Μην επεμβαίνετε για εγωιστικούς και μόνο λόγους στην ψυχή μας (πατέρα και παιδιού).
Μη διεκδικείτε πράγματα που δε σας ανήκουν, που δε τα θέλετε, που δεν σας γεμίζουν επειδή γνωρίζετε πως υπάρχει πιθανότητα να σας παραχωρηθούν, βασιζόμενοι στη μεγαλοσύνη μου.
Μην εκμεταλλεύεστε την καλοσύνη μου και μην τη θεωρείτε αδυναμία.
Μη νομίζετε πως είμαι πρόσφορο έδαφος για να αδειάσετε όλα τα κόμπλεξ και όλη τη δυστυχία που κουβαλάει ο εγκέφαλός σας.
Μην ξερνάτε επάνω μου τα απωθημένα σας.
Μη γεννάτε προβλήματα στη ζωή μου, την ώρα μάλιστα που δεν έχω καθαρίσει ακόμα το αίμα από τα πτώματα των προηγούμενων προβλημάτων που μου αραδιάσατε.
Μη με θεωρείτε δεδομένα «δυνατό» και «ικανό» και κυρίως μη με βλέπετε σαν μόνιμο σάκο του μποξ που «αντέχει».
Μη με προκαλείτε να αποποιούμαι την ευγενή μου φύση και να μετατρέπομαι σε κάποιον που ούτε εγώ αναγνωρίζω.
Μην πλησιάζετε πολύ κοντά, αν δε σας το επιτρέψω.
Μην απομακρύνεστε πολύ, αν δε σας διώξω.
Μη με βλέπετε ούτε σαν καλό παιδί μόνο, ούτε σαν πατέρα μόνο, ούτε σαν άντρα μόνο, ούτε σαν μηχανή παραγωγής χρημάτων, ούτε σαν ικανό μυαλό μόνο, ούτε σαν ηθικό άνθρωπο, ούτε σαν ακόμα ένα γρανάζι μιας μηχανής που θα χρησιμοποιήσετε για να σας παράγει το όχημα που θα σας αλλάξει τη ζωή.
Μη με λυπάστε, ούτε να με συμπονάτε.. Να με καταλαβαίνετε, μπορείτε?
Μην έρχεστε στον ύπνο μου για να με αναστατώσετε επεμβαίνοντας στο όνειρά μου, και κυρίως αυτό να μην το κάνετε στον ξύπνιο μου.
Μην ψάχνετε τρόπους να μου κόψετε τα φτερά, επειδή δεν αντέχετε ή δεν εγκρίνετε το πέταγμά μου.
Μη μου εκδηλώνετε περισσότερη «αγάπη» από όση μπορώ να αντέξω ή να πιστέψω, γιατί τη νιώθω φυλακή.
Μην είστε εμφανώς ιδιοτελείς και κυρίως μην υποκρίνεστε τους ανιδιοτελείς.
Μην είστε φίλοι, αν δεν ξέρετε πώς είναι.
Μην είστε εραστές, αν δεν ξέρετε πώς είναι, γιατί ούτε κι εγώ ξέρω.
Μη γαντζώνεστε πάνω μου, πνίγομαι.
Μην παρακολουθείτε τη ζωή μου, φοβάμαι.
Μη μένετε κοντά μου ή δίπλα μου, αν όλο σας το είναι δεν διψάει γι αυτό. Δεν σας θέλω χλιαρούς, δε σας θέλω μέτριους γιατί με παρασύρετε να γίνομαι λιγότερος από αυτό που μπορώ να είμαι.
Μην εκδηλώνετε την απαρέσκειά σας, το θυμό σας ή την οργή σας μαζί μου, με υπονοούμενα. Μόνο καθαρά, γιατί είμαι καθαρός και θέλω να παραμείνω.
Μη με θεωρείται ανόητο. Δεν είμαι. Ξέρω όμως να τον κάνω πολύ επιτυχημένα, αν χρειαστεί, αν αισθανθώ ότι απειλούμαι ή αν θέλω να σας δοκιμάσω.
Μη με δοκιμάζετε με χειριστικά τεχνάσματα. Τα αντιλαμβάνομαι και χάνω το ενδιαφέρον μου ή το σεβασμό μου για εσάς.
Μην προσπαθείτε να ακυρώσετε τον τρόπο σκέψης μου ή τα συναισθήματά μου: Αυτό-ακυρώνεστε εσείς μέσα μου.
Μην μου τηλεφωνείτε γα να μάθετε τα νέα μου, αν απλά θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε ως τροφή για κοινωνικό σχολιασμό. Γιατί εγώ θα σας τα πω, έτσι κι αλλιώς, εσείς όμως θα μου κουνάτε το μαντήλι όσο απομακρύνομαι.
Μην θεωρείτε πως είμαι εγωιστής όταν σας μιλάω για τη ζωή μου, γιατί μπορεί να είμαι και να με ενοχλεί να μου το λέτε ή μπορεί να έχω ανάγκη να μιλήσω.
Μην εκλαμβάνετε ως δεδομένο πως είμαι κοινωνικός. Ούτε αντικοινωνικός. Γενικά, μην εκλαμβάνετε ως δεδομένο ότι είμαι «κάτι». Όλα είμαι και τίποτα ταυτόχρονα.
Μη με χαρακτηρίζετε με «επίθετα» μπροστά μου. Δε θα βρείτε ποτέ αυτά που εγώ θεωρώ πως μου ταιριάζουν και θα απογοητευτώ.
Μην έρχεστε σε μένα με συμπερασματικές καταφάσεις. Με απομακρύνετε. Λατρεύω τους ανθρώπους που με πλησιάζουν με φιλοσοφικές ερωτήσεις.
Μη γεμίζετε από μένα όσο εγώ αδειάζω.
Μην αδειάζετε κι εσείς για να γεμίσω εγώ.
Μη κρατάτε για τον εαυτό σας κάποια «καλά λόγια» που σκέφτεστε για μένα. Έχω ανάγκη να τα ακούσω. Δεν τα ακούω.
Μην κρατάτε για τον εαυτό σας ούτε κάποια «κακά λόγια» που σκέφτεστε για μένα. Έχω την ίδια ανάγκη να τα ακούσω.
Μην με πλησιάζετε για να γίνετε κοινωνοί της ζωής μου, όσο εσείς κρατάτε επτασφράγιστα μυστικά στο προσωπικό μας αλισβερίσι. Με υποτιμάτε και φεύγω.
Μη με φοβάστε.
Μη με κάνετε να σας φοβάμαι.
Μη μου δίνετε αξία με βάση τη δουλειά μου, το όποιο κοινωνικό status ή την εμφάνισή μου. Δεν είναι αυτά που εκτιμώ σε μένα.
Μην ακυρώνετε το παρελθόν μου. Το αγαπώ και είμαι περήφανος γι αυτό.
Μη σχεδιάζετε το μέλλον μου. Μπορώ εγώ να το κάνω καλύτερα από τον καθένα.
Μην προσπαθείτε να μου φορτώσετε ενοχές. Τις φορτώθηκα μόνος μου, τις έκοψα σε μικρά κομμάτια, τις κατάπια μπουκιά μπουκιά, βαρυστομάχιασα και τις ξέρασα.
Μη με γυρίζετε πίσω. Όσο εσείς με ψάχνετε κάπου εδώ γύρω, εγώ είμαι ήδη εδώ κοντά, μακριά σας.
Μην είστε παρατηρητές, να είστε συνοδοιπόροι, συνένοχοι.
Μην με κρίνετε για να μην κριθείτε από μένα.
Μην είστε απόντες όταν σας ανοίγω την καρδιά μου.
Μην ακούτε αυτά που θέλετε να ακούσετε, αλλά αυτά που λέω.
Μην με βλέπετε με τα μάτια του «πρέπει» αλλά κάτω από το πρίσμα της δικής μου ματιάς.
Μη μου βγάζετε πύρινους λόγους περί ηθικής. Έχω τη δική μου ηθική, είναι πολύτιμη και την κρατάω φυλαγμένη σε θυρίδα της καρδιάς μου. Το κλειδί το βρίσκει όποιος κατανοεί.
Μην έχετε γνώμη για τις επιλογές μου, αν δεν ερωτηθείτε για αυτές.
Μην ζείτε τη ζωή σας μέσα από μένα και κυρίως μην ελπίζετε πως θα ζήσω τη δική σας.
Μη με προκαλείτε, γιατί πλέον έμαθα να αντιδράω όπως ακριβώς αισθάνομαι, κι αυτή μου η αντίδραση θα σας φανεί «άγαρμπη» και θα με κρίνετε ξανά και έτσι θα ξανα-αισθανθώ πρόκληση. Δε θα κλείσει ποτέ αυτός ο φαύλος κύκλος.
Μη μου χαμογελάτε ψεύτικα και κυρίως μην κλαίτε ψεύτικα.
Μη χαίρεστε με τη στενοχώρια μου, μην τη χρησιμοποιείτε για να καλύψετε τα κενά σας. Μερικές φορές νιώθω να σπαρταράει το υπογάστριό σας όταν σας μιλάω για προσωπικό πρόβλημα.
Μην καταρρέετε με τη στενοχώρια μου. Δεν βοηθάτε. Και δεν θα σας ξαναμιλήσω ποτέ ανοιχτά.
Μη αισθάνεστε άσχημα όταν σας περιγράφω μία χαρά μου, και μην ψάχνετε εναγωνίως λόγους να μου παρουσιάσετε για τους οποίους δεν θα έπρεπε κανονικά να αισθανθώ χαρά. Μου φαίνεστε κατώτεροι των συνθηκών.
Μην κρατάτε πισινές μαζί μου, δε θα σας χρειαστούν, εκτός κι αν έχετε σκοπό να στραφείτε εναντίον μου. Τότε καλύτερα να κρατάτε πισινές.
Μην είστε αμετροεπείς όταν δεν ταιριάζει στη συνθήκη και σχεδόν ποτέ δεν ταιριάζει.
Μη μου βάζετε φρένο όταν ενθουσιάζομαι, δε μου συμβαίνει συχνά και όταν συμβαίνει θέλω να το ζήσω μέχρι τέρμα, και να υποστώ το πιθανό κόστος.
Μην προσπαθείτε να με ξεγελάσετε, καταλαβαίνω περισσότερα από όσα δείχνω.
Μην είστε λίγοι, ούτε μικροί. Δεν μου ταιριάζει.
Μη σταυρώνετε τα χέρια, μη σφίγγετε τα χείλη, μην αμύνεστε, δεν επιτίθεμαι.
Μη σχολιάζετε και μη συγχέετε τον ανδρισμό και τη σεξουαλικότητά μου με την ευαισθησία μου, τη δύναμή μου με το κουράγιο μου, τις γνώσεις μου με τις σκέψεις μου, τη γνώμη μου με τα συναισθήματά μου, την παιδικότητά μου με την ευθύνη μου, τη ζωή μου με τη ζωή σας.
Μην ξεχνάτε ποτέ, πως είμαι άνθρωπος κι εγώ.. ψυχούλα έχω.. και κυρίως…
Μη με κάνετε να πονάω άλλο!
Αλέξανδρος Παπαγιάγκου
