«32 σκύλοι, ένας άνθρωπος»
Ο σκύλος, μοναχικός, σε προσπερνάει και αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξή σου.
Έχει χορτάσει από τα εφήμερα χαμόγελα και τα στιγμιαία χάδια των περαστικών ακόμα όμως συνεχίζει πεινασμένος.
Το σκυλί και η γάτα.
Αυτοί κατέρριψαν τους φυσικούς νόμους του ανταγωνισμού.
Πλέον, ζουν μονιασμένα μέσα στα διαμερίσματα υπό χωροκρατικούς κανόνες και μόνο, αναγνωρίζοντας την μαγεία της διαφορετικότητας.
Έχω δύο λέιζερ πίσω στην πλάτη μου καρφιτσωμένα και μία προέκταση ουράς που κουνιέται με τα βήματά μου.
Μου δίνει δύναμη να προχωράω μπροστά μα συχνά κρατάει τον νου μου πίσω βαθιά.
Φαϊ εγώ, φαϊ ο σκύλος.
Νερό εγώ, νερό ο σκύλος.
Μπάνιο εγώ μπάνιο και ο σκύλος.
Νάνι εγώ, ύπνο ο σκύλος.
Χαίρομαι εγώ, καλά ο σκύλος.
Πολλές φορές το εγώ μου καταφέρνει να γαυγίζει.
Βόλτα ο σκύλος, βόλτα και γω.
Παιχνίδι ο σκύλος, παίζω και γω.
Χάδια ο σκύλος, χαϊδεύω και γω.
Γλείφει ο σκύλος, σαλιώνομαι εγώ.
Θλίψη ο σκύλος, κλόουν εγώ.
Χωρίς λουρί ο σκύλος, τρέχω εγώ.
Την ίδια γλώσσα μιλάμε χωρίς τα σύμφωνα.
Οι σκύλοι μας βλέπουν αποχρωματισμένους, σκούρους.
Είναι ικανοί να βλέπουν το σκοτάδι μέσα μας.
Έχω ένα όνειρο να ζήσω κάποιο βράδυ.
Να με βγάλει βόλτα ο σκύλος για λυσσασμένες κραιπάλες στα σκουπίδια και περιπέτειες στα σοκάκια.
Στο τέλος θα γλείψουμε τις πληγές μας χορτάτες.
«Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης
Δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
Καθηλωμένοι στην σκιά μιας αγάπης
Μ΄αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη’’
Γ. Αγγελάκας
Έχεις εμμονή να τρως κόπρανα.
Ή έχεις οικολογική συνείδηση μέσα στην πόλη ή συμμετέχεις σε κάποιον εξελιγμένο κύκλο ζωής των στοιχείων.
Για χρόνια χρέωνα την συνήθειά σου αυτή σε μένα.
Το ξεπέρασα.
Όταν ο σκύλος θέλει σημασία αφήνει σημείωμα μια κηλίδα ούρα.
Όταν οι άνθρωποι θέλουν σημασία τσιρίζουν, κράζουν ή κρύβονται.
Εσύ μου απλοποιείς την σκέψη.
Οι σκύλοι ακονίζουν τα νύχια τους στους δρόμους.
Εμείς οι πολιτισμένοι, χρησιμοποιούμε νυχοκόπτες.
Μ’ αρέσουν αυτοί που δεν φροντίζουν σκυλί γιατί έχει μικρόβια.
Το κενό τους φροντίζει αποστειρωμένους.
Η σκύλα μου είναι αρσενικιά.
Ο σκύλος μου είναι θηλυκός.
Ανθρωποκεντρικός άνθρωπος μέσα στις κοινωνίες σχολιάζει ενθουσιασμένος ότι ακόμα και το σκυλί του, του μοιάζει.
Ιδεατό να προσπαθούμε για το αντίθετο.
Διασκεδαστικό όταν σου επιτίθενται με μένος και αγριότητα στα πάρκα επειδή δεν μάζεψες τα σκατά του σκύλου.
Αλλά η ψήφος, ψήφος.
Κι ας μου εγκλωβίζεις την ζωή μου ολόκληρη μέσα στο συμφέρον σου και στην απαιδευσιά σου.
‘’Ναι ναι.. εσείς που παίρνετε σκυλιά είστε ανίκανοι να κάνετε παιδιά για αυτό τα παίρνετε’’, είπε και τραβολόγησε τα εγγόνια της αποσβολωμένα.
Μια φορά γνώρισα ένα τετράποδο που έγινε τρίποδο.
Είναι όλο και πιο χαρούμενο λες και κάθε μέρα βγάζει ένα καινούργιο πόδι παρότι σκοντάφτει με τα μούτρα συχνά σαν να της βάζει κάτι αόρατο τρικλοποδιά.
Καμιά φορά η σκύλα κουτσαίνει και αυτή πλάι στο τρίποδο.
Ένδειξη αλληλεγγύης ή χιουμοράκι μεταξύ τους.
Και στα δύο έχουν ξεπεράσει τα ταμπού.
Τα σκυλιά σκίζουν τα βιβλία γιατί δεν μπορούν να τα διαβάσουν.
Μας διακατέχει η ίδια αδυναμία προς την μόρφωση.
Η σκύλα μου όταν πηγαίνουμε σε κατάμεστη παραλία καταλαβαίνει ότι μας αγριοκοιτάνε.
Βουτάει, χέζει μέσα στο νερό ενώ εγώ μαζεύω όλες τις τρίχες από την άμμο μήπως και μαλακώσουν τα βλέμματα.
Μετά απομακρυνόμαστε.
Όλοι ικανοποιούνται.
Πιο πολύ από όλους η σκύλα μου.
Πριν χρόνια μερικοί αρειανοί της πόλης έβαψαν έναν ασπρόμαυρο σκύλο κίτρινο με σπρέι.
Οι παοκτζήδες μετά έψαχναν έναν κίτρινο.
Πέρα από φίλαθλοι είναι και φιλότεχνοι.
Οι παππούδες μου έλεγαν πως τα σκυλιά δεν είναι για χάδια.
Έχουν χρηστική αξία -να σου φέρνουν το θήραμα.
Το θήραμα ψόφιο.
Τα εργαλεία πεινασμένα για να κυνηγάν καλύτερα.
Τα αφεντικά σχολιάζουν υπεροπτικά και δέχονται συγχαρητήρια ανδρισμού κρασοπίνοντας και χαϊδεύοντας τις κάνες τους.
Το υπαίθριο παιχνίδι του κυνηγού έχει συγκεκριμένα βήματα.
Αγοράζει σκυλί ράτσας και το βάζει να γεννοβολάει.
Όταν αποδυναμωθεί πλήρως το πετάει στα χωράφια να ψοφήσει.
Και αγοράζει άλλο.
Καμιά φορά παραδέχομαι τους on line gamers που αυτοκαταστρέφονται μόνοι τους χωρίς να προκαλούν κακό σε κανέναν.
Αδυνατώ και αποφεύγω να εκφέρω άποψη για τα σκυλιά που κατασπαράζουν παιδάκια.
Ίσως, εν δυνάμει εγκληματίες σε βρασμό ψυχικής ορμής είμαστε όλοι.
Καμιά φορά η σκύλα μου εκεί που κοιμάται κλάνει και αμέσως ξυπνάει τρομαγμένη και ανοιγοκλείνει τα ρουθούνια της.
Γελάω τόσο πολύ που ακόμα γελάω.
Τα σπίτια με σκυλιά μυρίζουν σκυλίλα.
Τα ρούχα των καλεσμένων γεμίζουν τρίχες και σάλια.
Ξεπεράστε το άγχος και την ντροπή γιατί για λίγα χρόνια θα το ζείτε.
Μετά θα βρίσκετε τρίχα και θα κλαίτε -για τρίχες.
Σαν άσκηση αφήνω τον εαυτό μου σε σκέψεις μελλοντικές πως θα είναι όταν θα φύγει.
Πλέον, ξέρω, επειδή ακόμα την έχω δίπλα μου.
Η σκύλα μου μασάει τόσο ψυχαναγκαστικά τα ξύλα και τα κουκουνάρια που ματώνουν τα ούλα της και γεμίζει παντού ροκανίδια και κλαράκια.
Μπράβο της.
Είναι παθιάρα.
Στο ελεύθερο κάμπινγκ πηγαίνει και κλέβει φαγητά απ τις καβάτζες των άλλων.
Μετά έρχονται και με επιπλήττουν να την δέσω.
Ξέρει να είναι σωστός σκύλος.
Οι άνθρωποι αδυνατούν να είναι.
Την σκύλα μου την λένε Naru και είναι στειρωμένη.
32) Ο άνθρωπος φοβάται τον σκύλο γιατί γνωρίζει τι θα ήταν ικανός να κάνει με τέτοια δύναμη στα σαγόνια.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο αυτό, ένα Σβάιτσερ για το σκύλο, γράφτηκε από την Ακυλίνα Μανουάλια, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
sanejoker
