Εξαρτάται...
Από το είδος τους και τη δική σου χρήση.
Τι εννοώ; Εννοώ ότι είναι ευλογία να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες του χτες που πήγαν στραβά. Να τις αναλύουμε και να εξακριβώνουμε - αφήνοντας απέξω τον εγωΪσμό μας - τι ήταν αυτό που αν το ξανακάναμε, θα το κάναμε διαφορετικά.
Κάθε εμπειρία, κάθε δύσκολη και άβολη ανάμνηση κρύβουν σπουδαία μαθήματα για μας.
Το τίμημα της αποτυχίας δεν είναι ο πόνος. Το τίμημα της αποτυχίας είναι να χάσεις το μάθημα που κρύβεται σ΄ αυτή. Γιατί αν το χάσεις, τότε το ίδιο μοτίβο αποτυχίας θα εμφανίζεται ξανά και ξανά στη ζωή σου. Σε άλλο χρόνο, σε διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικούς ανθρώπους.
Το μοτίβο θα είναι το ίδιο.
Κι εκεί είναι που μεγαλουργούν ο θυμός, η δυσθυμία, η θλίψη, οι ενοχές και η κατάθλιψη.
Στο "αναμάσημα" των δυσάρεστων εμπειριών του χτες.
Παρόλα αυτά, εμείς έχουμε τη δύναμη, το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση προς τον εαυτό μας να μαθαίνουμε από τα λάθη, τον πόνο και την ταλαιπωρία του χτες.
Γιατί μόνον έτσι οι αναμνήσεις μας μάς θεραπεύουν. Μας κάνουν σοφότερους, προνοητικότερους και περισσότερο οξυδερκείς στην αντιμετώπιση μελλοντικών προκλήσεων και δυσκολιών.
Διαφορετικά, οι αναμνήσεις μας μπορεί να γίνουν οι "δεσμοφύλακες" της ασχημότερης, της χειρότερης και της πιο σκοτεινής φυλακής που υπάρχει στον κόσμο και λέγεται "Κατάθλιψη".
Ποτέ δεν είναι αργά για μια καινούργια Αρχή!
