Γερνάμε καλέ μου φίλε..
Γερνάμε, και αργά, μεθοδικά βαδίζουμε προς το τέλος αυτής της δύσκολης φάσης της υπάρξεώς μας.. εν τω χρόνω..
Το επόμενο στάδιο, για όσους το πιστεύουν, είναι η Αιωνιότης..
Εκεί παίζονται πολλά, προϋπόθεσις των οποίων είναι η εν τω χρόνω παρουσία μας…
Αλλά ας δούμε το πρόβλημα του παρόντος χρόνου.
Συχνά παρατηρούμε τη διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι σε εορτές που συμβολίζουν το πέρασμα του χρόνου.
Ας πούμε γενέθλια, πρωτοχρονιά, διάφοροι επέτειοι κλπ.
Άλλοι νιώθουν ικανοποίηση, άλλοι αποκτούν μελαγχολική διάθεση.
Ο φόβος του χρόνου που περνά, δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς μόνον ο άνθρωπος έχει συνείδηση του τέλους της ύπαρξής του.
Παρόλα αυτά, πολλοί άνθρωποι εστιάζουν σ αυτό το τέλος, χάνοντας την ουσία της ύπαρξής τους.
Αντίθετα, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία παραμένουν υπερδραστήριοι… ζωντανοί... πραγματικά νέοι.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν σ αυτούς τους τελευταίους υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό που καθορίζει τη στάση τους απέναντι στη ζωή.
Σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος, συχνά παρατηρείται μία ιδιαίτερα αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή.
Οι άνθρωποι αυτοί, ιδίως οι μεγάλης ηλικίας, συχνά παρουσιάζουν μία δεύτερη νεότητα και δραστηριοποίηση σε πολλούς τομείς ενδιαφερόντων.. ιδιαίτερα όσοι αποκτούν οικογένεια με παιδιά και εγγόνια... και πολλές, πολλές υποχρεώσεις.
Δεν είμαστε όμως μόνο γονείς, όσοι είμαστε, αλλά είμαστε και άνθρωποι και ή ύπαρξη μόνο υποχρεώσεων είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε μία ψυχική ‘κούραση’ και αίσθηση πρόωρου γήρατος.
Ο απολογισμός μιας ζωής η οποία αφιερώθηκε αποκλειστικά στη φροντίδα των άλλων φέρνει συνήθως θλίψη στο άτομο αυτό.
Γιορτές και επέτειοι μπορούν να μας βοηθήσουν σε μία συμβολική αφετηρία για αλλαγές στη ζωή μας.
Αν νιώθουμε αδύναμοι, λέγοντας σιγά μην αλλάξει κάτι, αυτό είναι ένα σημάδι μελαγχολίας, την οποία πρέπει να παραδεχτούμε στον εαυτό μας έγκαιρα.
Σε κάποιες περιπτώσεις πάντως, αυτή η έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή μπορεί να οδηγήσει σε χειρουργικές επεμβάσεις οι οποίες προσπαθούν να σταματήσουν τον χρόνο, δεν μπορούν όμως να ανανεώσουν τον εσωτερικό μας εαυτό, ούτε να αλλάξουν τις καταστάσεις που πραγματικά μας κάνουν να νιώθουμε κουρασμένοι και γερασμένοι στη ζωή μας.
Πρέπει να τονίσουμε επίσης ότι η συναισθηματική μας διάθεση επηρεάζει την αντίληψή μας για τον χρόνο που περνά.
Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες καταστάσεις που είναι ιδιαίτερα ευχάριστες.
Η αίσθηση της κούρασης, σωματικής και ψυχικής, του ‘γερασμένου’ ανθρώπου είναι εμφανής σε πολλούς συνανθρώπους μας,καθώς το μυαλό μας δεν ‘βλέπει’ διαφυγή από την κατάσταση αυτή.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συναισθηματική μας διάθεσηπροκύπτει από τις σκέψεις που κάνουμε.
Άλλοι άνθρωποι απελπίζονται καθώς αντιμετωπίζουν οφειλές και χρέη, νιώθοντας ενοχές, και Άλλοι Άνθρωποι Αδιαφορούν απέναντι σε αυτές, καθώς προτεραιότητα έχει η επιβίωση της οικογένειάς τους, και όχι οι οφειλές τους.
Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε έγκαιρα ότι δεν πρέπει να αγνοήσουμε την προσωπική μας ψυχαγωγία σε τέτοιες στιγμές και να εντείνουμε την επαφή με φίλους.
Η απόσυρση και το κλείσιμο στο σπίτι, λόγω ‘περικοπών’ αυξάνουν την καταθλιπτική διάθεση και το άγχος και απειλούν την υγεία μας.
Είναι προτιμότερο να προσπαθούμε να ‘μετατρέπουμε’ τα μελαγχολικά συναισθήματα και τις αρνητικές σκέψεις, σε συναισθήματα θυμού, τα οποία συζητούμε με φίλους.
Η κατάθλιψη φέρνει απόσυρση και σταδιακή παραίτηση από τη ζωή, εκφράζει τον θυμό για την κατάστασή μας ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό.
Τι είναι αυτό όμως που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο άλλοι άνθρωποι
αντιμετωπίζουν τη ζωή τους, αισιόδοξα και με δυναμισμό, και άλλοι είτε με φόβο, είτε απαισιόδοξα ή και παθητικά;
Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα.
Η έννοια της προσωπικότητας όμως στην ψυχολογία, είναι κάπως διαφορετική από αυτήν που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα.
Πρόκειται για ένα σύνολο τρόπων με τον οποίο, έχουμε μάθει, από πολύ μικρή ηλικία, να αντιδρούμε απέναντι σε καταστάσεις που μοιάζουν με καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν.
Ο εγκέφαλός μας ‘μαθαίνει’ και ‘αποθηκεύει’ όχι μόνο γνώσεις, αλλά και συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων σε διάφορες καταστάσεις, π.χ. των γονιών μας, από την παιδική μας ηλικία.
Αυτά αποθηκεύονται από τον εγκέφαλό μας ως συγκεκριμένοι τρόποι σκέψης, συγκεκριμένα νοητικά σχήματα, τα οποία μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε σε παρόμοιες καταστάσεις.
Οι άνθρωποι, που έχουν μάθει Να Παραμελούν Την Φροντίδα Του Εαυτού Τους, και όχι να τη συνδυάζουν με τη φροντίδα των άλλων, Βιώνουν Αναπόφευκτα Μία Ψυχική Κούραση, η οποία οδηγεί στην αίσθηση ότι έχουν ‘γεράσει’ πρόωρα.
Οι άνθρωποι λοιπόν που νιώθουν ότι ‘γερνούν’, μπορούν να το αλλάξουν αυτό.
Δεν οφείλεται στα χρόνια που περνούν, και τα κεριά που θα σβήσουν σε μία τούρτα.
Υπάρχουν άνθρωποι που στην ηλικία των εβδομήντα ετών πηγαίνουν στο γυμναστήριο και δείχνουν δέκα χρόνια νεότεροι.
Αν τους ρωτήσει κάποιος την ηλικία τους, τη λένε με χαμόγελο.
Άλλωστε, είμαστε πλέον πεπεισμένοι ότι αυτή εδώ η ζωή δεν είναι το τέρμα..
Ή μήπως εσείς πιστεύετε κάτι άλλο;
