δίπλα στο γραφειο της. 

Εμεινε εκει για αρκετες μέρες, ώσπου καποιο πρωϊνο, εκείνη μάζεψε όλα τα.. ερωτικα γράμματα, που της ειχε γράψει ...πριν 60 χρονια, όλες τις φωτογραφίες, τα χαρτάκια, τις σημειωσεις, τις κορδέλλες...  όλα και τα ¨πέρασε¨ απ το φοβερό μηχάνημα.

Σε λίγες ωρες δεν ειχε μεινει το παραμικρό, να θυμίζει τη σχέση τους (δεν ειχαν παιδια), τους γονεις της, τον αγαπημένο της αδελφό

( με τον οποιο χωρια δεν έκανε, αλλα ουτε και μαζί, άλλο αν τον έκλαψε πικρά, όταν μεσα σε λίγο καιρό¨ταξιδεψε¨για παντα..)..

Μονο δυο τρεις φωτογραφίες γλύτωσαν απλα για να θυμιζουν ότι καποτε ειχε μιαν οικογενεια...  

Με ρωτησε αν κατι τετοιο δειχνει καποια ανισορροπια. 

Του απαντησα με τη σκεψη του  paulo coelho

Οι καταστάσεις  περνούν  και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις  αφήσουμε πράγματι να φύγουν. 

Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό (όσο επίπονο κι αν είναι)  να  καταστρέφουμε αναμνηστικά, να ¨μετακομίζουμε¨  να δίνουμε πράγματα σε ορφανοτροφεία, να πουλάμε ή να χαρίζουμε τα βιβλία που έχουμε. 

Να γυρίζουμε σελίδα, δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε στο παρελθόν  τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν. 

Τελείωσε μια σχέση;  

Φύγατε απ’ το σπίτι των γονιών σας; 

Φύγατε στο εξωτερικό;

Η φιλία που καλλιεργούσατε τόσο καιρό εξαφανίστηκε χωρίς εξηγήσεις;  

Μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα κάνετε ούτε ένα βήμα πριν κατανοήσετε τις αιτίες που έκαναν ξαφνικά σκόνη,  κάποια πράγματα που ήταν τόσο σημαντικά και σταθερά στη ζωή σας.  

Αυτή η στάση όμως θα αποδειχτεί ψυχοφθόρα για όλους. 

 Ολοι θα ολοκληρώνουν κεφάλαια, θα γυρίζουν σελίδα, θα προχωρούν και όλοι θα στεναχωριούνται  επειδή εσείς βρίσκεστε σε τέλμα.  

Κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται  ταυτόχρονα στο παρόν και στο παρελθόν,  ούτε καν όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτά που μας συμβαίνουν. 

Αυτά που πέρασαν, δεν θα ξαναγυρίσουν.  

Ας πουμε...  Δεν μπορούμε να μείνουμε για πάντα παιδιά..  όψιμοι έφηβοι,  εραστές που ζουν μέρα και νύχτα ένα δεσμό…   με κάποιον που έχει πια φύγει και δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να επιστρέψει.

Τα πάντα στον ορατό κόσμο  είναι εκδήλωση του ¨αοράτου¨,  ¨καταστρέφοντας¨ ορισμένες αναμνήσεις,  δημιουργούμε  ¨χώρο¨  για να πάρουν τη θέση τους άλλες.

  Αποδεσμευτείτε από τα πράγματα.  

Αφήστε τα να φύγουν. 

Απαγκιστρωθείτε. 

Κανείς δεν παίζει με ¨σημαδεμένη τράπουλα¨ στη ζωή. 

 Μερικές Φορές Κερδίζουμε Και Μερικές Χάνουμε.   

Μην ελπίζετε να σας δώσουν κάτι πίσω,  να αναγνωρίσουν τις προσπάθειες σας, να ανακαλύψουν τη μεγαλοφυϊα σας,  να κατανοήσουν την αγάπη σας. 

Σταματήστε να  ¨ανοίγετε την  τηλεόραση  των συναισθημάτων σας¨   και να βλέπετε συνέχεια την ίδια εκπομπή, 

που σας δείχνει πόσο έχετε υποφέρει από μιαν απώλεια.

  Αυτό απλώς σας δηλητηριάζει, τίποτα άλλο.  

Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να μην αποδεχόμαστε  ¨χωρισμούς¨

( αγαπημενου μας παιδιου )

Υποσχέσεις  που δεν έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία εκκίνησης,  αποφάσεις που αναβάλλονται συνεχώς.   

Πριν αρχίσει ένα νέο κεφάλαιο,  πρέπει να ολοκληρωθεί το παλιό.  


Πείτε στον εαυτό σας ότι αυτό που πέρασε δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.  

Θυμηθείτε ότι κάποτε μπορούσατε να ζήσετε χωρίς αυτό το πράγμα ή αυτόν τον άνθρωπο,  τίποτα δεν είναι αναντικατάστατο,

η συνήθεια δεν είναι ανάγκη.

Μπορεί να μοιάζει προφανές άλλα είναι πολύ σημαντικό. 

 Σταματήστε να είστε αυτός που ήσασταν! 

 Μεταμορφωθείτε σ’ αυτόν που είστε.  

Όχι από αδυναμία,   αλλα επειδή κάτι δεν είναι πια μέρος της ζωής σας.  

Στρεψτε ( εστω μελαγχολικα) το πρόσωπο.  

Κρατειστε στην καρδια σας το ιχνος.  

Κλείστε την πόρτα, τινάξτε τη σκόνη των καταπιεστικων αναμνησεων.

Ανοιξτε ένα καινουργιο παραθυρο  και προχωρειστε.  

Κανεις δεν γνωρίζει πόσα ακομα κεφαλαια του επιφυλάσσει… 

 ο ¨εταζων νεφρους και καρδίας¨

Χαιρετε.

via