Όλα είναι τόσο απλά και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκα! Απλά, επειδή αρκεί να αλλάξει κανείς στάση: δε θα κυνηγήσω άλλο την ευτυχία. Από τώρα και στο εξής θα είμαι ανεξάρτητη, θα βλέπω τη ζωή με τα δικά μου μάτια και όχι με τα μάτια των άλλων. Θα κυνηγήσω την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.
Και περίπλοκα: γιατί δε θα κυνηγήσω πια την ευτυχία, αφού με έχουν μάθει ότι είναι ο μοναδικός στόχος που αξίζει τον κόπο; Γιατί να τολμήσω να πάρω ένα δρόμο που οι άλλοι δεν τόλμησαν;
Στο κάτω κάτω, τι είναι ευτυχία;
Έρωτας μού απαντούν. Όμως ο έρωτας ούτε φέρνει ούτε έφερε ποτέ την ευτυχία. Το αντίθετο μάλιστα, είναι πάντα πηγή ανησυχίας, πεδίο μάχης, νύχτες αγρύπνιας στις οποίες αναρωτιόμαστε αν κάνουμε το σωστό. Ο πραγματικός έρωτας είναι έκσταση και συνάμα αγωνία.
Γαλήνη τότε. Γαλήνη; Αν κοιτάξουμε τη Μητέρα, ποτέ δεν είναι γαληνεμένη. Ο χειμώνας παλεύει με το καλοκαίρι, ο ήλιος και το φεγγάρι δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, η τίγρη κυνηγάει τον άνθρωπο, που φοβάται το σκύλο, που κυνηγάει τη γάτα, που κυνηγάει το ποντίκι, που τρομάζει τον άνθρωπο.
Το χρήμα φέρνει την ευτυχία. Πολύ καλά, τότε όλοι οι άνθρωποι που έχουν αρκετά για να ζήσουν με πάρα πολύ υψηλή ποιότητα ζωής θα μπορούσαν να σταματήσουν να δουλεύουν. Όμως είναι πιο αγχωμένοι από ποτέ, λες και φοβούνται ότι θα τα χάσουν όλα. Το χρήμα φέρνει χρήμα, αυτό είναι αλήθεια. Η φτώχεια μπορεί να φέρει δυστυχία, το αντίθετο όμως δεν είναι αλήθεια.
Έψαχνα την ευτυχία πολύ καιρό στη ζωή μου – τώρα το μόνο που θέλω είναι χαρά. Η χαρά είναι σαν το σεξ: έχει αρχή και τέλος. Θέλω ευχαρίστηση. Θέλω να είμαι ικανοποιημένη – ευτυχία όμως; Έχω πάψει να πέφτω σ’ αυτή την παγίδα.
Όταν βρίσκομαι σε κάποια παρέα και αποφασίζω να προκαλέσω κάνοντας μία από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που υπάρχουν, όλοι λένε: «Είμαι ευτυχισμένος».
Συνεχίζω: «Ναι, αλλά δε θέλεις περισσότερα, δε θέλεις να συνεχίσεις να αναπτύσσεσαι;» Και όλοι απαντούν: «Φυσικά».
Επιμένω: «Τότε δεν είσαι ευτυχισμένος». Όλοι αλλάζουν θέμα.
