Όταν καταφέρουμε να αγαπήσουμε με την ψυχή μας, τότε αυτόματα δεν υπάρχει διάκριση, δεν υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει αρνητικό.
Παρά μόνο η δόνηση της απλότητας, της αγνότητας.
Ο σεβασμός είναι οδηγός.
Σεβασμός που δεν ορίζει και δεν ζορίζει τίποτε.
Καθώς η ελευθερία αυτή μας οδηγεί έξω από τα «κλουβιά» της κτητικότητας και του εγώ.
Καθώς η συνείδησή μας είναι δεμένη με το Θείο.
Και ο Θεός τέτοια αγάπη μας έχει και τέτοια αγάπη μας ζητά.
Ίδια όχι με την βαρετή έννοια, αλλά με την έννοια της αγάπης.
Μιας αγάπης πέρα από κάθε όριο της γης.
Μιας αγάπης που δένεται με τις Ουράνιες Ψαλμωδίες.
Και όταν καταφέρεις να αγαπήσεις με την ψυχή σου, τότε όλα έχουν την μία και μοναδική αίσθηση της ενότητας, της πληρότητας.