Μοῦ γράφετε ὅτι βλέπατε Σταυρούς ἀπό βέργες, πού ὁ λαός στό χωριό φυτεύει στούς ἀγρούς. Καί ρωτᾶτε τί «μάγια» εἶναι αὐτά μέ τούς Σταυρούς. Μπορῶ ἀμέσως νά σᾶς ἀπαντήσω, ὅτι δέν πρόκειται γιά μάγια. Ἄραγε μποροῦν νά γίνονται μάγια μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ; Ὁ Σταυρός συμβολίζει τήν πραγματικότητα τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ὑπέφερε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἀκριβῶς γιά νά καταστραφοῦν κάθε εἴδους μάγια καί μαντεῖες καί εἰδωλολατρεῖες. Σ᾿ αὐτό τό Ἅγιο σημάδι δόθηκε δύναμη ἀπό ψηλά, νά καταδιώκει ὅλες τίς κακές καί ἀκάθαρτες δυνάμεις ἕως τό τέλος τῶν αἰώνων, καί νά προστατεύει τούς ἀνθρώπους ἀπ᾿ αὐτές. Ἡ Ἐκκλησία ἀφιέρωσε δύο μέρες τῆς ἑβδομάδας στόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή. Γιά νά θυμίζει μ᾿ αὐτό στούς χριστιανούς τά πάθη τοῦ Κυρίου τῆς δόξας γιά τό ἀνθρώπινο γένος, καί νά τονίζει στή συνείδηση τῶν τέκνων της τόν Σταυρό ὡς ἀκατανίκητο ὅπλο. Σ᾿ αὐτές τίς μέρες στόν Ὄρθρο ψέλνουμε τόν ὕμνο γιά τόν Σταυρό:
Ὁ Σταυρός εἶναι φύλακας ὅλης τῆς οἰκουμένης, ὁ Σταυρός εἶναι κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Σταυρός εἶναι ἐνδυνάμωση τῶν πιστῶν, ὁ Σταυρός εἶναι δόξα γιά τούς ἀγγέλους καί ἡ καυστική πληγή γιά τά δαιμόνια.
Φυλαχθεῖτε, ἀφοῦ σ᾿ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι χάνουν τήν ψυχή τους καί χάνονται εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων τό σημάδι τοῦ Σταυροῦ φαίνεται ἕνα τίποτα, κατά τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ: «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Α΄ Κορ. α΄: 18).
Ὅποιος ἔχει ταξιδέψει στή Σκωτία ἔχει δεῖ ξύλινες πινακίδες τοποθετημένες στούς ἀγρούς καί δίπλα στούς δρόμους καί ἐπάνω στά σπίτια καί ἐπάνω ἀπό τά καλάθια. Σ᾿ αὐτές τίς πινακίδες εἶναι γραμμένα μέ κεφαλαῖα γράμματα λόγια ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Σέ κάποια πινακίδα, γιά παράδειγμα, διαβάζεις αὐτά τά λόγια:
«Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπί σοί ἤλπισα· σῶσον με ἐκ πάντων τῶν διωκώντων με καί ῥῦσαι με» (Ψαλμ. 7 : 2).
«Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει» (Ψαλμ. 22 : 1).
«Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς» (Ψαλμ. 23 : 1).
«Οἱ ὀφθαλμοί μου διά παντός πρός τόν Κύριον» (Ψαλμ. 24 : 15).
«Κύριος φωτισμός μου καί σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι;» ( Ψαλμ. 26 : 1).
«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί Ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰωάν. δ΄: 16).
«Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. ε΄ : 16-18).
Ἔτσι γίνεται στή Σκωτία. Στά δικά μας Ὀρθόδοξα Βαλκάνια δέν ὑπάρχει τέτοιο ἔθιμο. Ἀντί αὐτοῦ ὑπάρχει ἔθιμο, νά φοριέται ὁ Σταυρός γύρω ἀπό τόν λαιμό, νά σκαλίζεται στήν πόρτα, νά τοποθετεῖται στά σπίτια καί στά κτίρια, νά κεντᾶται στά φορέματα, νά φυτεύεται στούς ἀγρούς. Ὁ δικός μας λαός ἀντί νά γράφει, τοποθετεῖ τόν Σταυρό. Ὄντως, καί τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς περιέχουν δύναμη, ὅπως ἔλεγε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους: «Ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διά τόν λόγον ὅν λελάληκα ὑμῖν» (Ἰωάν. ιε΄: 3). Πόση μᾶλλον εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ πού καθαρίζει, πού ὑπερασπίζει, πού ἁγιάζει! Μέ τόν Σταυρό ἁγιάζεται καί τό νερό καί τό λάδι καί τό ψωμί καί οἱ πρῶτοι καρποί τῆς γῆς καί κάθε χρήσιμο πράγμα καί τό σπίτι καί ὁ ἄνθρωπος. Τοῦτο ὁ δικός μας Ὀρθόδοξος λαός τό γνωρίζει καλά ἀπό τήν ἐμπειρία του, γι᾿ αὐτό σταυρώνει τούς ἀγρούς του καί τά κτίριά του καί τά ζῶα καί τά ροῦχα καί τήν τροφή μέ τό ἅγιο σημεῖο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ ἡ καταραμένη μαντεία εἶναι μακριά ἀπό τόν Σταυρό καί ὁ Σταυρός ἀπό τή μαντεία.
Ἀπό τόν Θεό εἰρήνη σέ σᾶς καί ὑγεία.
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Ἀπό τό βιβλίο: “Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…” Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄, Ἐκδόσεις “Ἐν πλῷ”)
