Όταν πέσει το πέμπτο πέπλο, και μαζί του η ψευδαίσθηση της οικονομικής αξίας, οι άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να αναγνωρίζουν πάλι τον εαυτό τους, μπορεί να ξαναβρούν τις παλιές αξίες και να ξαναδούν ένα τοπίο που έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό.
Στο μεταξύ μπορούμε να πούμε με κάποια εγκυρότητα ότι, παρ' όλη τη φασαρία και τις φοβίες που δημιουργεί το χρήμα, στην πραγματικότητα σχεδόν δεν υπάρχει. Δεν είναι παρά ένα αφηρημένο επινόημα, ένα σύμβολο, μια πράξη πίστης, ένα γραμμάτιο που στηρίζεται μόνο στο λόγο ενός τραπεζίτη. Ουσιαστικά, τα λεφτά είναι ένα υποκατάστατο για πράγματα που συχνά δεν υπάρχουν.
Από την άλλη μεριά, όμως, η περιστροφή στο δρόμο είναι κάτι το πραγματικό μέσα στα πλαίσια της δικής της χρονικής εξέλιξης.
Τόσο τα χρήματα, όσο και η τέχνη, πασπαλισμένα όπως είναι με το ρομαντισμό και την ποίηση της εποχής μας, είναι μια μαγεία. Ή μάλλον τα λεφτά είναι ταχυδακτυλουργία, ενώ η τέχνη είναι μαγεία. Τα λεφτά είναι θεατριλίκι, είναι εξαπάτηση, είναι ένα έξυπνο κόλπο. Η τέχνη είναι ένα πλέγμα δυνάμεων και επιδράσεων που ασκούνται πάνω στις αισθήσεις μέσα από ορισμένους πρακτικούς αλλά και μονίμως ανεξήγητους δεσμούς. Βέβαια, η γραμμή που ενώνει αυτά τα δύο μπορεί να είναι λεπτή σα δίφραγκο. Επιπλέον, οι μάγοι του καπιταλισμού ενισχύουν την δύναμη που ασκούν πάνω στο ακροατήριό τους χρησιμοποιώντας καλλιτεχνικές εικόνες.
Πολύ προτού πέσει το πέπλο του εμπορίου μπροστά στα μάτια της τέχνης, είχε θολώσει πρώτα την όραση της θρησκείας. Οι αρχαίοι ναοί, ειδωλολατρικοί και μη, στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ταυτοχρόνως θησαυροφυλάκια και νομισματοκοπεία.
Ο Ναός της Ιερουσαλήμ δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ο πρώτος Ναός καθώς και ο Δεύτερος, και στις δύο μορφές του, ήταν το οικονομικό κέντρο της Ιουδαίας. Η Έλεν Τσέρυ δεν το ήξερε αυτό. Ο αιδεσιμότατος Μπάντι Γουίνκλερ μάλλον το ήξερε, αλλά, όπως ήταν φυσικό, ο Μπάντι δεν έβλεπε πολύ ξεκάθαρα τις σχέσεις ανάμεσα στην θρησκεία και στο χρήμα. Ο/η Κονσέρβα Φασόλια γνώριζε καλά αυτή τη σχέση, όταν όμως έκανε υποθέσεις για τον Τρίτο Ναό απέφυγε να εξετάσει την πιθανή του σύνδεση με την τράπεζα του Ισραήλ. Ακόμη και η τολμηρή διάνοια της φασουλοκονσέρβας έβρισκε απωθητικό αυτό το θέμα.
Είναι όμως φανερό πως ούτε τα λεφτά ούτε η αγάπη για τα λεφτά είναι η ρίζα των ανθρώπινων κακών. Οι ρίζες του κακού είναι πιο βαθιές. Άλλωστε, τα λεφτά δεν είναι "ρίζες", τα λεφτά είναι "φύλλα". Για την ακρίβεια, είναι δισεκατομμύρια φύλλα.Ένα πυκνό, θαμνώδες, πράσινο φύλλωμα που αποκρύπτει τα άστρα της πραγματικότητας με τον πλαστό του θόλο.
Ποιος λέει ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα δέντρα;
Η εμφάνιση του χρήματος, με τις δελεαστικές, αν και αόριστες, υποσχέσεις του προσέθεσε μια νέα ζωντάνια στο σπορ της ζωής. Η ζωντάνια όμως γρήγορα μετατράπηκε σε σύγχυση όταν οι παίχτες, αποβλακωμένοι από αστάθμητους και ανεξήγητους παράγοντες, άρχισαν να μπερδεύουν τις μάρκες του παιχνιδιού με το ίδιο το παιχνίδι.
Έτσι, το πέμπτο πέπλο, θα πέσει σίγουρα ακόμη και για εκείνους από εμάς που δεν μπορούν να δουν τον χορό της Σαλώμης. Θα πέσει τη στιγμή του θανάτου μας. Καθώς θα κειτόμαστε ανήμποροι και ανεπηρέαστοι πια από όλα εκείνα τα μπιχλιμπίδια που μας αποσπούσαν την προσοχή, και ενώ ο ηλεκτρισμός θα την κοπανάει από τα κυκλώματα του εγκεφάλου μας σαν απατεώνας που την κοπανάει από την γειτονιά του κορόιδου, πολλοί από εμάς θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα όσα κάναμε στη ζωή μας, τα κάναμε για τα λεφτά.
Εκείνη τη στιγμή, λίγο προτού σβήσουν τα αστέρια (και ανάλογα με το τι άλλο έχουμε μάθει στη ζωή μας) θα μας κυριέψει μια αφόρητη λύπη και πικρία για ό,τι κάναμε - ή, αλλιώς, μπορεί να ρίξουμε ένα γερό, βουβό γέλιο σε βάρος μας.....
Τομ Ρόμπινς: ''Ο χορός των επτά πέπλων'' (Μετάφραση Θανάση Λάλα)
Πηγή: ramnousia
