Δυο “γνώμες” ανταλλάχθηκαν για τη ζωή μας όλη
''Πότε η ζωή μας ήτανε αληθινό περβόλι;’'
Τώρα που έχουμ' όλοι μας ό,τι κι αν βάλει ο νους μας;
'Η μήπως παλαιότερα στο σπίτι του κυρού μας;
Λέει, λοιπόν, ο νιότερος στους γέροντες γονείς του
πως πράμα δεν κατείχανε όπως στην εποχήν του.
“Η σκάφη αναστέναζε τα ρούχα για ν' ασπρίσουν
τα ωφέλη απ' το πλυντήριο κάτσε κι αναλογίσου.
Τα τρόφιμα χαλούσανε, “άχρηστα”, πεταμένα,
ψυγείο και συντήρηση πράγματ' ‘'αφηρημένα''.
Με το τζούκμποξ γλεντούσανε, με το γραμμοφωνάκι
και δεν υπήρχε μουσική από 'να απλό κουμπάκι.
Η επιστήμη έμοιαζε με βρέφος που σαστίζει
όντες θαρρεί τη “σφαίρα” μας γρήγορα που γυρίζει.
Ταξίδια στο διάστημα; Ούτε στο όνειρό τους.
Μα σήμερα πάνε παντού με το 'λικόπτερό τους.
'Ενα σακκάκι είχανε, καθημερνή και σκόλη
μα τώρα η πασαρέλα, μπλιό, “δική μας” είναι όλη.
Με μια εγκυκλοπαίδεια τη γνώση εκυνηγούσαν
να έχουν υπολογιστή πολλοί θα λαχταρούσαν.”
Πολλά πολλά του έφερε ο νιος να του θυμήσει
πως η ζωή στο γέροντα λίγα του 'χε “χαρίσει".
Ακούει ο γέρος σκεφτικός μα διόλου δεν τον μέλει
που έχασε τόσα πολλά σαν ήτανε κοπέλι.
“Εμείς, του λέει, γιόκα μου, αλήθεια, με στερήσεις
ελάχιστ' απολαύσαμε, γι αυτό μην απορήσεις!
Όμως εμείς λεβέντη μου δεν είχαμε το φόβο
πως η ζωή μας άδικα θα πήγαινε στο βρόντο.
'Ηταν τα σπίτια ανοικτά χειμώνα καλοκαίρι
και δε φοβόμαστε ποτέ το ληστρικό το χέρι.
Η γειτονιά μας βούιζε με γλέντια και τραγούδια
κι είχαμε στο περβάζι μας ολόδροσα λουλούδια.
Στο σινεμά της γειτονιάς τα Σάββατα περνούσαν
και δε θυμάμαι εγώ ληστές να μας καραδοκούσαν.
Σπουδάζαμε και ξέραμε τον “άρτον" μας θα βρούμε.
Δεν το θυμάμαι σαν σκυλιά εμείς να ψωμοζούμε.
Δεν είχαμε τα “αγαθά” της ύλης στο καλάθι
μα είχαμε φιλότιμο, καλή καρδιά κι αγάπη.
Είχαμε λίγα μα καλά και πάνω απ' όλα γέλιο
και την ευχή της μάνας μας μοναδικό θεμέλιο.
Παλεύαμε αντίξοα μα όλα πιάναν τόπο
δεν ήταν η πατρίδα μας ‘'κορόιδο'' των ''ανθρώπω''.
Αν όλα αυτά σου φαίνονται λίγα, χωρίς αξία
ίσως θα πρέπει κάποτε να νιώσεις την ουσία.”
Αυτά είπεν ο γέροντας κι ο νιός λιγάκι εστάθει
δεν ήβρε στην κουβέντα του, σας λέω, πλέον λάθη.
-
