Λένε ότι πέθανε από κολπική αιμορραγία ενώ έκανε σεξ με ένα άλογο! Τραβηγμένο, υπερβολικό και kinky, αλλά μήπως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά; Το σίγουρο πάντως είναι ότι είχε ορδές από εραστές και μάλιστα προτιμούσε τους εξαιρετικά προικισμένους.
Αυτοκράτειρα ήταν, Τσαρίνα ήταν και ότι ήθελε έκανε. Ήταν μελαχρινή μέσου ύψους, πανέξυπνη, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, μορφωμένη και με ταλέντο στην πολιτική. Λάτρευε το σεξ, είχε πολλούς εραστές και κατά την διάρκεια της ζωής της απέκτησε δύο γιους και μια κόρη που πέθανε σε βρεφική ηλικία. Κυρίες και κύριοι η αυτοκράτειρα της Ρωσίας, Αικατερίνη η Β΄, ή αλλιώς η… Μεγάλη Αικατερίνη.
Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, η επονομαζόμενη «Μεγάλη» (Екатерина II Великая, Yekaterina II Velikaya), γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 1729 (Ταυρίνα) και πέθανε στις 17 Νοεμβρίου του 1796. Ήταν, γερμανικής καταγωγής και η πολιτική της, ανάμεσα στα άλλα, συνδέθηκε στενά και με την «ατυχή» αναγέννηση του ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στο Στέτιν της Πρωσίας και το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη. Ήταν πριγκίπισσα του Άνχαλτ-Τσέρμπστ και ο πατέρας της, ο Χριστιάνος Αύγουστος, υπηρετούσε στο πρωσικό ιππικό ως φρούραρχος. Η εκπαίδευση της ήταν αρκετά καλή, παρακολουθώντας μαθήματα κατ´ οίκον. Το 1744, σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε από την Ρωσίδα Αυτοκράτειρα Ελισάβετ στην Αγία Πετρούπολη με σκοπό να νυμφευθεί τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου Πέτρο Φιοντόροβιτς του Χολστάιν. Αμέσως άρχισε την εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας με τόσο ζήλο που τα βράδια έμενε ξύπνια για να διαβάζει τα μαθήματα της. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την γρήγορη ενσωμάτωση της στην ρωσική αριστοκρατία.
Στις 28 Ιουνίου 1744 η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία την δέχθηκε ως μέλος της με το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Έτσι στις 21 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε ο γάμος του Μεγάλου Δούκα Πέτρου και της πριγκίπισσας Αικατερίνης, ο οποίος σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής αφού ο διάδοχος του θρόνου Πέτρος την παραμελούσε και ασχολιόταν μόνο με τις παρέες του και με το κυνήγι. Για 9 χρόνια η Αικατερίνη ήταν κλεισμένη στα ανάκτορα, δεν της επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της… κι έτσι το έριξε στο διάβασμα, στο σεξ και στις ίντριγκες.
Το 1754 η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε το γιο της Παύλο. Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς δεν πίστευε ότι πατέρας του παιδιού ήταν ο διάδοχος Πέτρος. Με τον καιρό η Αικατερίνη άρχισε να δικτυώνεται στο παλάτι και να αρχίσει να έχει φιλικές σχέσεις με αυλικούς και υπουργούς και άλλα σημαντικά πρόσωπα. Έτσι όταν η Ελισάβετ πέθανε και ανέβηκε στο θρόνο Πέτρος, η Αικατερίνη είχε φτιάξει μια πολύ πιστή αυλή με δικούς της ανθρώπους. Ο Πέτρος ήταν αντιπαθής, έκανε πολλά λάθη και όλα αυτά επέδρασαν καταλυτικά στην άνοδο της Αικατερίνης στον θρόνο αφού μια μεγάλη μερίδα αριστοκρατών και στρατιωτικών δυσαρεστημένοι από τον Πέτρο Γ΄ προσχώρησαν στο κίνημα της Αικατερίνης.
Στις 28 Ιουνίου του 1762 με την βοήθεια της φρουράς ανέβηκε στον θρόνο και φυλάκισε τον άντρα της, Πέτρο Γ΄. Λίγες μέρες αργότερα ο Πέτρος δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Ένα από τα φιλόδοξα σχέδια της Αικατερίνης Β΄ στην εξωτερική πολιτική ήταν το λεγόμενο Ελληνικό σχέδιο, τα κοινά σχέδια δηλαδή της Ρωσίας και της Αυστρίας για το διαμελισμό της Τουρκίας, την εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη, την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τελικά το Ελληνικό σχέδιο, το σχέδιο αναδημιουργίας του Ελληνικού κράτους, δεν υλοποιήθηκε λόγω των αντιφάσεων μεταξύ των συμμάχων και την ανακατάληψη των μεγάλων Τουρκικών εδαφών από την ίδια τη Ρωσία χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων της.
Η Μεγάλη Αικατερίνη κυβέρνησε 34 χρόνια και πέθανε 17 Νοεμβρίου 1796 από κολπική αιμορραγία.
Όπως είπαμε ο πρίγκιπας αδυνατούσε να εκτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα, λόγω προβλημάτων υγείας και η Αικατερίνη χρειάστηκε να βρει εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ. Όταν οργάνωσε πραξικόπημα εναντίον του Αυτοκράτορα, το έκανε με τον νέο εραστή της, Γκριγκόρι Ορλόφ, έναν στρατιωτικό που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους φύλακες της βασιλικής οικογένειας. Την ημέρα που η Αικατερίνη αναγνωρίστηκε επισήμως ως η μοναδική Αυτοκράτειρα της Ρωσίας, έληξε και η σχέση της με τον Ορλόφ. Είχε βάλει στο μάτι τον Γκριγκόρι Ποτέμκιν, που απ’ ότι φαίνεται έμελλε να είναι ο μεγάλος έρωτας της. Ήταν εξαιρετικά μεγαλόσωμος, ακαλλιέργητος και θρασύτατος. Κυκλοφορούσε ημίγυμνος στο παλάτι, μασουλώντας καρότα και διέκοπτε σημαντικά συμβούλια της Αικατερίνης. Αλληλογραφούσαν καθημερινά και τα γράμματα της Αυτοκράτειρας φανέρωναν τον τρελό έρωτα που ένιωθε για τον εραστή της: “Δεν υπάρχει σημείο του κορμιού μου που δεν αναζητά απεγνωσμένα το άγγιγμα σου”.
Ο Ποτέμκιν έμεινε στο πλευρό της μέχρι το τέλος της ζωή του και εξελίχθηκε στον σημαντικότερο και πιο πιστό σύμβουλό της. Μάλιστα προμήθευε την Αικατερίνη με όμορφους και πολλά υποσχόμενους νεαρούς, για να ικανοποιούν τις σεξουαλικές και συναισθηματικές της ανάγκες. Φημολογείται μάλιστα ότι πριν φτάσουν στην Αυτοκράτειρα, οι νεαροί περνούσαν από “οντισιόν”. Η βασική κυρία των τιμών κοιμόταν με τους επίδοξους εραστές για να εξετάσει την σεξουαλική τους δεινότητα και τους έκανε ιδιαίτερα μαθήματα για τις προτιμήσεις της Αικατερίνης. Η θέση του “αγαπημένου” της Αυτοκράτειρας ήταν περιζήτητη, γιατί η Αικατερίνη ήταν φοβερά γενναιόδωρη με τους εραστές της. Μερικοί απέκτησαν δικά τους παλάτια, άλλοι τίτλους ευγενείας και όλοι συγκέντρωσαν σημαντικά πλούτη!
Το 1779, η Αικατερίνη ήταν 50 χρονών και επέλεξε για σύντροφό της τον 21χρονο Αλεξάντερ Λάνσκοϊ. Τον γνώρισε μέσω του Ποτέμκιν, όπως και όλους τους άλλους εραστές της. Τα αισθήματα της αυτοκράτειρας προς τον Λανσκοϊ ήταν σχεδόν μητρικά. Τον “έπλασε” όπως εκείνη φανταζόταν τον ιδανικό άντρα. Του έμαθε να ντύνεται, να μιλά, να διαβάζει, να εκτιμά την τέχνη, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Όλα έδειχναν ότι ο Λάνσκοϊ ήταν πραγματικά ερωτευμένος με τη μεσήλικη αυτοκράτειρα, γιατί δεν δεχόταν κανένα απ’ τα δώρα που του προσέφερε. Ήταν ο πρώτος άντρας μετά τον Ποτέμκιν, που κράτησε κοντά της η Αικατερίνη για περισσότερο από ένα χρόνο. Πέρασαν τρία χρόνια και η Αυτοκράτειρα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Όμως το 1782, ο Λάνσκοϊ αρρώστησε βαριά και πέθανε, αφήνοντας πίσω μία καταρρακωμένη Αικατερίνη. Τον θρήνησε για οχτώ μήνες και τότε, ο Ποτέμκιν εμφανίστηκε ξανά με τον επόμενο “αγαπημένο”. Έως τον θάνατό της το 1796, η Αικατερίνη δεν έμεινε ποτέ χωρίς αντρική συντροφιά. Έγραφε σε γράμμα της: “Είναι η κατάρα που με κυνηγά. Η καρδιά μου δεν αντέχει να μείνει ούτε μία ώρα χωρίς έρωτα”….
1724: Το φουστάνι της στέψης της ως αυτοκράτειρας, σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Κρεμλίνου, όπως και κάποια από τα αμύθητης αξίας κοσμήματα της.
