Τα τελευταία χρόνια θέτουμε όλο και περισσότερα φιλοσοφικά ερωτήματα σε σχέση με τις εμπειρίες, τις δικές μας και των άλλων, από τη ζωή. Είχαμε τη συνήθεια να αντιμετωπίζουμε τη φιλοσοφία κυνικά, ως ένα είδος αφηρημένης διανοητικής ενασχόλησης, κατάλληλης για «αιθεροβάμονες» και ανθρώπους που αποφεύγουν την «πραγματική» ζωή. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι αυτός ο κυνισμός ήταν από μόνος του μια φιλοσοφία ζωής.
Ο ρόλος της φιλοσοφίας στη ζωή
Έχουμε πια ανακαλύψει ότι η φιλοσοφία είναι ό,τι πιο αληθινό και πρακτικό θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε, επειδή αντανακλά τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας, τη ζωή και τον κόσμο, οι οποίες με τη σειρά τους καθορίζουν τις αξίες, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας. Κι αυτά πάλι καθορίζουν ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, τι έχουμε, και κυρίως, που πηγαίνουμε.
Πώς «φιλοσοφούμε»;
Έχουμε ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι με το προνόμιο της αφθονίας στην επαγγελματική, προσωπική τους ζωή και την υγεία τους λειτουργούν με γνώμονα μια διαφορετική βασική φιλοσοφία, σε σχέση με όσους δεν έχουν αυτό το προνόμιο, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν. Όλοι λοιπόν θα έπρεπε να ασχοληθούμε με τη βασική μας φιλοσοφία. Οι θεμελιώδεις φιλοσοφικές μας κατασκευές, δηλαδή οι αντιλήψεις, οι πεποιθήσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα κ.λπ., μπορούν να υφίστανται τόσο στο συνειδητό όσο και στο υποσυνείδητο επίπεδο. Και ανάλογα με τη φιλοσοφία μας, στο υποσυνείδητο μπορούν να γίνουν δύσκολα ή και επικίνδυνα τα πράγματα.
Τα αιώνια ερωτήματα και το βάρος τους
Το πιο βασικό φιλοσοφικό ερώτημα που πάντα θέταμε είναι «γιατί βρισκόμαστε εδώ» ή «ποιο είναι το νόημα της ζωής και ο προορισμός μας». Βρισκόμαστε εδώ για να μάθουμε, να μεγαλώσουμε, να εξελιχθούμε και τελικά να χρησιμοποιήσουμε τις μοναδικές ικανότητες μας και εμπειρίες για να συνεισφέρουμε με το δικό μας τρόπο στον κόσμο και να εκπληρώσουμε το σκοπό της ζωής μας. Όταν υποφέρουμε, αυτό συμβαίνει επειδή αντιλαμβανόμαστε, συνειδητά ή υποσυνείδητα ότι στη διαδρομή αυτή έχουμε βρεθεί «εκτός πορείας».
Γιατί κάποιοι δεν φιλοσοφούν;
Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο απορροφημένοι από τα συναισθήματά τους, συνήθως από τις ελπίδες και τους φόβους τους, που δεν έχουν χρόνο για να θέσουν στον εαυτό τους τα πιο βασικά ερωτήματα. Ωστόσο η ποιότητα αυτών των ερωτημάτων καθορίζει μακροπρόθεσμα και την ποιότητα της ζωής μας. Για πολλούς λόγους βέβαια είναι εξίσου δύσκολο να σκεφτούν μακροπρόθεσμα.
Όσο πιο αγχωμένοι είμαστε, τόσο πιο δύσκολο είναι για τον εγκέφαλό μας να εστιάσει σε οτιδήποτε μακροπρόθεσμα. Το υπερφορτωμένο θυμικό μας και το αγχωμένο μυαλό μας θέλουν απλώς να μάθουν πώς θα «βγάλουν» την ημέρα, την εβδομάδα ή το μήνα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν την αίσθηση του μακροπρόθεσμου κι έτσι να υπερεκτιμούν σε μεγάλο βαθμό τα όσα μπορούν να κάνουν βραχυπρόθεσμα και να υποτιμούν σοβαρά τα όσα μπορούν να κάνουν μακροπρόθεσμα.
Έτσι καταλήγουν να έχουν περισσότερο άγχος, να νιώθουν απογοήτευση και τελικά να καταφέρουν όλο και λιγότερα σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής τους. Αυτά που πιστεύουμε καθορίζουν αυτά που αισθανόμαστε. Τα συναισθήματα με τη σειρά τους καθορίζουν τις πράξεις μας, μέσω αυτών τις αντιδράσεις των άλλων απέναντί μας, και τελικά τα αποτελέσματα που θα έχουμε.
________________
Πηγή: flowmagazine.gr
