Οἱ μὴ ἔχοντες τὸ …ἀποφεύγουν!
Κι ἐμεῖς ἀνήκουμε στοὺς μὴ ἔχοντες.
Θὰ μοῦ πεῖτε, ἴσως, πὼς χάνουμε τὰ σπίτια μας, τὰ εἰσοδήματά μας, τὰ κάθε εἴδους περιουσιακά μας στοιχεία, τὴν ἐλευθερία μας, τὰ παιδιά μας, τὴν ζωή μας συνολικῶς…
…καὶ θὰ σᾶς ἀπαντήσω πὼς δὲν χάνουμε κάτι, διότι δὲν ἔχουμε κάτι!!!
Ὅλα ὅσα πιστεύουμε πὼς κατέχουμε εἶναι ψευδῆ, πλασματικὰ καὶ ὑποκατάστατα.
Τὰ ὑποκατάστατα λειτουργοῦν γιὰ νὰ ἀποκοιμίζουν τὶς αἰσθήσεις καὶ κυρίως τὶς πραγματικές μας ἀνάγκες.
Κι ἐμεῖς, ἔως τώρα, εἴχαμε ἕνα κατ’ ἐπίφασιν κράτος, μίαν κατ’ ἐπίφασιν ἐλευθερία καί, κυρίως, μίαν κατ’ ἐπίφασιν ζωή.
Κι ὅλα αὐτά, ἐὰν ἀκόμη ἀδυνατοῦμε νὰ τὰ συνειδητοποιήσουμε, σὲ λίγο, σὲ πολὺ λίγο πλέον, θὰ τὰ χωνέψουμε ὁλόκληρα,
διότι ἐὰν δὲν τὸ κάνουμε, δὲν θὰ ἔχουμε καὶ τὴν δυνατότητα τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὰ ἐπίπλαστα ἀδιέξοδα.
Τὸ χειρότερον ποὺ μᾶς συμβαίνει, ὡς κοινωνία, δὲν εἶναι ἡ πραγματικὴ ἢ πλασματικὴ ἀπώλεια αὐτῶν ποὺ θεωρούσαμε ὡς κεκτημένα μας,
ἀλλὰ οἱ ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν, ὅλους μας, ἀργὰ ἢ γρήγορα, σὲ μίαν κοινὴ διαπίστωσιν:
ὅλα αὐτὰ ποὺ θεωρούσαμε ὡς ἀληθῆ εἶναι πλαστὰ καί, τελικῶς, ἡ ἀλήθεια μας εἶναι πολὺ ἔξω ἀπὸ κάθε τι ποὺ θεωρούσαμε ὡς ἀληθές!
Ὅταν αὐτὴ ἡ διαπίστωσις γίνῃ κοινό μας κτῆμα, τότε ὅλοι μας θὰ πορευόμεθα πρὸς μίαν καὶ μόνον κατεύθυνσιν:
τὴν ἀνάκτησιν τῆς Ἐλευθερία μας.
Μίας Ἐλευθερίας ποὺ ἔχουμε ξεχάσει πῶς εἶναι, διότι πέρασε πάρα πολὺς καιρός, ἀπὸ τότε ποὺ τὴν κατείχαμε καὶ τώρα πιὰ μάθαμε νὰ ζοῦμε δίχως της.
Μίας Ἐλευθερίας ποὺ δὲν χάνουμε τώρα, ἀλλὰ ποὺ χάσαμε πρὸ πολλῶν αἰώνων καὶ κατὰ διαστήματα παρηγορηθήκαμε μὲ μικρὲς παραχωρήσεις ἀπὸ τοὺς δυνάστες μας, ποὺ ἐμεῖς, μὲ τὸ ἔτσι θέλω, ὀνομάσαμε ἐλευθερία.
Μίας Ἐλευθερίας ποὺ ἀπαιτεῖται πλέον νὰ ἐπανακτήσουμε βῆμα τὸ βῆμα,
ἀνακαλύπτοντας κάθε ἡμέρα νέες πτυχές της καὶ νέες, συγκλονιστικότερες ὀμορφιές της,
ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπὸ Ἀλήθειες, Δίκαιον καὶ Ἀνθρωπιά.
Πραγματικά, ὄχι πλαστά.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
