Οι κατά φαντασίαν παντογνώστες
Και να θέλει κανείς να με δει και να με ακούσει πώς να το κανει με τόσους Σωτήρες που έχω πάνω απ’ το κεφάλι μου. Ο ένας “ξέρει” καλύτερα από τον άλλον. Έχουν άποψη για όλους και για όλα. Κοιτάζουν συνεχώς τι γίνεται γύρω τους και τη δική τους καμπούρα αδυνατούν να τη δουν… Και το “εγώ ξέρω, αυτό θα κάνεις” γίνεται μέγγενη που σφίγγει ολοένα και περισσότερο το κεφάλι μου…
Παρατήστε με πια αιώνιοι ξερόλες!!
Δεν ξέρετε τίποτα και κάντε παραπέρα γιατί μου κρύβετε τον Ήλιο, μου σκοτεινιάζετε την Ψυχή!!!
Τραβηχτήτε στην άκρη… σας βαρέθηκα… αναλαμβάνω ΕΓΩ τώρα! Κανείς σας δεν ξέρει καλύτερα από εμένα το πώς χτυπάει η καρδιά μου. Το τι μου ψιθυρίζει τα βράδια που κοιμάμαι όταν ησυχάζει η βουή μέσα στο κεφάλι μου… Το τι λαχταρά να ανταμώσει η Ψυχή μου.
Αφήστε με να κάνω τα λάθη μου. Να πονέσω και να ματώσω μέσα σ’ αυτά. Να νιώσω την τριβή από το ανεμοδούρι της Ζωής να με σμιλεύει, να με ψήνει…
Αφήστε με να κάνω τα λάθη μου σας λέω. Να νιώσω ότι ολοκληρώνομαι μέσα από τις διαδικασίες ωρίμανσης που μου φέρνει η Ζωή. Δεν πειράζει αν θα φτάσω μια ώρα, μια μέρα, ένα χρόνο, έναν αιώνα αργότερα εκεί που θέλει να φτάσει η ψυχή μου. Εγώ, το ξέρω ότι θα φτάσω.
Μην με καθυστερείτε όμως εσείς με τις δικές σας καθοδηγήσεις και συμβουλές. Μη μου ζητάτε να φορέσω τα παπούτσια σας. Δεν μου ταιριάζουν. Θέλω να περπατήσω στο μονοπάτι μου φορώντας τα δικά μου παπούτσια. Να δοκιμαστώ, να πέσω και να σηκωθώ όσες φορές χρειάζεται. Να βρω την δική μου αλήθεια. Να ανακαλύψω το δικό μου φως. Να γίνω ένας αυτόφωτος ήλιος κι όχι ένας λαμπτήρας που ανάβει με τη βοήθεια μιας γεννήτριας.
Αρκετά! Φτάνει ως εδώ!
Κι αν νομίζετε ότι εσείς είστε ήλιοι, είστε πολύ γελασμένοι. Λαμπτήρες είστε κι εσείς που έχετε ανάγκη από την δική μας ενέργεια, τη δική μας δύναμη για να φωτίσετε. Κι όσο σκύβουμε το κεφάλι και σας ακολουθούμε πιστά τόσο περισσότερο τροφοδοτούμε την γεννήτρια του Εγώ σας. Κι όσο περισσότερο “Σωτήρες” γίνεστε τόσα περισσότερα βαμπιράκια θα βρίσκονται στο δρόμο σας για να τροφοδοτούνται με τη σειρά τους από αυτή τη ενέργεια που ουσιαστικά μόνο Φως δεν προσφέρει.
“Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας” λέει ένα ρητό.
Αν αυτοί οι Δαναοί είναι και “Σωτήρες” τότε χρειάζεται να τους “φοβάσαι” διπλά λέω εγώ.
Γι’ αυτό, μακριά από Εμένα
