Ξέρεις, θα μένεις, αλλά θα έρθει η λυτρωτική στιγμή που θα φύγεις τόσο μακριά που κανείς και τίποτα δεν θα μπορεί να σε σταματήσει.
Θα είναι τόσο έντονη η δύναμη της απόφασης και της θέλησης σου που δεν θα σταθεί σε λόγια ακόμη κι αν τόσο καιρό έμενες και υπέμενες για να ακούσεις από τα χείλη του κάτι ευχάριστο που θα σε έκανε να αισθανθείς ξεχωριστή.
Θα είναι τεράστια η απελευθέρωση που κατάφερες να αποσύρεις σκέψεις, αναμνήσεις, πόνο, δάκρυα, από το μυαλό σου που αφορούσαν αυτόν τον έναν άνθρωπο. Θα είναι λυτρωτικό να ξεκαθαρίσεις και να καταφέρεις να δώσεις χώρο σε νέα πράγματα. Κάθε συναισθηματική «αποκόλληση» είναι δύσκολη, όμως πάντα απαραίτητη για το καλό και την υγεία σου.
Ξέρεις, είχα γεμίσει όλο μου το είναι με σένα. Δεν ξέρω πραγματικά εάν μπορείς να φανταστείς κάτι τέτοιο. Σίγουρα θα το έχεις νιώσει. Ήταν όμορφο αν και μαζοχιστικό αφού ήταν μόνο από τη μεριά μου, μέχρι που δεν άντεξα…
Κουράστηκα. Καταλαβαίνεις. Όχι να σε αγαπάω αλλά να ελπίζω. Να σε περιμένω να έρθεις. Άλλα ήθελες, άλλα έλεγες, άλλα έδειξες και απότομα έφυγες.
Τόσο αδιάφορη ήμουν και τόσο ασήμαντα πέρασα από τη ζωή σου…; Δεν θέλω να το πιστέψω αυτό…
Κουράστηκα και αισθάνομαι να φθείρομαι… Έτσι συμβαίνει όταν η αγάπη είναι μονόπλευρη. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος να το παλεύει για δυο.. Είχε γίνει η καθημερινή μου ρουτίνα.
Λίγο ακόμη και θα ξεσυνηθίσω να σε ψάχνω στην καθημερινότητα μου. Δεν κατάλαβα όμως ποτέ γιατί έπρεπε να το ζήσω και γιατί έπρεπε να έχω πληγωθεί τόσο πολύ; Γιατί να είσαι για μένα τόσο σημαντικός…
Έμαθα να μην με αγαπάς.
Έμαθα να μην έχω την πρώτη καλημέρα. Το γεμάτο υποσχέσεις βλέμμα σου, το πονηρό σου χαμόγελο, τις κουβέντες σου, την αγάπη, την έγνοια, τη στοργή σου. Αυτό το φιλί με το οποίο θα ξεχνούσα τα πάντα. Ο άνθρωπος που θα μοιραζόμουν μαζί του όσα μεσολάβησαν μέσα στη μέρα μου. Θα απολαμβάναμε κρασί, αποδράσεις, στιγμές. Πάλι ξεδιπλώνω τις εικόνες που σχημάτισα στο μυαλό μου γυμνές μπροστά σου… Είναι βλέπεις η συνήθεια. Κάθε ωραίο και ξεχωριστό ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου.
Δεν είναι ότι δυσκολεύομαι να συνεχίσω. Είναι που μαζί σου όλα θα ήταν πιο όμορφα. Δεν έμενα για κανένα συμφέρον. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος εγώ.
Έμαθα να μη με αγαπάς. Και πραγματικά το άντεχα… Δεν μπορώ όμως. Με έχει λυγίσει πια η σιωπή. Για την αδιαφορία σου δεν θα ξαναπώ. Φωνάζει από μακριά… Οφείλω στον εαυτό μου να δω πώς θα συνεχίσω.
Κι εσύ, που έχεις μάθει και συνηθίσει εγώ να σε αγαπάω, να προσέχεις και να γεμίζεις τη μέρα σου με όσα σε κάνουν τον ξεχωριστό άνθρωπο που γνώρισα.
Θέλω να είσαι καλά. Θέλω όμως κι εγώ, να είμαι λίγο πιο καλά από σένα. Όπως ήμουν και πριν. Να προσέχεις καρδιά μου και να σε σκεπάζουν τα βράδια με ένα φιλί, να σου διώχνουν τους φόβους και να σου ψιθυρίζουν στα αυτί λόγια όμορφα που θέλει ο κάθε ένας μας να ακούει για καληνύχτα.
dolce.com.cy
