Σε μια έρευνα των Levine και Fitzpatrick, οι οποίοι αναφέρουν επτά διαφορετικούς λόγους για τους οποίους τα ζευγάρια χωρίζουν, τα πιο συχνά αίτια χωρισμού ήταν η «απώλεια της διαδικασίας», η «απόσταση», η «απώλεια της προσωπικής ελευθερίας» και ο «ξαφνικός θάνατος».
Ένας λόγος για τον οποίο τα ζευγάρια χωρίζουν είναι ο πρώτον ο «ξαφνικός θάνατος», ο οποίος προκύπτει όταν κάποιος ανακαλύψει νέες και αρνητικά φορτισμένες πληροφορίες για το άλλο του μισό. Δεύτερον και τρίτον μαζί, τα ζευγάρια μπορούν να χωρίσουν όταν προκύψει μία «μηχανική βλάβη», όταν δηλαδή προκύψουν νέα, ή έρθουν στην επιφάνεια προϋπάρχοντα, μη κοινά μονοπάτια στη ζωή τους (ασύμβιβαστοι στόχοι) και / ή αντίθετες αξίες.
Ένας τέταρτος λόγος που ένα ζευγάρι μπορεί να καταστρέψει τη σχέση του είναι η «απώλεια της διαδικασίας», μια κατάσταση που δεν επιτρέπει στη σχέση να φτάσει εκεί που δυνητικά μπορεί καθώς το ζευγάρι δεν αξιοποιεί με τον σωστό τρόπο τα όσα μπορεί να προσφέρει στη σχέση.
Ένας πέμπτος λόγος το «περιβάλλον» ενός ζευγαριού μπορεί, επίσης, να στοχοποιηθεί ως αιτία χωρισμού – αναφέρομαι στις περιπτώσεις όπου το φιλικό ή συγγενικό περιβάλλον δεν υποστηρίζει έναν εκ των δύο συντρόφων ή και τη σχέση αυτή καθεαυτή.
Ένας έκτος λόγος είναι το αίσθημα «απώλειας της προσωπικής ελευθερίας» και ξεκινά όταν κάποιος αισθάνεται πως ο-ή σύντροφός του έχει τον έλεγχο ή πως η σχέση έχει πολλούς περιορισμούς.
Τέλος, η «απόσταση» μπορεί να αποτελέσει επίσης αιτία χωρισμού, και αναφέρομαι σε σχέσεις εξ’ αποστάσεως ή στις περιπτώσεις όπου ένας εκ των δύο συντρόφων καλείται να μετακινηθεί με τον άλλο να μην είναι σε θέση να ακολουθήσει.
Στις μη επιτυχημένες σχέσεις μας, έρχεται λοιπόν η στιγμή εκείνη που αντιλαμβανόμαστε έναν εκ των προαναφερθέντων λόγων μα και τον πιθανά επικείμενο χωρισμό (αυτό φυσικά αν είμαστε εμείς εκείνοι που θα ξεκινήσουν την διαδικασία).
Η επόμενη ερώτηση είναι: πως; Η ίδια η έρευνα ταυτοποιεί έξι συχνές μεθόδους χωρισμού.
Μία μέθοδος είναι εκείνη της «αποφυγής», όπου η μία πλευρά σταματά απότομα κάθε τύπου επικοινωνία με την άλλη πλευρά χωρίς προγενέστερη προειδοποίηση.
Εν αντιθέση, άλλοι επιλέγουν την «ευθεία προσέγγιση», ενημερώνοντας τον-την σύντροφό τους για τις προθέσεις τους.
Σε μια ελαφρώς όμοια τακτική, κάποιοι άλλοι επιλέγουν την «έμμεση προσέγγιση», προσφέροντας λεκτικούς ή μη λεκτικούς τρόπους για να υποδηλώσουν πως επιθυμούν τον χωρισμό ή καταφεύγουν σε πράξεις που οδηγούν τον-την σύντροφο να τους χωρίσει.
Δυστυχώς, κάποιοι χρησιμοποιούν ένα «τρίτο πρόσωπο». Όσο έκπληξη και αν προκαλεί σε ορισμένους, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιεί ένα τρίτο πρόσωπο το οποίο «επικοινωνεί» στην άλλη πλευρά τον χωρισμό με άμεσους ή έμμεσους τρόπους.
Τέλος, υπάρχει και ο τρόπος της δικαιολογίας ο οποίος χρησιμοποιεί τον «αληθινό λόγο» ή «ψευτικο λόγο» για να ζητήσει / επιδιώξει τον χωρισμό.
Στην ίδια έρευνα, οι πιο συχνές τακτικές ήταν η ευθεία προσέγγιση και η αιτιολόγηση με χρήση του αληθινού λόγου.
