Χρήσιμα στοιχεία για το πότε υπάρχει συναισθηματική κακοποίηση σε μια σχέση, πώς αναγνωρίζεται αλλά και τι πρέπει να κάνει κάποιος που βρίσκεται στη θέση του θύματος.
“Σε αγαπώ αλλά…”
Μια συχνή φράση που χρησιμοποιείται στη συναισθηματική κακοποίηση είναι η φράση “Σ’ αγαπώ, αλλά…”. Το “Σαγαπώ” μπορεί να ακούγεται ωραίο στην αρχή αλλά είναι ο τρόπος που λέγεται έχει σκοπό να ελέγξει και να απειλήσει τον αποδέκτη του. Υποδηλώνει ότι ” Σε αγαπώ τώρα, αλλά αν δε σταματήσεις να κάνεις αυτό ή εκείνο θα σου στερήσω την αγάπη μου”. Είναι μια άμεση φράση που σιγά σιγά μας αφαιρεί ένα κομμάτι της αυτοεκτίμησης μας . Οι θύτες αρέσκονται πολύ στη λέξη αγάπη γιατί από ότι φαίνεται μπορεί να μας ελέγξει αποτελεσματικά.
Συχνά οι θύτες δεν ξεχνούν να επιβραβεύσουν τα θύματα τους ώστε να μην τα χάσουν. Είναι συχνές οι φορές που οι θύτες κάνουν ξαφνικά κοπλιμέντα στο θύμα τους ή του αγοράζουν δώρα. Ακόμη πιο συχνή είναι η προφορική συγνώμη και η στιγμιαία ένδειξη ότι έχει μετανιώσει για όλη του τη κακή συμπεριφορά. Με αυτές τις συμπεριφορές το θύμα τείνει να ελπίζει και πάλι ότι ο θύτης έχει μετανιώσει, και αυτός είναι ο λόγος που ο θύτης προβαίνει που συνεχίζει να εκμεταλλεύεται καταστάσεις.
Η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να μοιάζει με:
1. Εξευτελισμό ή ντρόπιασμα του θύματος
2. Υπερβολική κριτική απέναντι στο θύμα
3. Άρνηση επικοινωνίας
4. Αγνόηση του θύματος
5. Εξωσυζυγικές σχέσεις
6. Προκλητική συμπεριφορά προς το άλλο φύλο
7. Χρήση σαρκασμού
8. Ζήλεια χωρίς αφορμή
9. Κακοπροαίρετα αστεία
10. Φράση όπως “Σε αγαπώ αλλά…”
11. Φράσεις όπως: “Αν δεν κάνεις………, θα ……..”.
12. Ενδείξεις ελέγχου
13. Δημιουργία ενοχών στο θύμα
14. Απομόνωση του θύματος από τους φίλους και την οικογένεια του
15. Χρήση χρημάτων προκειμένου να ελεγχθεί το θύμα
16. Συνεχόμενα μηνύματα ή τηλέφωνα στο θύμα από το θύτη όταν δεν βρίσκονται μαζί
17. Απειλή του θύτη ότι θα αυτοκτονήσει εάν το θύμα τον εγκαταλείψει
2. Υπερβολική κριτική απέναντι στο θύμα
3. Άρνηση επικοινωνίας
4. Αγνόηση του θύματος
5. Εξωσυζυγικές σχέσεις
6. Προκλητική συμπεριφορά προς το άλλο φύλο
7. Χρήση σαρκασμού
8. Ζήλεια χωρίς αφορμή
9. Κακοπροαίρετα αστεία
10. Φράση όπως “Σε αγαπώ αλλά…”
11. Φράσεις όπως: “Αν δεν κάνεις………, θα ……..”.
12. Ενδείξεις ελέγχου
13. Δημιουργία ενοχών στο θύμα
14. Απομόνωση του θύματος από τους φίλους και την οικογένεια του
15. Χρήση χρημάτων προκειμένου να ελεγχθεί το θύμα
16. Συνεχόμενα μηνύματα ή τηλέφωνα στο θύμα από το θύτη όταν δεν βρίσκονται μαζί
17. Απειλή του θύτη ότι θα αυτοκτονήσει εάν το θύμα τον εγκαταλείψει
Είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι δεν είναι δικό μας το λάθος. Οι θύτες είναι εξαιρετικά χειριστικοί ώστε να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι εμείς φταίμε για τον τρόπο που μας φέρονται. Επίσης γνωρίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ανασφάλειες και χρησιμοποιούν τις δικές μας εναντίον μας.
Οι θύτες μπορούν να μας πείσουν ότι δεν αξίζουμε καλύτερη συμπεριφορά ή ισχυρίζονται ότι μας συμπεριφέρονται κατ΄αυτόν τον τρόπο για να μας “βοηθήσουν”. Ακόμη, μερικοί θύτες προσποιούνται ότι είναι καλοί μπροστά στους άλλους ώστε να δημιουργήσουν καλή εντύπωση, ενώ στην ιδιωτική τους ζωή είναι το αντίθετο.
Γιατί δεν είχαμε καταλάβει ότι η σχέση μας ήταν συναισθηματικά κακοποιητική;
Εάν τα ανωτέρω μας θυμίζουν οικείες περιπτώσεις θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα ώστε να βελτιωθεί αυτή η σχέση. Χρειάζεται αρκετή προσπάθεια από τον ίδιο τον θύτη για να αλλάξει συμπεριφορά και σπάνια αλλάζει. Εάν βρισκόμαστε σε μια κακοποιητική σχέση είναι απαραίτητο να βγούμε από αυτή και να ζητήσουμε άμεσα τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Συχνά το πρώτο βήμα προκειμένου να εγκαταλειφτεί ο θύτης είναι να δεχτούμε συμβουλευτική από ειδικό ώστε να χτιστεί και πάλι η αυτοεκτίμηση σας και να αποχωρίσουμε οριστικά από αυτή τη σχέση.
Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι αγαπάμε αυτό το άτομο αλλά αυτό το άτομο δεν μας αγαπά ούτε μας σέβεται στην πραγματικότητα. Είναι βέβαιο ότι με το χρόνο θα ξεπεράσουμε αυτό το άτομο εφόσον σταματήσουμε οριστικά κάθε επαφή μαζί του. Χρειάζεται να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε πάρει τη σωστή απόφαση… χωρίς να κοιτάμε πια προς το παρελθόν μας.
