Είναι πολλές οι αναφορές στήν παρθενικότητα τών Θεαινών, σέ όλες τίς θρησκευτικές παραδόσεις.
Πρίν λίγο καιρό περισσότερο ( αλλά καί ακόμα…) μέ είχε απασχολήσει έντονα τό πώς θά βρώ τό άλλο μου μισό.
Από τότε κατέληξα ότι ( τό διαπιστώνω καί στήν πράξη βέβαια…), εφόσον υπάρχει αυτή η Ιδεατή σχέση, είναι ανούσιο οποιαδήποτε άλλη γιατί δέν θά προκύπτει από Δύναμη αλλά από απλή ανάγκη για επιβίωση…).
Πάντα πίστευα ότι μου αντιστοιχεί μία καί μοναδική γυναίκα ώς σύντροφος καί ότι κάθε πονηρή σκέψη που είχα για τά σώματα τών γυναικών ( άλλο ο θαυμασμός για τά σώματα…), ήτανε αυτό που λένε σήμερα οι ψυχολόγοι » πεποιθήσεις ».
Κανένας άνθρωπος στήν Ουσία δέν έχει ανάγκη τόν σωματικό Έρωτα.
Όλα αυτά είναι οι γάγγραινες που μάς έχουν διαδώσει για νά απομακρυνόμαστε από τήν Αληθινή μας Φύση.
Είμαστε Ψυχές καί οι Ψυχές δέν έχουνε ανάγκη από τέτοιου είδους έρωτα… καί απόδειξη αυτού οι τύψεις που έχουνε μαζευτεί μέσα μας σέ αυτά τά θέματα ( τό μέχρι τώρα μαύρο χάλι, » ξεγέλασμα κτλ ) καί κυρίως στίς γυναίκες οι οποίες οδεύουν από τό κακό στό χειρότερο κατά τήν γνώμη μου…
Υπάρχουν χίλιοι δυό άλλοι τρόποι για να χαρούμε τά σώματά μας… Χορός, γυμναστική κτλ.
Όπως επειδή καί πολλοί τρόποι για νά μετασχηματίσουμε τήν επιθυμία μας αυτή, όπως η ενασχόλησή μας μέ τίς τέχνες η ο διαλογισμός π.χ. Ο Έρωτας μέ εκσπερμάτωση, υπάρχει μόνο γιά νά δημιουργούμε απογόνους…
Υ.Γ: Προσοχή: Δέν συμβουλεύω φυσικά κανέναν νά μήν κάνει έρωτα… Είναι θέμα επιλογής… Η Αλήθεια πάντως είναι μία…
