Ο ψυχολογικός εκβιασμός είναι μια νοσηρή και χειριστική δυναμική στα πλαίσια μιας σχέσης και περιγράφει την ψυχολογική εξουσία που ασκεί το ένα μέλος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, ενώ το «θύμα» υποχωρεί παθητικά και λειτουργεί μέσα από τον φόβο.
Οι ταπεινώσεις, οι εκφοβισμοί, οι απειλές, οι φωνές, είναι χαρακτηριστικές συμπεριφορές του «θύτη» ενώ αφορμές για τα ξεσπάσματά του μπορεί να είναι τυχαίες ή να συνδέονται με μία ματαίωση που βιώνει σε σχέση με τις ανάγκες του.
Πρόκειται για μία μορφή ψυχολογικής βίας που οδηγεί το θύμα σε μια μακροχρόνια απώλεια αίσθησης ελέγχου απέναντι στον άλλον και στον κατακερματισμό της αυτοεκτίμησής του. Η ψυχολογική βία είναι μια μορφή σιωπηλής και αθέατης βίας. Η απόγνωση, η θλίψη, το αδιέξοδο και η αδράνεια του θύματος καραδοκούν.
Η γκρίζα βία μπορεί να οδηγήσει, σύμφωνα με Τα Νέα, στην κατάθλιψη, την αυτοκαταστροφικότητα, τις καταχρήσεις και τις ψυχοσωματικές εξάρσεις.
Οι απειλές αυτοκτονίας του συντρόφου σας είναι μια χειριστική προσπάθεια να επιβάλλει επάνω σας τον έλεγχο. Όσο μεταφράζετε τις απειλές αυτές μέσα από το πρίσμα της ενοχής και της προσωπικής σας ευθύνης απέναντι σε μια τέτοια πιθανότητα, τόσο η εμπλοκή μεγαλώνει.
Η ενοχοποίηση συντηρεί τη βία και τον φόβο. Αδρανοποιεί και επιτρέπει το ανεπίτρεπτο. Για την πιθανότητα απόπειρας αυτοκτονίας, επιτυχημένης ή μη, δεν ευθύνεται κανείς παρά μόνο το ίδιο το άτομο.
Τα προσωπικά αδιέξοδα και ο τρόπος που κανείς τα ερμηνεύει μέσα του και τα βιώνει, είτε καταλήγει να βάλει τέλος στη ζωή του είτε να την συντηρήσει, είναι μια προσωπική ευθύνη, με ηθικές διαστάσεις, αλλά και επιλογή του καθενός απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό δεν μπορείτε να το ελέγξετε.
Μπορείτε όμως να ελέγξετε το τι σημαίνει ο εκβιασμός για εσάς και να βάλετε αυστηρά όρια στον σύντροφό σας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει να τερματίσετε μια σχέση που βασίζεται στην απειλή της προσωπικής σας ελευθερίας και όχι στον σεβασμό της.
