Ο Κόσμος των Πνευμάτων επικοινωνεί με την ανθρωπότητα από την αρχή της ύπαρξης. Με την ανθρωπότητα επικοινωνεί διαχρονικά, τόσο ο "Καλός", όσο και ο "Κακός" κόσμος των πνευμάτων.
Το ότι υπάρχει Θεός και ένας κόσμος των πνευμάτων, το διδάσκει η θρησκεία δια της επίσημης εκκλησίας. Το ότι όμως θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια επαφή αισθητή με τις ανθρώπινες αισθήσεις με τον κόσμο των πνευμάτων, αυτό η επίσημη εκκλησία μας το απαγορεύει. Η αντιφατική της θέση στο θέμα αυτό είναι πραγματικά αδιανόητη. Στην ερώτηση κατά πόσο πρέπει ο καθένας να επιδιώξει μια επικοινωνία με τον Κόσμο των Πνευμάτων του Θεού, η απάντησή μας είναι "όχι" και "ναι", γιατί όποιος πιστεύει στον Θεό, τον εμπιστεύεται, τον αναγνωρίζει και πράττει το θέλημά του, ε.. αυτός δεν χρειάζεται καμιά αισθητή επικοινωνία με τον Κόσμο των Πνευμάτων του Θεού. Όποιος όμως αμφιβάλλει για την ύπαρξη του Θεού, όποιος ψάχνει για διαφώτιση πάνω στα μεγάλα ερωτήματα αυτού ή του άλλου κόσμου των πνευμάτων και η εκκλησία του δεν τον καλύπτει με τις διδασκαλίες της, τότε σ' αυτόν παραμένει μόνο ένας δρόμος για την Αλήθεια: η επικοινωνία με τον Καλό Κόσμο των Πνευμάτων. Για τον τίμιο ερευνητή της Αλήθειας, η Αλήθεια είναι ο θησαυρός για τον οποίον ο Χριστός λέει σε μια παραβολή: "Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω έν τώ αγρώ,όν εύρών άνθρωπος έκρυψε,και από της χαράς αυτού υπάγει και πάντα όσα έχει πωλεί και αγοράζει τον αγρόν εκείνον." (Ματθ.ιγ' 44 )
Εποχές όπου οι άνθρωποι αναζητούσαν μέσα τους τον Θεό, η επικοινωνία με τον Κόσμο των Πνευμάτων του Θεού ήταν πάντα άμεση. Ορισμένοι άνθρωποι που διέθεταν τις φυσικές ικανότητες γι' αυτήν την επικοινωνία, αυτό που λέμε σήμερα, πνευματική όραση, πνευματική ακοή και πνευματική ευαισθησία να δέχεται δηλαδή μηνύματα και διδασκαλίες του Ανώτερου Κόσμου των Πνευμάτων, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται μια ανώτερη πνευματική επικοινωνία.
Τα Διάμεσα όπως αυτά τα ονομάζουμε, χρησιμοποιούνται ως εργαλεία επικοινωνίας από τον Πνευματικό Κόσμο γιατί είναι θα λέγαμε οι πηγές Ενέργειας απ' όπου τα πνευματικά όντα αντλούν τα καύσιμα, δηλαδή λαμβάνουν την ενεργειακή ακτινοβολία που χρειάζονται για να πραγματοποιηθεί αυτή η επαφή με τον άνθρωπο. Τα μηνύματα και οι διδασκαλίες που λαμβάνονται δίδουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Διάμεσα λοιπόν ονομάζουμε τους ανθρώπους αυτούς που διαθέτουν ικανότητες περισσότερες από έναν μέσο άνθρωπο ώστε να μπορούν να έρχονται σε επαφή άμεσα με τον Πνευματικό Κόσμο. Ένας τρόπος είναι, παραχωρώντας το υλικό τους σώμα (διάμεσα καταλήψεως) σε πνευματικές οντότητες (εξουσιοδοτημένους Δασκάλους του Φωτός) ώστε να εκφράζονται απευθείας οι ίδιες, όπως επίσης και με διάφορους άλλους τρόπους π.χ. με αυτόματη γραφή ή με τηλεπαθητική επαφή κ.α, ανάλογα της χρήσης της ενεργειακής ακτινοβολίας του σώματός τους.
Τα διάμεσα δίνουν κυρίως από την δική τους ακτινοβολία στα Πνεύματα που παρουσιάζονται, συγχρόνως όμως χρησιμεύουν και σαν σημείο συγκέντρωσης ακτινοβολίας που δίδουν οι άλλοι παρόντες στις λεγόμενες Πνευματιστικές Συγκεντρώσεις, χωρίς να είναι οι ίδιοι διάμεσα. Ανάλογα με τον σκοπό για τον οποίο ο Κόσμος των Πνευμάτων μεταχειρίζεται την ενεργειακή ακτινοβολία ενός διαμέσου, ξεχωρίζουμε τα διάφορα είδη διαμέσων.
Όταν η ενεργειακή ακτινοβολία χρησιμοποιηθεί για λόγους εντυπωσιασμού π.χ για να μετακινηθεί ένα αντικείμενο από ένα πνεύμα μόνο και μόνο για να δηλώσει κατά αυτόν τον τρόπο την παρουσία του, πρόκειται για το πιο χαμηλό είδος επικοινωνίας. Ο Ανώτερος Κόσμος των Πνευμάτων δεν διαλέγει ποτέ αυτό το είδος επαφής.
Ο πνευματικός κόσμος χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον διάμεσα με πολύ μέτρια μόρφωση, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να πειστεί ότι αυτά που λέει το διάμεσο δεν προέρχονται από αυτό το ίδιο, αλλά από ανώτερες πνευματικές οντότητες. Έτσι επαληθεύονται και τα λόγια του Απόστολου Παύλου. (Κορινθ. Αα' 27-29).
Σήμερα αυτοί οι χαρισματικοί "ευαίσθητοι" άνθρωποι φθίνουν όλο και περισσότερο, καθώς η ανθρωπότητα γύρισε την πλάτη στον Θεό γιατί τα ενδιαφέροντά της κατευθύνθηκαν όλο και περισσότερο προς τα επίγεια.
via Φωτεινό Μονοπάτι
Για τον Πνευματισμό και τα Ψυχικά Φαινόμενα
* Επιλογή αποσπασμάτων που έχει γίνει
από τον Dallas Tenbroeck από το βιβλίο του
William Judge "Ωκεανός της Θεοσοφίας"
Οι πιο πιεστικές ερωτήσεις σε σχέση με τον "Πνευματισμό" είναι αυτές που αφορούν στην επικοινωνία με τις "Ψυχές" όσων έχουν εγκαταλείψει τη γη και είναι τώρα αποσαρκωμένοι. Καθώς, επίσης, και με τα αταξινόμητα πνεύματα που δεν έχουν ενσαρκωθεί εδώ, αλλά ανήκουν σε άλλες σφαίρες της Αστρικής ύλης.
1. Επικοινωνούν τα μέντιουμ με τα "Πνεύματα των νεκρών";
2. Αντιλαμβάνονται οι φίλοι μας που έχουν πεθάνει, την κατάσταση της ζωής που έχουν αφήσει και επιστρέφουν άραγε ποτέ για να μιλήσουν μαζί μας;
Οι απαντήσεις που η Θεοσοφία έχει ανέκαθεν προτείνει, είναι σαφείς και βασισμένες στους παγκόσμιους και ευαπόδεικτους νόμους του Αποκρυφισμού.
Οι νεκροί δεν μας βλέπουν εδώ. Είναι απαλλαγμένοι από τον φοβερό πόνο που ένα τέτοιο θέαμα θα προκαλούσε. Κατά καιρούς ένα διάμεσο με ξεκάθαρο νου, που δεν έχει πληρωθεί γι' αυτή την επικοινωνία, μπορεί εν υπνώσει να φθάσει στην κατάσταση (Ντεβαχάν) όπου βρίσκεται ο νεκρός και μπορεί να θυμάται αποσπάσματα από ό,τι άκουσε εκεί, αλλά αυτό είναι σπάνιο.
Κατά τη στιγμή του θανάτου η ψυχή μπορεί να μιλήσει σε κάποιον γήινο φίλο πριν από την οριστική αναχώρηση.
Όμως ο μεγάλος αριθμός των επαφών που υποτίθεται ότι γίνονται μέσω των διαμέσων συνεχώς, προέρχεται από τα αστρικά, μη-νοήμονα κατάλοιπα των ανθρώπων ή, σε πολλές περιπτώσεις, είναι αποκλειστικά και μόνο, προϊόν επινόησης, συλλογής, ανακάλυψης και διατύπωσης εκ μέρους του χαλαρά συνδεδεμένου Αστρικού σώματος του ζώντος μέντιουμ.
Ως προς τη θεωρία ότι "τα Πνεύματα των νεκρών" επικοινωνούν, προκύπτουν ορισμένες αντιρρήσεις. Μερικές από αυτές είναι οι εξής:
1. Ποτέ αυτά τα πνεύματα δεν έδωσαν νόμους που να διέπουν μερικά από αυτά τα φαινόμενα, εκτός από λίγες περιπτώσεις μη αποδεκτές από τη θρησκευτική λατρεία, τα οποία η θεοσοφική διδασκαλία ήδη γνώριζε. Αυτές οι συγκεκριμένες πνευματιστικές επικοινωνίες, αμφισβητήθηκαν.
2. Τα πνεύματα διαφωνούν μεταξύ τους, καθώς το ένα τοποθετεί τη μετά θάνατο ζωή πολύ διαφορετική ως προς την περιγραφή ενός άλλου. Αυτές οι διαφωνίες ποικίλλουν ανάλογα με το διάμεσο και τις θεωρίες που υποτίθεται ότι πρέσβευε ο νεκρός όταν ζούσε. Ένα πνεύμα παραδέχεται τη μετενσάρκωση και άλλα την απορρίπτουν.
3. Τα πνεύματα δεν έχουν ανακαλύψει τίποτα καινούριο σχετικά με την ιστορία, την ανθρωπολογία ή άλλα σημαντικά θέματα και φαίνονται έτσι να έχουν λιγότερη ικανότητα προς αυτή τη κατεύθυνση από τους ζωντανούς. Παρόλο δε, που συχνά ισχυρίζονται ότι είναι άνθρωποι που έζησαν σε παλαιότερους πολιτισμούς, δείχνουν, σε αυτό το θέμα, άγνοια ή απλώς επαναλαμβάνουν πρόσφατα δημοσιευμένες ανακαλύψεις.
4. Κατά τα τελευταία χρόνια, από τα πνεύματα δεν έχει δοθεί ούτε κάποια λογική εξήγηση των φαινομένων ούτε κάτι για την εξέλιξη της διαμεσότητας. Αναφέρεται ότι οι μεγάλοι φιλόσοφοι μιλούν μέσω των διαμέσων, όμως αυτά που λέγουν είναι ανοησίες και απλούστατες κοινοτοπίες.
5. Τα διάμεσα υφίστανται φυσική και ηθική καταπόνηση, κατηγορούνται για δόλο, ενοχοποιούνται για τεχνάσματα αλλά οι "οδηγοί των πνευμάτων" δεν παρεμβαίνουν ούτε για να τα αποτρέψουν ούτε για να τα σώσουν.
6. Είναι παραδεδεγμένο ότι οι "οδηγοί και ελεγκτές" παραπλανούν και προτρέπουν προς εξαπάτηση.
7. Φαίνεται ξεκάθαρα από τις αναφορές σχετικά με τα πνεύματα ότι οι ισχυρισμοί και η φιλοσοφία τους, εάν υφίστανται, ποικίλλουν ανάλογα με το διάμεσο και την πιο προχωρημένη σκέψη των ζώντων πνευματιστών.
Από όλα αυτά αλλά και από άλλα στοιχεία, που μπορούν να παρατεθούν, ο άνθρωπος της υλιστικής επιστήμης περιχαρακώνεται μέσα στη γελοιότητά του, όμως ο Θεόσοφος πρέπει να συμπεράνει πως οι οντότητες, εάν και εφόσον επικοινωνούν, δεν είναι ανθρώπινα πνεύματα και πως οι εξηγήσεις πρέπει να αναζητηθούν σε άλλες θεωρίες.
Άνθρωπος - Ο μικρόκοσμος
Εάν όλα τα περιγραφόμενα φαινόμενα είναι αληθινά, τότε στον άνθρωπο υπάρχει η ίδια ισχύς και δύναμη που βρίσκεται οπουδήποτε στη Φύση. Θεωρείται από τους Διδασκάλους της Σοφίας ως το ύψιστο προϊόν ολόκληρου του συστήματος της εξέλιξης και σε αυτόν καθρεφτίζεται κάθε δύναμη της Φύσης, οσονδήποτε θαυμαστή ή τρομερή. Με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα, ενός τέτοιου καθρέφτη, ο άνθρωπος είναι ο "Μικρόκοσμος" του Μακρόκοσμου.
Θέληση και Φαντασία
Τούτο, φυσικά, οδηγεί στο θεώρημα ότι η ανθρώπινη ΘΕΛΗΣΗ είναι πανίσχυρη και ότι η Φαντασία είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη κινητήρια δύναμη.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ είναι η εικονοποιητική δύναμη του ανθρώπινου νου. Στον μέσο άνθρωπο δεν εξασκείται αρκετά και δεν έχει τόση δύναμη ώστε να αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα είδος ονείρου, όμως, είναι εκπαιδεύσιμη. Όταν εκπαιδεύεται, γίνεται ο Κατασκευαστής στο Ανθρώπινο Εργαστήριο. Όταν φθάσει σε αυτό το στάδιο, δημιουργεί μια μήτρα στην Αστρική ουσία μέσω της οποίας τα αποτελέσματα θα οδηγήσουν στη φυσική αντικειμενικότητα. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη, μετά τη Θέληση, στο ανθρώπινο σύνολο πολύπλοκων οργάνων.
Ο σύγχρονος ορισμός της φαντασίας είναι ατελής και ανακριβής. Χρησιμοποιείται, κυρίως, για να δηλώνει φαντασίωση ή παρανόηση και πάντα υποκαθιστά την έννοια του μη-υπαρκτού. Είναι αδύνατο να βρει κανείς καλύτερο όρο από αυτόν, γιατί, μία από τις δυνάμεις της εκπαιδευμένης Φαντασίας, είναι η κατασκευή μιας εικόνας. Όταν αυτή η ιδιότητα πραγματοποιείται ή εξωθείται σε ευρύτερο πεδίο, τότε αναγκάζει τη Φαντασία να αναπτύξει στην Αστρική ύλη μια πραγματική μορφή, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καλούπι για να δώσει σχήμα σε κάποιο άκαμπτο υλικό. Επομένως είναι η Κυρίαρχη ιδιότητα, καθόσον η Θέληση δεν μπορεί να ολοκληρώσει το έργο της εάν η Φαντασία είναι ισχνή και ανεκπαίδευτη. Για παράδειγμα, αν κάποιος επιθυμεί να κατεβάσει από τη λεπτότερη αστρική ύλη μια εικόνα (αν είναι η εικονοποιητική δύναμη ασθενική) το αντίγραφο στον φυσικό κόσμο εμφανίζεται κυματιστό και σκόρπιο.
Ο νους είναι το όργανο του ελέγχου
Όμως, ο απλοϊκός νους διεφθαρμένος από τον υλισμό των ημερών μας, αναρωτιέται πώς είναι δυνατοί όλοι αυτοί οι χειρισμοί, βλέποντας ότι δεν αναφέρονται πουθενά όργανα. Τα όργανα βρίσκονται στο σώμα και στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Κατά την άποψη της Στοάς των Μυστών: "ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης".
Πλήρης γνώση των εσώτερων χημικών και δυναμικών νόμων της Φύσης, συνδυασμένη με έναν εκπαιδευμένο νου, δίνει στον κάτοχο τη δύναμη να χειρίζεται αυτούς τους νόμους. Αυτό θα είναι το μελλοντικό απόκτημα του ανθρώπου και θα μπορούσε να είναι και το τωρινό του αν δεν υπήρχαν ο τυφλός δογματισμός, ο εγωισμός και η υλιστική δυσπιστία. Η γνώση του νόμου, προστιθέμενη στην πίστη υπερισχύει της ύλης, του νου, του χώρου και του χρόνου.
Μαγεία εναντίον Ψυχισμού
Τα γνήσια ψυχικά – ή, όπως αποκαλούνται συνήθως "μαγικά" - φαινόμενα που επιτελούνται από Ανατολικούς φακίρηδες ή γιόγκι, πραγματοποιούνται όλα με την επιστράτευση φυσικών δυνάμεων και διαδικασιών που δεν είναι ακόμα γνωστές στη Δύση. [Αναφορά στο Αποκαλυμμένη Ίσις, Τομ.1 θα ήταν χρήσιμη, καθώς και στον Τομ. 2, σ.587 (10 Σημεία Ψυχολογίας)]
Μερικά από αυτά τα φαινόμενα είναι τα εξής:
Μετεώριση - Μια Αλλαγή της Πολικότητας
Μετεώριση του σώματος με εμφανή παράβαση του νόμου της βαρύτητας είναι κάτι που γίνεται εύκολα, όταν η διαδικασία εκτελείται σωστά. Δεν αντιστρατεύεται κανένας νόμος. Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ αποτελεί απλώς το μισό μέρος του νόμου. Ο σοφός της Ανατολής παραδέχεται τη βαρύτητα, αλλά ο πραγματικός όρος είναι ΕΛΞΗ, ενώ το υπόλοιπο μισό του νόμου εκφράζεται με τη λέξη ΑΠΩΣΗ. Τόσο η ΕΛΞΗ όσο και η ΑΠΩΣΗ διέπονται από τους σημαντικούς νόμους της ηλεκτρικής και μαγνητικής δύναμης.
Συνοχή και Διάσπαση
Ένας τρίτος σπουδαίος νόμος που ισχύει σε πολλά φαινόμενα είναι ο νόμος της ΣΥΝΟΧΗΣ. Αυτή η δύναμη είναι διακριτή, αυτή καθεαυτή, και δεν είναι απλώς αποτέλεσμα, όπως θεωρείται γενικά. Αυτός ο νόμος και η εφαρμογή του πρέπει να είναι γνωστά, εάν πρόκειται να προκληθούν ορισμένα φαινόμενα, όπως π.χ. το πέρασμα ενός συμπαγούς σιδερένιου δακτυλίου μέσα από έναν άλλον ή το πέρασμα μιας πέτρας μέσα από ένα συμπαγή τοίχο. Ως εκ τούτου, μια άλλη δύναμη εξασκείται που μπορεί να ονομασθεί ΔΙΑΣΠΑΣΗ. Η καθοριστική δύναμη είναι η Συνοχή διότι, μόλις αποσυρθεί η διασπάζουσ δύναμη, τότε η συνεκτική αποκαθιστά τα άτομα στην αρχική τους μορφή.
Προβολή
Εφαρμόζοντας τις ίδιες δυνάμεις, ο εκπαιδευμένος Μύστης μπορεί να πλάσει μπροστά στα μάτια μας, προσιτό στο άγγιγμά μας, ένα υλικό, σε οποιοδήποτε επιθυμητό σχήμα που δεν ήταν ορατό προηγουμένως. Από τους αδαείς θα μπορούσε να ονομασθεί αυτό "δημιουργία". Πρόκειται, όμως, απλώς για εξέλιξη, ενώ είμαστε παρόντες. Η ύλη βρίσκεται στον αέρα, μετέωρη, γύρω μας. Κάθε άτομο της ύλης, ορατό ή και αόρατο, έχει περάσει από όλες τις δυνατές μορφές. Αυτό που κάνει ο Μύστης είναι να επιλέγει κάποιο επιθυμητό σχήμ που υπάρχει, όπως όλα άλλωστε, στο Αστρικό Φως και, εν συνεχεία, προσπαθώντας με τη Θέληση και τη Φαντασία να καλύπτει το σχήμα με την ύλη μέσω της ΠΡΟΒΟΛΗΣ.
Το αντικείμενο που έχει προκύψει κατ' αυτόν τον τρόπο θα χαθεί σιγά – σιγά, εκτός εάν ορισμένες άλλες διαδικασίες χρησιμοποιηθούν για να το καταστήσουν μόνιμο.
Όσον αφορά στην προβολή γραμμάτων σε χαρτί ή άλλη επιφάνεια, ισχύουν οι ίδιοι νόμοι και οι ίδιες δυνάμεις. Η σαφής απεικόνιση - ως προς τη φωτογραφική αποτύπωση και την ευκρίνεια κάθε γραμμής, κάθε γράμματος ή εικόνας σχηματίζεται στον νου και, στη συνέχεια, μέσα από τον αέρα αντλείται το χρώμα που εμπίπτει στα όρια που ορίστηκαν από τον εγκέφαλο, "την ανεξάντλητη πηγή δύναμης και μορφής".
Υλοποίηση
Η υλοποίηση μιας μορφής μέσα από τον αέρα, ανεξάρτητη από το φυσικό σώμα του διαμέσου, είναι γεγονός. Όμως, δεν είναι πνεύμα.
Καθώς είπε πολύ πετυχημένα ένα από τα "πνεύματα" τα μη ευνοημένα από τον πνευματισμό, ένας τρόπος για να προκαλέσεις αυτό το φαινόμενο, είναι με την προσαύξηση ηλεκτρικών και μαγνητικών ατόμων σε μια μάζα στην οποία η ύλη συσσωρεύεται και πάνω της αντανακλάται μια εικόνα από την Αστρικ σφαίρα.
Μερικές από τις αποκαλούμενες υλοποιήσεις αποτελούν καθαρή παρωδία καθώς πρόκειται απλώς και μόνο για επίπεδες πλάκες ηλεκτρικής και μαγνητικής υφής στις οποίες αντανακλώνται εικόνες του Αστρικού Φωτός. Φαίνονται να είναι τα πρόσωπα των πεθαμένων, αλλά είναι μόνο εικονοποιημένες ψευδαισθήσεις. Κι αυτό είναι όλο. Μια απάτη που μοιάζει με ένα σχήμα φτιαγμένο από μουσελίνα και μάσκες.
Η δεύτερη μέθοδος αφορά στη χρήση του Αστρικού σώματος του ζώντος διαμέσου. Σε αυτή την περίπτωση, η αστρική μορφή εκρέει από την πλευρά του διαμέσου, συγκεντρώνει επάνω της βαθμηδόν άτομα που προέρχονται από τον αέρα και τα σώματα των παρευρισκομένων, μέχρις ότου, τελικά καταστεί ορατή. Μερικές φορές μοιάζει με το διάμεσο. Άλλες φορές, πάλι, έχει διαφορετική όψη.
Φαντάσματα - Διπλά
Επίπονες προσπάθειες από Εταιρείες Ψυχικών Ερευνών για να αποδείξουν ότι υπάρχουν φαντάσματα, χωρίς πρότερη γνώση των απόκρυφων νόμων, δεν αποδεικνύουν τίποτα στην πραγματικότητα. Γιατί από τις είκοσι παραδεδεγμένες περιπτώσεις, οι δεκαεννιά μπορεί να είναι η αντικειμενοποίηση της εικόνας που έχει εντυπωθεί στον εγκέφαλο. Όμως, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι "φαντάσματα" έχουν ειδωθεί.
Τα φαντάσματα και τα διπλά εμπίπτουν σε δύο γενικές κατηγορίες.
Η μία αποτελείται από αστρικά περιβλήματα ή εικόνες από τον αστρικό κόσμο και, είτε είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού είτε είναι το αποτέλεσμα δονήσεων μέσα στο Αστρικό και εκπέμπονται στον οφθαλμό, κάνοντας έτσι τον άνθρωπο να νομίζει ότι βλέπει μια αντικειμενική μορφή έξωθεν.
Η άλλη αποτελείται από το Αστρικό σώμα ζώντων ανθρώπων που έχουν πλήρη ή μερική συνειδητότητα.
Φαντάσματα ανθρώπων που μόλις πέθαναν, μπορεί να είναι είτε εικόνες που έγιναν αντικειμενικές, όπως ήδη περιγράφτηκε, ή το Αστρικό σώμα των νεκρών - ονομαζόμενο Κάμα–Ρούπα, σε αυτό το στάδιο. Καθώς δε οι σκέψεις και οι δυνάμεις του ανθρώπου που πεθαίνει απελευθερωνόμενες από το σώμα είναι πολύ ισχυρές, έχουμε περισσότερες περιγραφές τέτοιων φαντασμάτων από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία.
Όταν βλέπει κανείς μια εικόνα με τις αστρικές αισθήσεις εννοείται ότι συγχρόνως ακούγεται και ένας ήχος. Είναι πασίγνωστο στους πιστούς μαθητές του Αποκρυφισμού ότι κάθε ήχος παράγει αυτομάτως μια εικόνα. Αυτό δε, που είναι από τόσο παλιά γνωστό στην Ανατολή, τελευταία έχει καταδειχθεί στη Δύση με την παραγωγή ηχητικών εικόνων πάνω σε ένα τεντωμένο τύμπανο.
Στη διόραση, οι εικόνες στο Αστρικό Φως περνούν μπροστά από την εσώτερη όραση και αντανακλώνται στο φυσικό οφθαλμό έσωθεν. Κατόπιν, εμφανίζονται αντικειμενικά στον θεατή. Στη διακοή, ο άνθρωπος ακούει έχοντας το κέντρο της ακοής στο αστρικό σώμα που ενεργοποιεί την αντίστοιχη φυσική αίσθηση.
Στην εν εγρηγόρσει διόραση, η δόνηση, αρχικά, μεταβιβάζεται στον εγκέφαλο. Από τον εγκέφαλο μεταφέρεται στον φυσικό οφθαλμό, όπου εγκαθιστά μια εικόνα στον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Σε κανονική όραση οι δονήσεις που γίνονται στον αμφιβληστροειδή μεταβιβάζονται στον εγκέφαλο. Ο ήχος, που, επίσης, είναι δόνηση, διατηρείται στο Αστρικό Φως και από εκεί η εσώτερη αίσθηση τον παραλαμβάνει και τον μεταβιβάζει στον εγκέφαλο από όπου επαναμεταβιβάζεται στο φυσικό αυτί.
Το Αστρικό - Μια πινακοθήκη του παντός
Όλοι οι διορατικοί με αυτές τις εικόνες, ιδωμένες με τις εσώτερες αισθήσεις, εξασκούν την παράξενη ιδιότητά τους. Όμως, πρόκειται για μια κοινή ανθρώπινη ιδιότητα, αν και στην πλειοψηφία είναι ελάχιστα αναπτυγμένη. Ο Αποκρυφισμός ισχυρίζεται πως εάν αυτή η δύναμη δεν ήταν εν σπέρματι, έστω και ελάχιστα ενεργή σε κάθε άνθρωπο κανείς δεν θα μπορούσε να μεταβιβάσει την οποιαδήποτε ιδέα σε κάποιον άλλον.
Πνευματική Όραση και Διόραση
Η ανωτάτη κατηγορία της διόρασης - εκείνη του Πνευματικού Οράματος – είναι πολύ σπάνια. Ο κοινός διορατικός ασχολείται μόνο με τις συνηθισμένες όψεις και διαστρωματώσεις της Αστρικής ύλης. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΡΑΣΗ (ενόραση) έρχεται μόνο σε αυτούς που είναι αγνοί, αφοσιωμένοι και σταθεροί. Μπορεί να επιτευχθεί με ιδιαίτερη ανάπτυξη του συγκεκριμένου σωματικού οργάνου, μέσω του οποίου και μόνο, τέτοια όραση είναι εφικτή και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με πειθαρχία, μακρά εξάσκηση και ύψιστο αλτρουισμό.
Οποιαδήποτε άλλη μορφή διόρασης είναι εφήμερη, ανεπαρκής και αποσπασματική και έχει σχέση μόνο με την ύλη και την ψευδαίσθηση.
Προσκόμιση - Κίνηση χωρίς φυσική επαφή
Ανάμεσα στα φαινόμενα υπάρχουν και εκείνα της μετακίνησης αντικειμένων χωρίς φυσική επαφή. Αυτό είναι δυνατό να γίνει κατά διαφόρους τρόπους.
1. Ο πρώτος είναι να εκτείνει κανείς από το φυσικό σώμα το αστρικό χέρι και τον βραχίονα και με αυτά να πιάσει το προς μετακίνηση αντικείμενο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε μια απόσταση περίπου 3,5 μέτρων από τον άνθρωπο. Απλώς αναφερόμαστε στα γνωρίσματα της Αστρικής ύλης και των αστρικών μελών. Σε κάποιο βαθμό αυτό θα βοηθήσει στην εξήγηση μερικών φαινομένων των διαμέσων. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τέτοιας προσκόμισης τούτο πετυχαίνει, όταν χρησιμοποιείται το αόρατο αλλά υπαρκτό αστρικό χέρι.
2. Η δεύτερη μέθοδος βασίζεται στη χρήση των "στοιχειακών" (τα ξωτικά της Φύσης). Αυτά έχουν τη δύναμη, όταν κατευθύνονται από τον Εσώτερο Άνθρωπο να μεταφέρουν αντικείμενα αλλάζοντας την πολικότητα και τότε βλέπουμε μικρά αντικείμενα να κινούνται χωρίς φαινομενική υποστήριξη. Αυτές οι στοιχειακές οντότητες χρησιμοποιούνται, όταν μεταφέρονται αντικείμενα από μακρύτερες αποστάσεις από όσο είναι το μήκος προς το οποίο τα αστρικά μέλη μπορούν να τεντωθούν. Δεν είναι αρνητικό να πούμε ότι τα διάμεσα δεν τα γνωρίζουν. Σπανίως γνωρίζουν κάτι σχετικό με τους νόμους με τους οποίους πετυχαίνουν οποιοδήποτε κατόρθωμα και, βεβαίως, η άγνοιά τους δε αποδεικνύει την ανυπαρξία των νόμων.
Τηλεπάθεια
Για να επικοινωνήσει με έναν άλλο νου σε οποιαδήποτε απόσταση, ο Μύστης εναρμονίζει όλα τα μόρια του εγκεφάλου και όλες τις σκέψεις του νου, έτσι ώστε να δονούνται ομόφωνα με τον εγκέφαλο που πρόκειται να επηρεασθεί. Παράλληλα, ο άλλος νους και ο εγκέφαλος πρέπει, επίσης, ή εθελοντικά να περιέλθουν σε αυτή την εναρμόνιση ή να αφεθούν εκούσια. Έτσι, αν και ο Μύστης μπορεί να είναι στη Βομβάη και ο φίλος του στη Νέα Υόρκη, η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο, εφόσον οι εσώτερες αισθήσεις δεν εξαρτώνται από την ακοή αλλά μπορούν να αισθάνονται και να βλέπουν τις σκέψεις και τις εικόνες στον νου του άλλου.
Απαγορεύεται η πνευματική κλοπή (παραβίαση της σκέψης)
Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν θεωρεί ατόπημα το να βλέπει μέσα στα μυστικά ενός άλλου χάρη σε αυτή τη δύναμη, αλλά οι Μύστες λέγουν ότι αυτό συνιστά παραβίαση στα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, ακόμα και αν διαθέτει τη δύναμη, να μπαίνει στον νου κάποιου άλλου και να βρίσκει τα μυστικά του. Αυτός είναι ο νόμος της Στοάς των Πνευματικών Διδασκάλων προς όσους ψάχνουν και, εάν κάποιος διαπιστώσει ότι βρίσκεται κοντά στην ανακάλυψη των μυστικών ενός ανθρώπου, πρέπει αμέσως να αποσυρθεί και να μην προχωρήσει περαιτέρω.
Εάν προχωρήσει η δύναμη του αφαιρείται, εάν είναι μαθητής. Οποιοσδήποτε άλλος θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες μιας τέτοιας κλοπής. Διότι η Φύση έχει και τους νόμους της και τους θεματοφύλακές της και εάν διαπράττουμε κακουργήματα στον Αστρικό κόσμο ο μέγας Νόμος και ο φύλακές του, για τους οποίους δεν υφίσταται δωροδοκία, θα επιβάλουν την τιμωρία όσος χρόνος και αν περάσει, ακόμα και μετά από δέκα χιλιάδες χρόνια. Να, λοιπόν, άλλη μια εγγύηση της δεοντολογίας και της ηθικής.
Μέχρις ότου, όμως, οι άνθρωποι αποδεχτούν το σύστημα της δεοντολογίας και της ηθικής που προτείνει η Θεοσοφία, δεν θα θεωρούν λάθος το να διαπράττουν κακουργήματα σε τομείς, όπου ο αδύναμος ανθρώπινος νόμος τους δεν έχει ισχύ. Συγχρόνως, αρνούμενοι τη φιλοσοφία, θα μεταθέτουν την ημέρα κατά την οποία θα μπορούν όλοι να διαθέτουν αυτές τις μεγάλες δυνάμεις για το κοινό καλό.
Ένας Αντέπτ μπορεί να προβάλει το "διπλό" του
Ο Αντέπτ (ο Αποδεχτός από την Ιεραρχία) μπορεί να εκπέμψει το φάντασμά του (το διπλό του) – που, όμως, φέρει άλλο όνομα (μαγιάβι-ρούπα) καθώς αποτελείται από το συνειδητό και εκπαιδευμένο αστρικό του σώμα - και είναι προικισμένο με την ευφυΐα του, χωρίς να είναι ολοκληρωτικά αποσυνδεδεμένο από το φυσικό του περίβλημα.
Η Δεύτερη Όραση
Η "δεύτερη όραση" είναι ένας συνδυασμός διακοής και διόρασης και η συχνότητα με την οποία μελλοντικά περιστατικά βλέπονται από τον διορατικό, της προσδίδει ένα στοιχείο προφητείας. Εάν πρόκειται για παρελθόντα ή μελλούμενα γεγονότα βλέπει μόνο την απεικόνιση. Εάν, όμως, πρόκειται για γεγονότα που συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή, η σκηνή γίνεται αντιληπτή μέσω του Αστρικού Φωτός από την εσώτερη αίσθηση. Τούτο είναι επικίνδυνο, αλλά με τη βοήθεια του αποκρυφισμού μπορεί να αναλυθεί περαιτέρω. Όσοι έχουν ξεκάθαρο νου και οι ανδρείοι, μπορούν να χειρισθούν το παρόν και το μέλλον πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε διορατικό.
Στο Αστρικό Φως υπάρχουν εικόνες όλων ανεξαιρέτως των πραγμάτων που συνέβησαν στους ανθρώπους καθώς επίσης και εικόνες των μελλούμενων να συμβούν, οι αιτίες των οποίων είναι πάρα πολύ γνωστές. Εάν οι αιτίες είναι ακόμα απροσδιόριστες το ίδιο απροσδιόριστες θα είναι και οι εικόνες του μέλλοντος. Όμως, όσον αφορά στην πλειοψηφία των μελλοντικών γεγονότων, που πρόκειται να συμβούν στο απώτατο μέλλον, όλες οι αιτίες που τα προξενούν δηλώνονται πάντα με αρκετή σαφήνεια, έτσι ώστε να επιτρέπουν στον διορατικό να τα βλέπει εκ των προτέρων.
Όνειρα
Τα όνειρα είναι μερικές φορές το αποτέλεσμα της διεργασίας του εγκεφάλου, η οποία διεξάγεται αυτόματα. Όμως, η Θεοσοφία πρεσβεύει, επίσης, ότι μπορεί να παραχθούν καθώς μεταβιβάζονται στον εγκέφαλο, εκ μέρους του αληθινού εσώτερου προσώπου, εκείνες οι σκηνές ή ιδέες, ανώτερες ή κατώτερες και τις οποίες ο πραγματικός άνθρωπος βλέπει, ενώ το σώμα κοιμάται.
Το σημαντικό όμως γεγονός σχετικά με τα όνειρα, δηλαδή, το ότι κάποιος αντιλαμβάνεται και βλέπει κατά τη διάρκειά τους, είναι ένα από τα επιχειρήματα ως προς την εσώτερη ύπαρξη του ανθρώπου. Το κάρμα καθενός, επίσης, καθορίζει και το νόημα του ονείρου, διότι ένας βασιλιάς μπορεί να βλέπει όνειρα σχετικά με το βασίλειό του, ενώ εάν δει το ίδιο όνειρο ένας απλός πολίτης, δεν έχει καμιά σχέση με την προσωπική του ζωή. Όμως, καθώς λέει ο Ιώβ: "και Λόγος ήλθεν επ' εμέ κρυφίως... εν μέσω των στοχασμών δια τα οράματα της νυχτός".
Επιστημονικοί Νόμοι και Θεοσοφία
Αλλά για να εξηγήσει κανείς τα φαινόμενα που πραγματοποιούνται από τους Αντέπτ, Φακίρηδες, Γιόγκι και όλους τους εκπαιδευμένους αποκρυφιστές πρέπει να κατανοήσει τους απόκρυφους νόμους της χημείας, του νου, της δύναμης και της ύλης.
Η Θεοσοφία δεν αποκηρύσσει ούτε αγνοεί τους φυσικούς νόμους που εφηύρε η επιστήμη. Τους παραδέχεται όλους με τις αποδείξεις τους, όμως, ισχυρίζεται ότι υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι τροποποιούν τη δράση αυτών που γνωρίζουμε.
Πίσω από όλα τα ορατά φαινόμενα βρίσκεται ο απόκρυφος κόσμος με τον ιδεατό μηχανισμό του. Αυτός ο απόκρυφος κόσμος μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητός μόνο με τη βοήθεια των εσώτερων αισθήσεων που τον χαρακτηρίζουν. Αυτές οι αισθήσεις δεν θα εξελιχθούν εύκολα εάν αρνιόμαστε την ύπαρξή τους. Ο εγκέφαλος και ο νους συνεργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να εξελίσσουν τις μορφές, κατ' αρχήν ως αστρικές, με αστρική ουσία και αργότερα ως ορατές με επαύξηση της ύλης τους σε αυτό το επίπεδο.
Η αντικειμενικότητα εξαρτάται κατά πολύ από την αντίληψη και η αντίληψη μπορεί να επηρεασθεί από εσωτερικά ερεθίσματα. Έτσι ένας μάρτυρας είτε μπορεί να δει ένα αντικείμενο που υπάρχει εξωτερικά ή μπορεί να δει κάποιο εξαιτίας εσωτερικού ερεθίσματος.
Αυτό μας δίνει τρεις τρόπους όρασης:
1. με τον οφθαλμό μέσω του φωτός ενός αντικειμένου.
2. με τις εσώτερες αισθήσεις μέσω του Αστρικού Φωτός και
3. μέσω εσωτερικού ερεθίσματος που κάνει τον οφθαλμό να πληροφορεί τον εγκέφαλο,
βγάζοντας έτσι την εσωτερική εικόνα προς τα έξω.
Τα φαινόμενα των άλλων αισθήσεων μπορούν να ταξινομηθούν κατά τον ίδιο τρόπο.
Η Αστρική ύλη που καταγράφει όλες τις σκέψεις, τους ήχους, τις απεικονίσεις και άλλες δονήσεις καθώς και ο εσώτερος άνθρωπος ολοκληρωμένος και ικανός να ενεργεί με ή χωρίς συντονισμό με το φυσικό στοιχείο, όλα τα φαινόμενα του υπνωτισμού, της διόρασης, διακοής, διαμεσότητας και όσα δεν επιτελούνται συνειδητά, μπορούν να εξηγηθούν.
Στην Αστρική ύλη ενυπάρχουν όλοι οι ήχοι και οι απεικονίσεις και στον αστρικό άνθρωπο παραμένουν εντυπώσεις κάθε γεγονότος όσο μακρινό ή ασήμαντο και αν είναι. Συνεργαζόμενα παράγουν τα φαινόμενα που μοιάζουν τόσο παράξενα σε εκείνους που δεν τα παραδέχονται ή που δεν γνωρίζουν τα αξιώματα του Αποκρυφισμού.
Νόμοι που επηρεάζουν ψυχικά φαινόμενα
Εάν πρόκειται κάποιος να κατανοήσει τα ψυχικά φαινόμενα της ιστορίας του "πνευματισμού" είναι απαραίτητο να γνωρίζει και να αποδέχεται τα ακόλουθα:
1. Την απόλυτη αστρική, πνευματική και ψυχική κληρονομικότητα του ανθρώπου ως όντος που γνωρίζει, συλλογίζεται, αισθάνεται και ενεργεί μέσω του σώματος, του αστρικού σώματος και της ψυχής. (Ο άνθρωπος είναι μια αθάνατη Μονάδα).
2. Τη φύση του νου τη λειτουργία του, τις δυνάμεις του. Τη φύση και δύναμη της φαντασίας. Τη διάρκεια και επίδραση των εντυπώσεων, όπου το σημαντικότερο είναι η επιμονή της ηπιότερης και της βαθύτερης εντύπωσης. Ότι κάθε εντύπωση προκαλεί μια εικόνα στην ατομική αύρα και ότι μέσω αυτής εγκαθιδρύεται μια σχέση ανάμεσα στις αύρες των φίλων και συγγενών, παλαιών και νέων, κοντινών ή μακρινών ή και των απόμακρων. Όλα αυτά προσφέρουν ευρύ φάσμα όρασης στον διορατικό.
3. Τη φύση, το μέγεθος, τη λειτουργία και την ισχύ των εσώτερων αστρικών οργάνων και ιδιοτήτων του ανθρώπου που περιλαμβάνονται στους όρους Αστρικό σώμα και Κάμα (Επιθυμία και Πάθος). Ότι αυτά δεν παροπλίζονται από την υπέρβαση ή τον ύπνο, αλλά καθόσον αφορά στο διάμεσο επαυξάνονται όταν βρίσκεται σε "trence", δηλαδή ύπνωση ή ημι-ύπνωση. Παράλληλα, η δράση τους δεν είναι ελεύθερη αλλά κατευθύνεται από το ομαδικό νήμα της σκέψης των παρακαθήμενων. Μπορεί, επίσης, να κατευθύνεται από την υπερισχύουσα θέληση ενός εκ των παρακαθήμενων ή και από το κυριαρχούν "διαβολικό Κάμα-ρούπα" [1] του παρασκηνίου. Εάν είναι παρών κάποιος δύσπιστος επιστημονικός ερευνητής, η νοητική του προδιάθεση μπορεί εξ ολοκλήρου να αναστείλει τη δράση των δυνάμεων του διαμέσου με μια διαδικασία κρυστάλλωσης, όπως θα λέγαμε.
4. Το πεπρωμένο του Πραγματικού Ανθρώπου μετά θάνατο, την κατάστασή του, τη δύναμη, την ενεργητικότητα και τη σχέση του, εάν υπάρχει, με αυτούς που άφησε πίσω στη γη.
5. Ότι ο ενδιάμεσος ανάμεσα στον νου και στο σώμα – το αστρικό σώμα - αποβάλλεται κατά τον θάνατο και παραμένει στο Αστρικό Φως για να χαθεί και ο πραγματικός άνθρωπος πηγαίνει στο Ντεβαχάν [2].
6. Την ύπαρξη, τη φύση, τη δύναμη και τη λειτουργία του Αστρικού φωτός και της θέσης του ως ρυθμιστή στη Φύση. Ότι περιλαμβάνει, συγκρατεί και αντανακλά εικόνες κάθε πράγματος που συνέβη σε οποιονδήποτε καθώς επίσης και κάθε σκέψη. Ότι διατρέχει τη σφαίρα και την ατμόσφαιρα που την περιβάλλει. Ότι η μεταβίβαση της δόνησης μέσα από αυτήν, στην πραγματικότητα, είναι ακαριαία καθώς ο ρυθμός του είναι πολύ ταχύτερος από αυτόν του ηλεκτρισμού.
7. Την ύπαρξη στο Αστρικό φως όντων που δεν χρησιμοποιούν σώματα σαν τα δικά μας, που δεν είναι ανθρώπινα ως προς τη φύση τους αλλά που έχουν δυνάμεις, ιδιότητες και ένα δικό τους είδος συνειδητότητας. Περιλαμβάνουν τις στοιχειακές δυνάμεις ή τα ξωτικά της φύσης που χωρίζονται σε πολλές βαθμίδες και που έχουν σχέση με κάθε λειτουργία της Φύσης και κάθε κίνηση του ανθρώπινου νου. Ότι αυτά τα στοιχειακά δρουν αυτόματα σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις, ανάλογα με τον τομέα τους, όπου η μια κατηγορία παρουσιάζει εικόνες, η άλλη παράγει ήχους και άλλες εκπολώνουν αντικείμενα με στόχο την προσκόμιση. Μαζί τους δρουν σε αυτή την Αστρική σφαίρα οι "άψυχοι άνθρωποι" (Στοιχειά, "περιβλήματα") που ζουν εκεί. Σε αυτά πρέπει να αποδοθεί, εκτός των άλλων, το φαινόμενο της "ανεξάρτητης φωνής" που πάντα ηχεί σαν μια φωνή από ένα βαρέλι ακριβώς διότι βρίσκεται σε κενό που είναι απολύτως απαραίτητο για μια οντότητα τόσο απομακρυσμένη από το πνεύμα. Η παράξενη χροιά αυτού του είδους της φωνής, δεν έχει τύχει προσοχής από τους πνευματιστές ως σημαντική, αλλά είναι εξαιρετικά σπουδαία από την άποψη του Αποκρυφισμού.
8. Την ύπαρξη και λειτουργία απόκρυφων νόμων και δυνάμεων στη φύση, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να παράγουν θαυμαστά αποτελέσματα σε αυτό το επίπεδο. Ότι αυτοί οι νόμοι και οι δυνάμεις είναι δυνατό να μπουν σε λειτουργία από τον υποσυνείδητο άνθρωπο και από τα στοιχειακά είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα και πως πολλές από τις απόκρυφες αυτές λειτουργίες γίνονται αυτόματα, όπως ακριβώς παγώνει το νερό από το πολύ κρύο ή λιώνει ο πάγος από τη ζέστη.
9. Ότι το Αστρικό σώμα του διαμέσου, συμμετέχοντας στη φύση της Αστρικής ύλης, μπορεί να προεκταθεί πέραν του φυσικού σώματος, μπορεί να δράσει εκτός των ορίων του και μπορεί, επίσης, να εκτείνει κατά καιρούς οποιοδήποτε τμήμα του π.χ. χέρι, βραχίονα ή πόδι και έτσι να μετακινεί αντικείμενα, να συντάσσει γράμματα, να προκαλέσει σωματική αδιαθεσία κ.ο.κ επ' άπειρον. Και πως στο αστρικό σώμα οποιουδήποτε ανθρώπου μπορεί να ασκηθεί αίσθηση, η οποία μεταδιδόμενη στον εγκέφαλο, κάνει τον άνθρωπο να νομίζει πως τον άγγιξαν ή πως άκουσε κάποιον ήχο.
Κίνδυνος των Διάμεσων
Η διαμεσότητα είναι πολύ επικίνδυνη γιατί το αστρικό τμήμα του ανθρώπου ενεργεί τώρα φυσιολογικά μόνο όταν συνδέεται με το σώμα. Στο απώτερο μέλλον θα ενεργεί χωρίς σώμα όπως έχει κάνει και στο απώτατο παρελθόν.
Για να γίνει κανείς διάμεσο, πρέπει να αποδιοργανωθεί από φυσιολογική άποψη και ως προς το νευρικό του σύστημα, διότι μέσω του τελευταίου γίνεται η σύνδεση ανάμεσα στους δύο κόσμους. Μόλις ανοίξει η θύρα, όλες οι άγνωστες δυνάμεις ορμούν και καθώς το πιο ακατέργαστο κομμάτι της φύσης βρίσκεται κοντύτερα σε μας, αυτό το τμήμα μας επηρεάζει περισσότερο. Επίσης, η κατώτερη φύση επηρεάζεται άμεσα και διεγείρεται διότι οι δυνάμεις που χρησιμοποιούνται προέρχονται από αυτό το κομμάτι μας. Τότε βρισκόμαστε στο έλεος των κακών σκέψεων των ανθρώπων και υποκείμεθα στην επιρροή των κελυφών στο Κάμα Λόκα [3].
Περιέργεια και εγωιστική απόκτηση της "Δύναμης"
Το να επιχειρήσει κανείς να κάνει κτήμα του τις ψυχικές δυνάμεις από απλή και μόνο περιέργεια ή από εγωισμό, είναι, επίσης, επικίνδυνο για τους ίδιους λόγους όπως και στη διαμεσότητα. Καθώς ο σημερινός πολιτισμός βασίζεται στον έσχατο εγωισμόκαι είναι χτισμένος πάνω στο άτομο, οι κανόνες για την ανάπτυξη αυτών των δυνάμεων κατά τον σωστό τρόπο δεν έχουν αποκαλυφθεί. Όμως, οι Διδάσκαλοι της Σοφίας έχουν πει ότι η φιλοσοφία και η ηθική πρέπει πρώτα να μαθευτούν και να εφαρμοσθούν στην πράξη πριν ασχοληθούμε με οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη. Η δε καταδίκη της μαζικής άνθισης των διαμέσων υποστηρίζεται από την ιστορία του πνευματισμού, που είναι μια μακρά ιστορία της συντριβής των μέντιουμ από κάθε άποψη.
Η Επιστήμη και το Αστρικό και Ψυχικό επίπεδο
Εξίσου ανάρμοστος είναι και ο τρόπος με τον οποίον οι επιστημονικές σχολές, χωρίς να λάβουν καθόλου υπόψη τους την πραγματική φύση του ανθρώπου, ασχολούνται με πειράματα υπνωτισμού κατά τη διάρκεια των οποίων αυτοί που τα υφίστανται πληγώνονται δια βίου, εκτίθενται σε ατιμωτικές συμπεριφορές και εξαναγκάζονται να κάνουν πράγματα για την ικανοποίηση των ερευνητών, που δεν θα έκαναν ποτέ άνδρες και γυναίκες υπό κανονικές συνθήκες.
Η Στοά των Πνευματικών Διδασκάλων ενδιαφέρεται για την Επιστήμη, μόνο εφόσον αποσκοπεί στο να βελτιώσει την ηθική και φυσική κατάσταση του ανθρώπου και δεν θα δοθεί καμιά βοήθεια στην Επιστήμη μέχρις ότου κοιτάξει τον άνθρωπο και τη ζωή από την ηθική και πνευματική σκοπιά.
Γι' αυτό τον λόγο, όσοι γνωρίζουν τα του φυσικού κόσμου, τα ξένα στοιχεία και τους νόμους του, προωθούν μια μεταρρύθμιση ως προς την ηθική και τη φιλοσοφία πριν δοθεί ουσιαστική προσοχή στα αλλόκοτα και εκμαυλιστικά φαινόμενα, που απειλούν τις εσώτερες δυνάμεις του ανθρώπου.
Επί του παρόντος, ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί για τον τρέχοντα αιώνα. Τώρα, όπως και πριν από έναν αιώνα, οι δυνάμεις έχουν εξασθενήσει. Η Στοά των Διδασκάλων ελπίζει ότι μέχρι την επόμενη πλημμυρίδα η Δύση θα έχει αποκομίσει ορθή γνώση της φιλοσοφίας του Ανθρώπου και της Φύσης και ότι θα είναι έτοιμη, τότε, να αντέξει το ανασήκωμα του πέπλου, λίγο περισσότερο. Ο αντικειμενικός σκοπός, λοιπόν, της Θεοσοφίας είναι να βοηθήσει την πρόοδο της φυλής προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό το προσφέρει προς όλους.
[1] Κάμα-ρούπα: είναι το σώμα της επιθυμίας, ανήκει στην κατώτερη φύση μας και κυριαρχεί στην προσωπικότητά μας. Ο εξαγνισμός του αποτελεί έναν από τους κυριότερους στόχους της ατομικής εξέλιξης.
[2] Ντεβαχάν: μεταθανάτια κατάσταση όπου η ανθρώπινη συνειδητότητα αναπαύεται ζώντας στο όμορφο όνειρο που προβάλλει η ίδια και το οποίο υπάρχει ήδη διαμορφωμένο από τις απόψεις, τις εξαρτήσεις και τις πράξεις του ανθρώπου στη διάρκεια της γήινης ζωής του.
[3] Κάμα-Λόκα: ο τόπος της επιθυμίας. λόκα=τόπος και κάμα=επιθυμία.
via blavatsky.gr
Πνευματισμός - Διαμεσότητα
Πνευματισμός (αγγλ.: spiritualism), με την ευρεία έννοια, ονομάζεται το σύνολο των πρακτικών και των μέσων που χρησιμοποιούνται με σκοπό την επικοινωνία με το "πνευματικό βασίλειο" ή με τις ψυχές των νεκρών. Προϋποθέτει ότι ένα πνευματικό μέρος του ανθρώπου επιζεί μετά τον θάνατο του υλικού σώματος και μπορεί να επικοινωνεί με τους ζωντανούς, συνήθως μέσω κάποιο μέντιουμ. Ο πνευματισμός σχετίζεται με τον ανιμισμό, τη θεουργία και τη νεκρομαντεία.
Συνήθως ο πνευματισμός εμπεριέχει ή εμπεριέχεται σε κάποιο μονοθεϊστικό θρησκευτικό σύστημα, απαιτώντας πίστη στον Θεό, μα όχι σε κάποιον ανθρωπόμορφο θεό. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η πεποίθηση ότι τα πνεύματα των νεκρών διαμένουν στον πνευματικό κόσμο και έχουν και την ικανότητα και την τάση να επικοινωνούν με τους ζωντανούς. Οποιοσδήποτε μπορεί να λάβει μηνύματα από πνεύματα, μα η "επίσημη" συνάντηση μπορεί να γίνει μόνο μέσω "μέντιουμ", που μπορούν να παρέχουν και πληροφορίες σχετικά με τη μεταθανάτια ζωή.
Ο πνευματισμός αναπτύχθηκε και έφτασε στο ζενίθ του από το 1840 μέχρι και το 1920, κυρίως σε αγγλόφωνες χώρες. Το 1848 η Κάτε Φοξ από το Χάιντζβιλ, σε ηλικία 12 ετών, ισχυρίσθηκε πως είχε επικοινωνία με το πνεύμα ενός δολοφονημένου μέσω της τυπτολογίας, δηλαδή ενός αλφαβήτου που η ίδια είχε εφεύρει κι έτσι έγινε το πρώτο μέντιουμ της νεώτερης εποχής. [1][2] Το 1897, λεγόταν πως είχε πάνω από οκτώ εκατομμύρια υποστηρικτές στις Η.Π.Α. και την Ευρώπη, περισσότερο από τις μεσαίες και ανώτερες κοινωνικές τάξεις.
Ως άτυπη θρησκευτική κίνηση άνθισε για μισό αιώνα χωρίς κείμενα ή κάποια επίσημη οργάνωση, μόνο μέσω των υπνωτιστών, μέσω συναντήσεων και ιεραποστολικής δράσης μορφωμένων μέντιουμ. Μεγάλο μέρος των εξεχόντων πνευματιστών ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι οπαδοί υποστήριξαν προοδευτικά κοινωνικά αιτήματα της περιόδου, όπως την απαγόρευση της δουλείας και την παροχή εκλογικού δικαιώματος στις γυναίκες. Στο τέλος του 1880, η αξιοπιστία του ανεπίσημου αυτού κινήματος μειώθηκε, λόγω κατηγοριών για απάτη μεταξύ των μέντιουμ και έτσι άρχισαν να εμφανίζονται επίσημες πνευματιστικές οργανώσεις. Ο πνευματισμός, σήμερα, ασκείται κυρίως σε θρησκευτικές πνευματιστικές εκκλησίες των Η.Π.Α και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι κύριες και αποδεκτές από όλους τους πνευματιστές απόψεις είναι οι εξής:
- Η πίστη στη δυνατότητα επικοινωνίας με τα πνεύματα.
- Η πίστη πως η ψυχή συνεχίζει να υπάρχει και μετά το θάνατο, την αποσύνθεση της σάρκας.
- Στην προσωπική ευθύνη του ατόμου για κάθε κατάσταση στη ζωή.
- Ακόμα και μετά τον θάνατο, είναι δυνατόν η ψυχή να μάθει και να βελτιωθεί.
- Πίστη στον Θεό, συχνά αναφερόμενη ως Απέραντη Νοημοσύνη.
- Ο φυσικός κόσμος θεωρείται η έκφραση της παραπάνω νοημοσύνης.
Οι πνευματιστές πιστεύουν στη δυνατότητα επικοινωνίας με τα πνεύματα των νεκρών και πως η παρουσία των τελευταίων εκδηλώνεται στον φυσικό κόσμο διαμέσου ενός ζώντος "αγωγού". Πιστεύουν πως τα μέντιουμ είναι άνθρωπο προικισμένοι ως τέτοιοι αγωγοί και μεσάζοντες, συνήθως σε συναθροίσεις πνευματιστών (σεάνς). Κατ' ορισμένους οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει μέντιουμ μέσω της μελέτης και της εξάσκησης. Στην άποψη για τη μεταθανάτια ζωή, τα πνεύματα γίνεται να παρέχουν γνώση γύρω από ηθικά ζητήματα, όπως για το Θεό και για την ίδια τη ζωή μετά το θάνατο.
Ο πνευματισμός στη νεώτερη Ελλάδα
Τα μέσα του 19ου αιώνα εμφανίζεται μία παγκόσμια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τον πνευματισμό και τα πνευματιστικά φαινόμενα. Στη νεώτερη Ελλάδα, οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη μίας πειραματικής πνευματιστικής ομάδος υπάρχουν στα "Απομνημονεύματα" του καθηγητού της Αρχαιολογίας Αλέξανδρου Ραγκαβή, χρονολογούμενες από το 1853. [3]
Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ο Αλέξανδρος Ραγκαβής μύησε στον πνευματισμό τον Γεώργιο Σουρή και διανοούμενους της εποχής, οι όποιοι συγκεντρώνοντο τακτικά στο περίφημο σαλόνι του Σουρή όπου ελάμβαναν χώρα πνευματιστικές συνεδρίες (σεάνς) [4].
Πνευματιστική κίνηση παρατηρήθηκε και σε ορισμένες επαρχιακές πόλεις. Στην Κέρκυρα τουλάχιστον από το 1870 εγίνοντο πειραματισμοί από ομάδα μελετητών [5]. Έχει αναφερθεί από πηγές εναντιωνόμενες στον πνευματισμό πως διδασκαλίες, φιλοσοφικού και θεολογικού περιεχομένου, ελήφθησαν περί το έτος 1893 από πνευματιστική ομάδα στον Πύργο (Ηλείας), επί κεφαλής της οποίας ήταν ο εισαγγελεύς Πρωτοδικών Αθανάσιος Αθανασιάδης. Ως μέντιουμ εχρησιμοποιείτο μία κοπέλα 10-12 ετών, η οποία έγραφε τα κείμενα με μεγάλη ταχύτητα [6].
Πνευματιστικές συνεδρίες έχουν αναφερθεί πως έλαβαν χώρα το 1924-5 στο Ηράκλειο, από ομάδα επικεφαλής της οποίας ήταν ο χημικός Ελευθέριος Πλάτων, με συμμετοχή ορισμένων εκπαιδευτικών και επιστημόνων [7].
Ο λογοτέχνης Πολύβιος Δημητρακόπουλος, ο οποίος υπήρξε και μέντιουμ, εκτός από τα μυθιστορήματα, τραγωδίες, θεατρικά έργα κλπ., συνέγραψε και ένα ογκώδες έργο με τίτλο: "Το Μυστικόν της Ζωής" όπου εξετάζει και τη φυσιολογία του πνευματισμού. Το έργο αυτό δεν εκδόθηκε ολόκληρο, παρά μόνον περιληπτικά, σε μία σειρά 10 ομιλιών με τον τίτλο: "Ο Πνευματισμός. Ζωή και επίζησις" (1919).
Το 1876-1877 εκδόθηκαν στην Κωνσταντινούπολη τα τρία εκλαϊκευτικά έργα του Αλλάν Καρντέκ. ("Τι εστίν ο Πνευματισμός", "Το βιβλίον των Πνευμάτων", "Το βιβλίον των Πνευματομυστών"), τα οποία συνετέλεσαν στην κατανόηση των βασικών αρχών του πνευματισμού. Αναφέρονται επίσης "Τα μαγνητιστικά και πνευματιστικά φαινόμενα" (1887) του Θ. Δομίνου, ενώ πρώτη συστηματική εκδοτική προσπάθεια υπήρξε το πνευματιστικό περιοδικό "Η χαραυγή του ανθρωπισμού" (1921-1926), του Χρήστου Δημάρατου.
Παλαιότερα, το 1891, είχαν εκδοθεί τα βραχύβια περιοδικά "Νέος Πυθαγόρας" από τον Θ. Δόμινο, και το "Φύσις" από τον Φρ. Πρίντεζη. Σποραδικά επίσης εξεδίδοντο βιβλία περί πνευματισμού και υπνωτισμού. Ιδιαίτερη επίδραση στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης άσκησαν μερικά μεταφρασμένα έργα που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Φέξη.
Σωματεία και οργανώσεις
Το 1923 ιδρύθηκε από τον ιατρό Άγγελο Ευαγγέλου (Τανάγρα) η "Εταιρία Ψυχικών Ερευνών", η οποία εξέδιδε και το περιοδικό "Ψυχικαί Έρευναι" (1925-1942). Ο Τανάγρας, ενώ στην πράξη εργαζόταν σε καθαρά πνευματιστικές βάσεις, στη θεωρία δεν δεχόταν τον πνευματισμό, εξηγώντας όλα τα φαινόμενα βάσει της ψυχοφυσιολογίας. Συνεπώς ο Τανάγρας ουσιαστικά δεν ανήκει στον χώρο του πνευματισμού αλλά υπήρξε μελετητής των αναφερθέντων φυσικών του εκδηλώσεων.
Το 1937 ιδρύθηκε η "Ελληνική Εταιρία Μεταψυχικών Σπουδών", με πρωτοβουλία των: Ναυάρχου Κων. Μελά και Γ. Χριστοδουλάκη. Σκοπός της Εταιρίας ήταν η επιστημονική μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων και η διαφώτιση του κοινού με σειρά διαλέξεων και δημοσιευμάτων. Ο δεύτερος των ιδρυτών Γεώργιος Χριστοδουλάκης δημοσίευσε μεταφράσεις 16 συνολικά έργων, με τον γενικό επίτιτλο "Μεταψυχική Βιβλιοθήκη".
Ο Κων. Μελάς το 1946 ίδρυσε ένα άλλο σωματείο, με την ονομασία "Πνευματιστικός Σύνδεσμος Αθηνών". Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για τη διάδοση του πνευματισμού στη Ελλάδα, με διαλέξεις και δημιουργία πολλών πειραματικών ομάδων, προς παρηγοριά των πενθούντων. Από το 1947 εξέδιδε και το περιοδικό "Ο Κόσμος της Ψυχής".
Το 1956 πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση των δύο ανωτέρω σωματείων, με την ονομασία "Μεταψυχική Εταιρία Αθηνών", πρόεδρος της οποίας εξελέγη ο καθηγητής Παν. Γιωτόπουλος. Η Εταιρία αυτή συνέχισε την έκδοση του περιοδικού "Ο Κόσμος της Ψυχής" μέχρι το 1980 και εξέδωσε αρκετά βιβλία με συναφές περιεχόμενο.
Το 1972 ιδρύθηκε ο "Πνευματιστικός Όμιλος Αθηνών Το Θείον Φως", αποτελώντας την συνέχεια ενός στενού πνευματιστικού κύκλου που λειτουργούσε τουλάχιστον από το 1960 στο Χαλάνδρι. Μοναδικό μέντιουμ του Ομίλου υπήρξε ο Γεώργιος Πιζάνης, ο οποίος επί μία περίπου εικοσαετία μετέδωσε ένα πλήθος διδασκαλιών Ανωτάτων Ουρανίων Διδασκάλων. Ο Όμιλος έχει εκδώσει αρκετά βιβλία με πνευματιστικές διδασκαλίες. Επίσης εκδίδει από το 1970 ομώνυμ περιοδικό.
Άλλα σωματεία είναι ο "Πνευματιστικός και Μεταψυχικός Σύνδεσμος Πατρών" (1946), ο "Σύνδεσμος των φίλων της Μεταψυχικής" (1953), η "Ένωσις Ερευνητών Μεταψυχικών Φαινομένων Ο Άγιος Νεκτάριος", η "Αδελφότης Πνευματιστών Καλλιθέας Η χριστιανική Αγάπη", ο "Όμιλος μεταψυχιστών Το Χριστιανικόν Φως" στη Μυτιλήνη (1958) και άλλα.
Παραπομπές
- Arturo Lanocitta, "Η ιστορία του πνευματισμού", Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.65 (Νοέμβριος 1973), σελ.118-121
- Fox sisters[2]
- Αλέξανδρου Ραγκαβή, Απομνημονεύματα, Τόμος Β΄, Εν Αθήναις 1895, σελ. 287-291
- Κρίτωνος Σουρή: "Γεώργιος Σουρής και η εποχή του". Εν Αθήναις 1949, σελ. 232-242. Στην σελίδα 232 του βιβλίου δημοσιεύεται μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα φωτογραφία πνευματιστικής συνεδρίασης από το σαλόνι του ποιητή, με το χρησιμοποιούμενο για τον πνευματισμό τραπεζάκι.
- Π. Γιωτόπουλου: Η Μεταψυχική ως επιστήμη και ως φιλοσοφία. Αθήναι 1956, σελ. 89.
- Τις σχετικές πληροφορίες δημοσίευσε υπό μορφή κατηγορητηρίου ο Μιχ. Γαλανός στο περιοδικό "Ανάπλασις", 1938, σελ. 90-93 και 109-112
- Ελ. Πλάτωνος: Τι είμεθα; Διάλεξις επί θαυμασίων πνευματιστικών φαινομένων και της πνευματικής εξελίξεως. Εν Ηρακλείω 1925.
Πνευματιστική βιβλιογραφία
- Γιωτόπουλου Παναγιώτου Δ: Η Μεταψυχική ως επιστήμη και ως φιλοσοφία. Τόμοι 2, Αθήναι 1956 – 1959
- Καλογερέα Επαμεινώνδα: Μεταψυχική, η επιστήμη του Πνευματισμού, "Μεταψυχική Εταιρεία Αθηνών", Β' έκδοση, Αθήναι 1975.
- Μακρυγιάννη Δημητρίου: Πνευματισμός. Ιστορικά τεκμήρια από την Ελλάδα και τον Χριστιανισμό. "Πνευματιστικός Όμιλος Αθηνών Το Θείον Φως", Αθήναι 1995. ISBN 960-85400-1-1 (Περιέχει ολόκληρη την ελληνόγλωσση βιβλιογραφία μέχρι το έτος της εκδόσεώς του)
- Τρεμπέλα Παναγιώτη: Ο Πνευματισμός. "Ο Σωτήρ", Δ' έκδ. Αθήνα 1979
- Τσινούκα Βασιλείου: Δεν υπάρχει θάνατος. (Φαινόμενα ψυχικά και πνευματιστικά). Αθήναι 1952
via Βικιπαίδεια
Ένα απο τα συγκλονιστικότερα, για τα Ελληνικά χρονικά, περιστατικά διαμεσότητας, είναι αυτό της Ελληνίδας μέντιουμ Ελένης Κικίδου, μαθήτριας του Άγγελου Τανάγρα, η οποία αποκάλυψε και οδήγησε στην δικαιοσύνη τον περιβόητο "Δράκο" της Βουλιαγμένης.
Η διάμεσος Ελένη Κικίδου βοήθησε καθοριστικά τουλάχιστον δύο φορές την Ελληνική Αστυνομία, να βρει τους δολοφόνους και να εξιχνιάσει πολύκροτες υποθέσεις, που είχαν συνταράξει το πανελλήνιο...
Ο όρος poltergeist σχηματίζεται από τις λέξεις "poltern" που σημαίνει "χτυπώ" και "geist" που σημαίνει "πνεύμα". Με αυτό τον όρο περιγράφονται όλα εκείνα τα περιστατικά όπου μια αόρατη μορφή προκαλεί αναταραχή σε ένα χώρο μέσα από ήχους (όπως ξύσιμο τοίχων, μετακινήσεις αόρατων επίπλων κα.), μετακινήσεις αντικειμένων αλλά και με επιθέσεις σε ανθρώπους ή ζώα. Κρίνοντας από τον ίδιο τον όρο που δόθηκε στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό χώρο, η στάση των ανθρώπων ήταν μάλλον εχθρική αφού νοούνται τα πνεύματα αυτά ως κακόβουλα και επικίνδυνα για την ανθρώπινη σωματική υγεία. Αντίθετα με την αντίληψη αυτή μοιάζει να είναι ο συνηθέστερος όρος που έχει επικρατήσει στον Ελλαδικό χώρο ("θορυβοποιό πνεύμα") που σαφώς περιορίζεται σε αόρατη πηγή ήχων και γιατί όχι και μετακινήσεις αντικειμένων που σπάνια όμως έρχονται σε άμεση επαφή με τον ίδιο τον παρατηρητή.
Το φαινόμενο poltergeist σίγουρα δεν αποτελεί ένα σύγχρονο παραδοξολογικό φαινόμενο, αντίθετα φαίνεται να έχει περιγραφές του από την αρχαιότητα ακόμη, αν και η πλειονότητα των αναφορών ξεκινά των 16ο αιώνα. Ιδιαίτερη όμως προσοχή μοιάζει να ξεκινά από τον 18ο αιώνα όπου η ερμηνεία των φαινομένων συνοδευόταν πάντα από την εύκολη λύση σκανδαλιάρικων παραμελημένων πνευμάτων, μαγείας ή και δαιμονοπληξίας. Έρευνα των παραψυχολόγων Gauld και Cornell (στα τέλη του 1970) έδειξε πως 9% των περιπτώσεων αποδίδονταν σε παρουσία δαιμόνων, 7% σε μάγισσες και μόνο 2% σε πνεύματα νεκρών. Η ίδια έρευνα (μια καταγραφή και συστηματική ανάλυση 1800 περιπτώσεων ανά τον κόσμο) έδειξε και την παρουσία κάποιον βασικών χαρακτηριστικών: 64% των περιπτώσεων poltergeist αφορά μετακινήσεις μικρών αντικειμένων, 58% των περιπτώσεων είχαν έντονη δραστηριότητα στις νυχτερινές ώρες, 48% ακούγονταν χτύποι στο χώρο, 36% αφορούσε την μετακίνηση μεγάλων αντικειμένων, 24% των περιπτώσεων διαρκούσε πάνω από ένα έτος και 12% ανοιγόκλειναν πόρτες και παράθυρα. Πέρα από τις παρατηρήσεις αυτές, αξίζει να συμπληρώσουμε πως υπάρχουν και συχνά περιστατικά με βροχές από πέτρες, ουρλιαχτά, αηδιαστικές μυρωδιές, παρενοχλήσεις σε τηλεφωνικές ή άλλες ηλεκτρικές συσκευές και φώτα, και πιο σπάνια εμφανίσεις οπτασιών ή ακόμη και επίθεση (βίαιη ή σεξουαλική) απέναντι σε ανθρώπους και ζώα.
Αν και το φαινόμενο των poltergeist είναι το πιο συχνά παρατηρήσημο, δεν μοιάζει να έχει πάντα μια παραφυσική πηγή.
Η παρούσα μελέτη είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς από τη σελίδα Διάμεσος
