Περί ομοφυλοφιλίας…
Ο Μανόλης, ο οποίος είναι έφηβος, συζητά με την μητέρα του. Το θέμα συζήτησης είναι η συμπεριφορά του φίλου του, Νίκου.
-Μαμά, είδα τον Νίκο αγκαλιά με ένα φίλο του. Μου είχε πει βέβαια πως του αρέσουν τα αγόρια περισσότερο από τα κορίτσια, αλλά δεν σου κρύβω πως αυτό με παραξένεψε. Προσωπικά μου αρέσουν τα κορίτσια και θα ήθελα και ο Νίκος να σκέφτεται όπως εμένα.
-Αυτό, δηλαδή, που σε ενόχλησε, είναι πως ο Νίκος θέλει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλεις εσύ.
-Ναι, σκέφτομαι πως δεν θα με θέλει για φίλο του, επειδή εγώ διαφοροποιούμαι από εκείνον σε αυτό. Φοβάμαι επίσης πως δεν θα σας αρέσει να κάνω παρέα μαζί του και θα προσπαθήσετε να με εμποδίσετε ή πως, αν εγώ κρατήσω τον Νίκο για φίλο μου, δεν θα αρέσει στους υπόλοιπους φίλους μου και θα τους χάσω.
-Πως αισθάνεσαι όταν κάνεις παρέα μαζί του;
-Νιώθω όμορφα μαζί του, η συμπεριφορά του είναι προβλέψιμη και αυτό μου δημιουργεί πολύ μεγάλη ασφάλεια. Με αποδέχεται και δεν με κρίνει, ακόμα κι όταν κάνω λάθη. Νοιάζεται για μένα και το αποδεικνύει φανερά με τις πράξεις του. Κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, είναι δίπλα μου για να το συζητήσουμε, όταν εγώ του το ζητήσω. Όμως τώρα έχω θυμώσει μαζί του, γιατί με βάζει σε διλήμματα, πρέπει να αποφασίσω αν θα τον κάνω παρέα ή όχι μετά από αυτό.
-Διερωτάσαι αν θα συνεχίσεις να τον κάνεις παρέα, επειδή δεν συμφωνείς με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, ενώ εκείνος σε αποδέχεται και δεν σε κρίνει; Αλήθεια, γιατί πιστεύεις πως οι φίλοι σου θα σε εγκαταλείψουν αν συνεχίσεις να κάνεις παρέα με τον Νίκο; Πριν από λίγο είπες πως προϋπόθεση για να κάνουν παρέα δυο άνθρωποι είναι να σέβεται ο ένας τον άλλον. Άρα αυτό που θα πρέπει να ενδιαφέρει τους φίλους σου είναι τι αισθάνεσαι εσύ για εκείνους και ο σεβασμός με τον οποίο εκφράζεις τα συναισθήματά σου και όχι οι επιλογές σου.
-Έχω μπερδευτεί λίγο. Ακούω από διάφορους ανθρώπους ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Δεν θα ήθελα να κάνω παρέα με έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν είναι φυσιολογικός.
-Τι είναι αυτό που σε φοβίζει; Πιστεύεις πως αυτό θα μπορούσε να σε επηρεάσει στις δικές σου επιλογές;
-Όχι. Εμένα μου αρέσουν τα κορίτσια.
-Κάνουμε παρέα με ανθρώπους επειδή μας σέβονται και τους σεβόμαστε, επειδή ενδιαφέρονται για μας και ενδιαφερόμαστε και εμείς για εκείνους. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το τι κάνουν εκείνοι στην προσωπική τους ζωή, όπως δεν πρέπει να αφορά και εκείνους η δική μας ζωή και οι επιλογές μας. Μόνο κάποιος που θέλει να εκμεταλλευτεί κάποιον άλλον ή που έχει προσωπικές προσδοκίες από αυτόν, τον θέλει αψεγάδιαστο για να μπορεί να τον χρησιμοποιεί πιο εύκολα για την εξιδανικευμένη του εικόνα. Θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις κάτι ως μη φυσιολογικό, μόνο αν κάποιος με την επιλογή του θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ή την ψυχική του ακεραιότητα και τη δική σου φυσικά. Αν δηλαδή ασκεί βία στον εαυτό του και αν ασκεί βία στα συναισθήματά σου, χρησιμοποιώντας σε για να αισθανθεί καλύτερα ο ίδιος ή για να πετύχει κάτι μέσα από αυτό. Αισθάνεσαι ότι ο Νίκος το κάνει αυτό σε σένα ή ο τρόπος ζωής του τον κάνει δυστυχισμένο;
-Όχι, αντίθετα μάλιστα είναι πιο χαρούμενος τώρα τελευταία και είναι ακόμα πιο υποστηρικτικός προς εμένα, ενώ ποτέ δεν μου έχει επιβάλλει τον δικό του τρόπο σκέψης ή συμπεριφοράς, γιατί είναι ένας άνθρωπος που σέβεται τις διαφορετικότητές μας. Γενικότερα σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, κάτι που επιτρέπει και στους δυο μας να νιώθουμε ελεύθεροι και όταν κάνουμε παρέα νιώθω πιο πολύ ο εαυτός μου.
-Άρα, ο Νίκος είναι καλός φίλος, δείχνει να σε αγαπάει, να ενδιαφέρεται για εσένα, σε αποδέχεται και σε κατανοεί, σε υποστηρίζει στις πρωτοβουλίες σου, που σημαίνει πως δεν σε θέλει μόνο για τον εαυτό του, κάτι που θα ήταν κτητικό και ζηλόφθονο. Φοβάμαι πως ο λόγος που δεν θέλεις να τον κάνεις παρέα δεν είναι τα συναισθήματα που νιώθεις μαζί του, που αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο για σένα, αλλά η εικόνα που θα δώσεις στους άλλους. Δεν πρέπει να ξεχνάς πως μόνο η αμοιβαία αγάπη μάς προσφέρει την πληρότητα και αυτό που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει στις σχέσεις μας είναι η ικανότητα του άλλου ν’ αγαπάει και όχι η εικόνα του.
-Η αλήθεια είναι πως θυμώνω μαζί του, γιατί επιλέγει κάτι που δεν θα τον κάνει ευτυχισμένο. Θα είναι μόνος του, αποκλεισμένος από τους άλλους σε μια κοινωνία που δεν προσφέρει χώρο στο διαφορετικό.
-Κάθε άνθρωπος, παιδί μου, έχει το δικαίωμα να ορίσει ο ίδιος την επιλογή του και να την προστατέψει αν χρειαστεί. Από αυτό που θα έπρεπε να κρίνεται ένας άνθρωπος είναι από την ποιότητα των συναισθημάτων του, από το πόσο δίνεται στους άλλους, από την ικανότητα του να μοιράζεται, να προσφέρει, να αγαπά τα ανθρώπινα και τα κοινωνικά. Όταν βέβαια κάποιος νιώθει σίγουρος για τον εαυτό του, μπορεί να υποστηρίξει τις επιλογές του και να μην τον απασχολούν οι αντιδράσεις εκείνων που επιμένουν να ενδιαφέρονται για τους άλλους, όσο εξυπηρετούν την βιτρίνα τους, γιατί αδυνατούν να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα συναισθήματά τους.
Αυτό που θα πρέπει να σε ενδιαφέρει στις σχέσεις σου με τους άλλους είναι η αποδοχή, ο σεβασμός, η εκτίμηση, το αληθινό ενδιαφέρον, η παρουσία των ανθρώπων δίπλα σου στη χαρά και στη λύπη σου. Αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από προσδοκίες, έλεγχο, εκμετάλλευση, καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, αναλήθειες, ακόμα και παράλογους φόβους που επισκιάζουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και επομένως και σε σένα. Γενικότερα, ο άνθρωπος ο οποίος είναι κατειλημμένος από τις συναισθηματικές του δυσκολίες δυσκολεύεται να κάνει ισότιμες σχέσεις, γιατί τα ελλείμματά του τον αποσπούν από την ικανότητα του να αφοσιώνεται συναισθηματικά και αναγκαστικά διέπεται από εγωιστικά κίνητρα στις σχέσεις του με τους άλλους.
-Μαμά, γιατί ο Νίκος έγινε γκέι;
-Δεν γνωρίζω τους λόγους, αλλά δεν έχει σημασία αυτό.
-Ξέρεις μαμά, όταν ήμουν μικρός, σας παρακολουθούσα συχνά, εσένα με τον μπαμπά πως εκδηλώνατε ο ένας στον άλλον τα συναισθήματα σας. Καμιά φορά ζήλευα, γιατί σας ένιωθα ερωτευμένους ενώ εγώ ήθελα την αποκλειστικότητά σου, όμως κατά βάθος μού άρεσε αυτό. Μου άρεσε το δικό σου βλέμμα όπως κοίταζες και εξακολουθείς να κοιτάζεις τον άντρα σου. Αλλά και εγώ δεν ένιωθα αποκλεισμένος από την αγάπη σας, γιατί ο πατέρας μου δεν έδειξε ποτέ να με ανταγωνίζεται.
Ένιωθε περήφανος για μένα, ακόμα κι όταν τον αμφισβητούσα γιατί ήθελα να βεβαιωθώ πως εγώ ήμουν καλύτερος από εκείνον, αλλά έπρεπε να διαλέξεις αυτόν, γιατί αυτός ήταν ο άντρας σου και εγώ ο γιος σου. Μου αρέσει επίσης ότι και εμένα με κοιτάζεις με θαυμασμό και περηφάνια. Στο βλέμμα το δικό σου και του πατέρα μου νιώθω να αντρώνομαι. Το δικό σου βλέμμα αγάπης είδα στη Μαρία και την ερωτεύτηκα, ενώ την κοίταξα όπως κοιτάζει εσένα ο πατέρας μου. Σαν να τον έχω πάντα δίπλα μου σε ό,τι κάνω να με επιβεβαιώνει, να με ενθαρρύνει με ένα βλέμμα που λάμπει από ζωή και να μου λέει «προχώρα».
Αγγελική Μπολουδάκη
