Η Μυστική Γνώση, εμπειρία διαπιστωμένη σε διάφορες παραδόσεις και σε διαφορετικές εποχές, εδράζεται στο εσωτερικό βίωμα, στην εσωτερική μαρτυρία της συνείδησης, που βιώνει μια αντικειμενική κατάσταση, αφού έχουν ξεπερασθεί όλες οι προσωπικές, υποκειμενικές και μη έγκυρες διεργασίες. Είναι η βέβαιη αντικειμενική γνώση κι όχι μια υποκειμενική φανταστική κατασκευή μιας εικόνας της πραγματικότητας.
Η διαφορά ανάμεσα στην βέβαιη γνώση του Μυστικού (που βιώνει την Πραγματικότητα πέραν του υποκειμένου, της σκέψης, της φαντασίας) από την βεβαιότητα του υποκειμένου που βιώνει την δική του πραγματικότητα έγκειται ακριβώς στην έλλειψη παρέμβασης στην διαδικασία της αντίληψης. Αντίθετα το Υποκείμενο ‘κατασκευάζει» την πραγματικότητα του (με την σκέψη). Η βεβαιότητα από μόνη της δεν αποδεικνύει τίποτα. Κι ο τρελός είναι βέβαιος ότι είναι αλήθεια αυτό που βιώνει.
Η Μυστική Γνώση σαν βιωματική προσέγγιση της Αλήθειας είναι Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, με αυτό που συμβαίνει κι όχι κάποια «οικοδομημένη» αντίληψη. Είναι Ζωντανή, στο Απόλυτο Παρόν, και Ρέουσα. Είναι έξω από την διαδικασία της μνήμης, της «εμπειρίας», του χρόνου και τον φανταστικό κόσμο που χτίζει η σκέψη. Αντίθετα η διανοητική γνώση που βασίζεται σε πληροφορίες, στις συσσωρευμένες πληροφορίες, στην επεξεργασία πληροφοριών και στην κατασκευή μιας αντίληψης είναι μια διεργασία που οδηγεί στο φανταστικό, στο όνειρο. Ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται ακριβώς στην διανόηση, στην κατασκευή μιας αντίληψης της πραγματικότητας. Είναι φυσικό λοιπόν να υπάρχουν πολλές αντιλήψεις, διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικές προσεγγίσεις, συγκρούσεις, διαμάχες. Ο κάθε ανόητος πιστεύει ότι μόνο αυτός κατέχει την υπέρτατη αλήθεια. Όλοι έχουν δίκηο. Μήπως όμως η Αλήθεια βρίσκεται πέρα από όλα αυτά, στην Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα; Πέρα από την σκέψη; Πέρα από την φαντασία;
Η Μυστική Γνώση σαν Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, σαν υπέρβαση του υποκειμένου και βίωση της Αληθινής Αντικειμενικότητας, που φτάνει ως την πλήρη διάλυση κάθε «προσωπικού» στοιχείου μέσα στο Παγκόσμιο Είναι, δεν έχει καμία σχέση με θεωρίες, διδασκαλίες, εξωτερικές θεολογίες, που είναι μόνο διανοητικά κατασκευάσματα. Η Μετάβαση στον Αγνό Χώρο του Εσωτερικού Βιώματος συμβαίνει με την υπέρβαση του υποκειμένου, με την υπέρβαση της διανοητικής διεργασίας, με την υπέρβαση κάθε «παρέμβασης» στην διαδικασία της αντίληψης. Είναι πραγματική βιωματική μετάβαση και πραγματική εξάλειψη όλων των παραμορφωτικών προσωπικών διεργασιών. Δεν υποδεικνύεται με κάποια θεωρία. Την ζωή την ζεις. Η ζωή δεν είναι θεωρία να την εφαρμόσεις. Η Μετάβαση δεν κατακτιέται με κάποια πρακτική, κάποια συμπεριφορά, κάποια συμμόρφωση. Η Αληθινή Πρακτική είναι πέρα από κάθε προσωπική προσπάθεια. Είναι η Κατανόηση που δρα. Είναι η Αναγνώριση που Ελευθερώνει. Είναι η Αληθινή Απελευθέρωση.
Οι υπόλοιποι άνθρωποι, που ζουν εξωτερικά, διανοητικά, την ζωή, δεν ζουν την ζωή. Σκέφτονται την ζωή κι εφαρμόζουν θεωρίες, πρακτικές, συμπεριφορές. Καθώς όμως η Αλήθεια Είναι Πέραν του υποκειμένου, των δραστηριοτήτων του και των αντιλήψεών του, όλες οι προσπάθειες του υποκειμένου είναι συνέχιση του υποκειμένου και της δυαδικής αντίληψής του κι όχι εξέλιξη ή ελευθέρωση του υποκειμένου. Προφανώς το Φωτισμένο Υποκείμενο, το Φωτισμένο Εγώ, είναι μια απάτη του υποκειμένου. Μόνο οι ανόητοι θεωρούν πραγματικό ένα «είδωλο».
