-…προσπαθώ να ανατρέψω τη ψεύτικη κακή ιδέα που έχετε για μένα εδώ και πολύ καιρό σε τόσο λίγο χρόνο.
-Δεν άργησα να αντιληφθώ ότι και για τους ποιητές ισχύει αυτό εδώ,
ότι δηλαδή δεν δημιουργούν με τη σοφία, αλλά με κάποιο φυσικό χάρισμα, με κάποια έμπνευση ανάλογη, με εκείνη των μάντεων και των χρησμωδών.
-…είμαι λίγο σοφότερος, γιατί εκείνα που δεν γνωρίζω δεν νομίζω ότι τα γνωρίζω.
–Γιατί κανείς δεν γνωρίζει τον θάνατο, ούτε αν συμβαίνει να είναι το μεγαλύτερο αγαθό για τον άνθρωπο,
κι όμως τον φοβούνται σα να ξέρουν καλά ότι είναι το μεγαλύτερο κακό.
-Γνωρίζω όμως ότι είναι κακό και ντροπή να βλάπτει κανείς έναν καλύτερο και να μην υπακούει σ΄αυτόν, είτε θεός είναι είτε άνθρωπος.
-…δε με ενδιαφέρει διόλου ο θάνατος.
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μη διαπράξω κάτι άδικο και ανόσιο.
-Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους, που όταν δικάζονται, ενώ πριν φαίνονται σπουδαίοι, κάνουν πράγματα ανάρμοστα,
σα να θεωρούν ότι θα πάθουν κάτι φοβερό αν πεθάνουν, ως εάν επρόκειτο να είναι αθάνατοι αν δεν τους σκοτώνατε εσείς.
–Καταδικάστηκα όχι επειδή δεν μπόρεσα να σας πω τα κατάλληλα λόγια,
αλλά επειδή δεν μπόρεσα να φανώ θρασύς και αναιδής,
και επειδή δεν θέλησα να σας πω πράγματα που θα τα ακούγατε πολύ ευχαρίστως,
να κλαίω και να οδύρομαι,
να πράττω και να λέω πολλά άλλα, κατά τη γνώμη μου ανάξιά μου, σαν αυτά που έχετε συνηθίσει να ακούτε από άλλους.
-Δεν είναι λοιπόν κάτι το δύσκολο, άνδρες, το να αποφύγει κανείς το θάνατο,
είναι όμως πολύ δυσκολότερο να αποφύγει το κακό.
Γιατί το κακό τρέχει γρηγορότερα από το θάνατο.
-…κι αν είναι σα να κοιμάται κανείς χωρίς να βλέπει ούτε όνειρο,
τι θαυμάσιο όφελος που θα ήταν ο θάνατος!
-…επειδή πίστευαν ότι έτσι θα με έβλαπταν.
Για το λόγο αυτό είναι αξιοκατάκριτος.
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Πλάτωνα «Απολογία Σωκράτους»
