Όταν αρχίζεις να ψάχνεις τα συμπτώματά σου στο Internet έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα προς την παράνοια
«Χαθήκαµε, τι κάνεις;» ρώτησα, μετανιώνοντας την ίδια στιγμή που δεν συγκράτησα τη γλώσσα μου. Έπρεπε να έχω μείνει στο «χαθήκαμε», τελεία. Το «τι κάνεις;» ήταν λάθος. «Δεν είμαι καθόλου καλά». Γνώριζα ότι δεν έπρεπε να δώσω συνέχεια. «Μάλιστα». «Τι μάλιστα; Δεν θα ρωτήσεις τι έχω;». Την είχα πατήσει: «Βεβαίως και θα ρωτήσω. Τι έχεις;».
Είχε μία απ' όλα, συν πολλές νέες παθήσεις. Ξεκίνησε από τους πονοκεφάλους που δεν τον αφήνουν να σταθεί και που μπορεί να προέρχονται από το αυχενικό του, «από τη μετατόπιση κρυστάλλων και τη συσσώρευσή τους σε συγκεκριμένη θέση του έσω ωτός» και συνέχισε με την πρεσβυωπία που ήρθε να προστεθεί στη μυωπία και τον αστιγματισμό του που ανέβηκε και άλλο και πρέπει να τον κοιτάξει αφού πρώτα κάνει εξέταση για την ωχρά κηλίδα γιατί «όλοι πρέπει να κάνουμε εξέταση για την ωχρά κηλίδα. Μη μου πεις πως δεν κάνεις; Κακώς!».
Αφού με προειδοποίησε πως η αμέλειά μου μπορεί να αποβεί μοιραία και σε μερικούς μήνες να είμαι κάτι σαν τον Αντρέα Μποτσέλι χωρίς τη διεθνή καριέρα του, συνέχισε να μου διηγείται το δράμα του: έχει ταχυκαρδίες που τις παρακολουθεί γιατί μπορεί να γίνουν μαρμαρυγή, άπνοιες που τις αντιμετωπίζει φορώντας την ειδική μάσκα («σ' την έδωσε ο γιατρός;», «μόνος την αγόρασα, τι να μου πει ο γιατρός;»), κάτι πονάκια στην πλάτη που πιθανώς δείχνουν πρόβλημα στην καρδιά, πονάκια στη μέση που πρέπει να προέρχονται από κήλες («έκανες μαγνητική, αξονική, όπως και αν τη λένε;» «όχι, το έχω όμως καταλάβει»), μια αλλεργία που «εμφανίζεται όποτε βλέπω στην τηλεόραση συνεδρίαση της Βουλής, αλλά πώς να το πω στον γιατρό που θα με περάσει για τρελό;»), ένα τράβηγμα πίσω στα νεφρά, ένα τσίμπημα πιο πάνω, στο ύψος της χολής, ένα γαργαλητό στη μασχάλη, μούδιασμα στα χέρια, φαγούρα στα πόδια...
Τι κάνει για όλα αυτά; Ξημεροβραδιάζεται στους γιατρούς και καταναλώνει άπειρες ποσότητες φαρμάκων (με συνταγή ή άνευ, επειδή διάβασε κάπου πως είναι θαυματουργά): «Μπουσκολαπίν» για το έντερο (τα διαστήματα που δεν παίρνει «Τρικολαντίν» γιατί τα δύο μαζί «δημιουργούν τοξικό κοκτέιλ»), «Καταραχισάν» για την υγεία του πεπτικού συστήματος, «Μπουζοβιξαριλάξ» για την εκ γενετής φαρυγγίτιδα, «Τσατσακοβίξ Μπετόλ» για τους βρόγχους (προληπτικά), «Σχιζοπαρατρέξ», «Παρκεταφόλ», «Ζτακρακλιβάξ», «Υαλουρονικολορολογίξ των 1.000» και παρακεταμόλη (προληπτικά και αυτή) για τη σωστή λειτουργία διαφόρων οργάνων.
Πάντα είχε αρρωστοφοβία και φαρμακολαγνεία, όσο όμως μεγαλώνει τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Καθημερινά ανακαλύπτει νέες ασθένειες (που ή δεν τις έχει ή δεν υπάρχουν), διαρκώς εμπλουτίζει τα θεραπευτικά κοκτέιλ που καταναλώνει με νέα φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια η μοναδική κουβέντα που μπορείς να κάνεις μαζί του είναι για αρρώστιες, άντε και για τα capital controls, την αρρώστια του σύγχρονου Έλληνα. Γι' αυτό έχουμε αρχίσει να τον αποφεύγουμε.
Όλοι εμείς που παίρνουμε προληπτικά πολυβιταμίνες, που βάζουμε προληπτικά κολλύρια, που για καθαρά προληπτικούς λόγους χαπακωνόμαστε καθημερινά με οτιδήποτε μας συστήσουν ειδικοί ή μη, τον αποφεύγουμε και τον ειρωνευόμαστε πίσω από την πλάτη του. Χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε τις δικές μας εξαρτήσεις.
Φίλος παθολόγος µου έλεγε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου ότι έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια οι κατά φαντασίαν ασθενείς που «αν δεν τους δώσω φάρμακο (επειδή δεν το χρειάζονται) αντιδρούν, θεωρούν ότι δεν κάνω καλά τη δουλειά μου, αλλάζουν γιατρό». Όπως έχουν αυξηθεί δραματικά και οι κατά φαντασίαν ασθενείς.
Τι φταίει; Κατά την άποψή του, το διαρκώς αυξανόμενο άγχος αλλά, κυρίως - έκπληξη! -, το Internet. «Μπαίνουν όλοι, διαβάζουν οτιδήποτε έχει γραφτεί - δημοσιευτεί, είτε είναι επιστημονικώς ορθό είτε βλακεία, και έπειτα κάνουν τους γιατρούς του εαυτού τους. Μου έρχονται, λοιπόν, με τη διάγνωση έτοιμη, απλώς για να την επιβεβαιώσω. Και αν δεν συμφωνήσω, θεωρούν ότι απέτυχα. Είναι ένα από τα σύγχρονα προβλήματα του επαγγέλματος. Στα δικά μας τώρα.
Τι σε φέρνει σε εμένα;». «Ένα πονάκι που ξεκινά από μπροστά, εδώ πάνω δεξιά και αντανακλά πίσω στην πλάτη, ή κάτω από τη μασχάλη, ή εδώ και μετά εκεί και έπειτα παραπέρα. Πρέπει να είναι χολή ή έντερο, φοβάμαι όμως μην είναι...». «Άρχισες και εσύ τις διαγνώσεις;». «Μια υπόθεση έκανα» - έπειτα από ώρες μελέτης στο Internet. Με αγριοκοίταξε.
Πού να ήξερε ότι είχα επισκεφθεί ήδη δύο συναδέλφους του που δεν μου βρήκαν τίποτε. Ερασιτέχνες!
