Ο αισχρός στην εμφάνιση και στους τρόπους ψευτοκαλόγερος Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν ήταν ο γαμάω της Ρωσίας. Δεν πρόκειται περί μύθου. Ένας κτηνώδης άντρακλας, 1μ.93 ύψος, με μαγικές ικανότητες να υπνωτίσει τον καθένα, να πλανέψει την κάθε γυναίκα, μάλιστα με τρόπο χυδαίο, κατάφερε να εξουσιάζει τον τσάρο και την τσάρινα. Να διορίζει υπουργούς και κρατικούς λειτουργούς.
Για τους συνωμότες που αποφάσισαν να δολοφονήσουν τον Ρασπούτιν η υπόθεση ήταν εθνική. Πατριωτική. Είχε ξεπεράσει κάθε όριο η επιρροή του βρωμύλου Ρασπούτιν, που ξεφτύλιζε την αριστοκρατία, που πηδούσε και μαζί κορόιδευε κάθε κυρία της υψηλής κοινωνίας. Αρχηγός της συνωμοσίας ο 30χρονος πρίγκηπας Φέλιξ Γιουσούπωφ.
Ρασπούτιν και Γιουσούπωφ, δύο άνθρωποι που ανήκαν σε εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Θηρίο μοναχό ο 47χρονος Ρασπούτιν, αγράμματος χωριάτης τον οποίον ο Γιουσούπωφ, όπως καθένας δεν τολμούσε να τον κυττάξει στα μάτια. Διαπεραστικά, μαγνητικά τα μάτια του ρασοφόρου κάρφωναν με φλόγες πύρινες τον άλλον.
Αριστοκράτης ο Φέλιξ Γιουσούπωφ. Πάμπλουτος. Όμορφος. Σπουδαγμένος στην Οξφόρδη. Σνομπ. Μαλακό μέταλλο. Παντρεμένος με το πιο όμορφο κορίτσι της Μόσχας, την Ιρίνα. Και αυτήν είχε στο μάτι να την πηδήξει ο Ρασπούτιν.
Κυβερνήτης της Μόσχας ο πρίγκηψ Γιουσούνωφ, ο πατέρας του Φέλιξ, τόλμησε να τα πει έξω από τα δόντια για τον Ρασπούτιν στον τσάρο. Την άλλη μέρα κιόλας ο κυβερνήτης αντικαταστάθηκε. Η μητέρα του Φέλιξ, απ’ έξω απ’ έξω μίλησε στην τσαρίνα για την αηδιαστική συμπεριφορά αυτου του ελεεινού Ρασπούτιν. «Ελπίζω να μη σε ξαναδώ μπροστά μου» είπε ατάραχα η τσαρίνα στην Γιουσούποβα.
Στις 16 Δεκεμβρίου το 1916 ο Ρασπούτιν δέχεται να επισκεφθεί τον Φέλιξ στο σπίτι του στην Πετρούπολη. Όλα είναι έτοιμα.
Δηλητηριασμένα με υδροκυάνιο μπισκότα και αμυγδαλωτά. Φαρμακωμένο και το τσαϊ και το κρασί, που το πίνει και δεν χορταίνει ο Ρασπούτιν. Οι άλλοι τέσσερις συνωμότες, μέσα σ’ αυτούς βουλευτής, στρατιωτικός, γιατρός, φοιτητής, περιμένουν κρυμμένοι σ’ άλλο όροφο πότε θα ψοφήσει το κτήνος. Πότε θα τεζάρει από τα δηλητήρια που θα πιεί.
Στο μεγάλο σαλόνι οι δύο τους, ο Φέλιξ παίζει κιθάρα και σιγοτραγουδάει τσιγγάνικη μουσική, και ο Γκριγκόρι πίνει κρασί, και τσάι, και χλαπακιάζει το ένα μετά το άλλο τα δηλητηριασμένα γλυκά.
Απίστευτο! Τα φαρμάκια στα ποτά και στα φαγώσιμα δεν πιάνουν τον Ρασπούτιν. Που είναι κεφάτος. Δέχθηκε την πρόσκληση διότι ο φίλος του ο Φέλιξ του είπε πώς παρούσα θα ήταν και η Ιρίνα, που ήταν άρρωστη, που χρειαζόταν τη φροντίδα του.
Οι συνωμότες έχουν σαλτάρει. Φοβούνται τι μπορεί να κρύβει αυτό το τέρας ο Ρασπούτιν, όταν αντέχει σε μεγάλες δόσεις δηλητηρίου. Κάποια στιγμή ο επισκέπτης του Φελίξ σωριάζεται. Είναι νεκρός. Ακίνητος. Όχι! Δεν θα τον φάνε τόσο εύκολα. Ακόμα και με μπαμπέσικο τρόπο.
Ο Ρασπούτιν σηκώνεται όρθιος και προσπαθεί να φύγει από το δωμάτιο. Τον κτυπούν με ρόπαλο στο κεφάλι. Μία και δύο φορές. Και τρεις και τέσσερις φορές. Αιμόφυρτος. Αθάνατος δράκος. Τι να κάνουν, για να τον τελειώσουν; Ένας πυροβολισμός. Τίποτα! Δεύτερη και τρίτη και τέταρτη σφαίρα στον Ρασπούτιν. Επιτέλους, είναι νεκρός. Ναι; Πρέπει να 'ναι νεκρός. Ας τον στραγγαλίσουν για να είναι πιο βέβαιοι.
Έριξαν το πτώμα του Ρασπούτιν στο ποτάμι. Πτώμα; Δεν είναι σίγουρο ότι ήταν πράγματι νεκρός, ότι δεν ανάπνεε όταν τον πέταξαν στα παγωμένα νερά.
