Ο Θεός χώρισε ένα πνεύμα από τον εαυτό του, κι έπλασε μ' αυτό την ομορφιά.
Την πλημμύρισε μ' όλες τις ευλογίες χάρης και καλοσύνης.
Της έδωσε την κούπα της ευτυχίας κι είπε:
"Mην πιείς από την κούπα τούτη, παρά μόνο αν ξεχάσεις το παρελθόν και το μέλλον,
γιατί η ευτυχία δεν είναι παρά η στιγμή ".
Και της έδωσε τη κούπα της θλίψης κι είπε:
"Να πιείς από την κούπα τούτη και θα καταλάβεις το νόημα
των πρόσκαιρων στιγμών της χαράς της ζωής,
γιατί η θλίψη πάντα είναι περίσσια".
Κι ο Θεός της χάρισε μια αγάπη που θα την εγκατέλειπε για πάντα
με τον πρώτο στεναγμό γήινης ικανοποίησης
και μια γλύκα που θα 'φευγε με την πρώτη γνώση της κολακείας .
Και της έδωσε σοφία από τον ουρανό για να την οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι,
και τοποθέτησε στα βάθη της καρδιάς της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο
και δημιούργησε μέσα της αγάπη και καλοσύνη για όλα τα πράγματα,
Την έντυσε με φορέματα ελπίδας που οι άγγελοι του ουρανού είχαν υφάνει
από τα χρώματα του ουράνιου τόξου,
Και τη σκέπασε με τη σκιά της σύγχισης, που είναι η αυγή της ζωής και του φωτός.
Έπειτα ο Θεός πήρε φωτιά από το καμίνι της οργής
και καφτό άνεμο από τη έρημο της άγνοιας,
και κοφτερή άμμο από την ακρογιαλιά του εγωισμού,
και χώμα κάτω από τα πόδια των αιώνω,
και τ' ανακάτωσε κι έφτιαξε τον Άνθρωπο.
Έδωσε στον Άνθρωπο μια τυφλή δύναμη που λυσσάει και τον σπρώχνει στην τρέλλα,
που σβύνει μόνο με τη ικανοποίηση του πόθου,
κι έβαλε μέσα του ζωή που έιναι το φάσμα του θανάτου.
Κι ο Θεός γέλασε κι έκλαψε.
Ένοιωσε μεγάλη αγάπη και οίκτο για τον Άνθρωπο,
και τον προστάτεψε κάτω από τις συμβουλές του.
Χαλίλ Γκιμπράν
