Όλοι έχουμε πληγωθεί κάποια στιγμή στη ζωή μας. Δύσκολα υπάρχει κάποιος ενήλικας ή έφηβος σήμερα που να μην έχει βιώσει συναισθηματικό πόνο. Ο πόνος δεν αμφισβητείται.
Το τι "κάνει" όμως κανείς με τον πόνο αυτό, είναι ενδεχομένως σημαντικότερο από τον ίδιο τον πόνο. Μπορεί να επιλέξει να δραστηριοποιηθεί και να ζήσει πάλι τη ζωή του ή να ανακυκλώνει το παρελθόν του και κάτι το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει.
Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν πως είναι δυνατόν να απαγκιστρωθεί κανείς από το παρελθόν του και να προχωρήσει μπροστά.
Οι περισσότεροι συνηθίζουμε στην αρχή να κατηγορούμε τους άλλους για τον δικό μας πόνο. Κάποιος έκανε κάτι λάθος ή μας αδίκησε με κάποιο τρόπο που είχε σημασία για εμάς. Θέλουμε να μας ζητήσουν συγνώμη και θέλουμε να αναγνωρίσουν ότι μας αδίκησαν.
Όπως όμως σημειώνει η Holly Brown, το να ρίχνουμε την ευθύνη σε κάποιον άλλον για το δικό μας πόνο μπορεί να γυρίσει εναντίον μας. «Το πρόβλημα όταν ρίχνετε σε άλλους τις ευθύνες, είναι ότι συχνά μπορεί να σας αφήσει αποδυναμωμένους. Στην περίπτωση που κατηγορήσετε κάποιον για κάτι και απαντήσει με άρνηση, θα μείνετε με τον πόνο και τον θυμό χωρίς αποτέλεσμα ή επίλυση. Όλα τα συναισθήματα είναι θεμιτά. Είναι σημαντικό να τα αισθάνεστε στην πληρότητά τους και μετά να προχωρήσετε μπροστά. Το ντάντεμα και τα παράπονα όταν είναι επ ‘αόριστον γίνονται μια κακή συνήθεια, επειδή το αποτέλεσμα είναι να πονάει περισσότερο εσάς από ότι πονάει τους άλλους».
Οι άνθρωποι που κρατάνε αυτές τις παλιές πληγές, συχνά βιώνουν και ζουν αυτόν τον πόνο ξανά και ξανά στη σκέψη τους. Κάποιες φορές είναι δυνατόν ακόμη και κάποιος να βρεθεί ‘‘κολλημένος’’ σε αυτόν τον πόνο, σε αυτή την πληγή, σε αυτό το φταίξιμο.
Ο μόνος τρόπος για να φέρετε νέα ευτυχία και χαρά στη ζωή σας, είναι να κάνετε χώρο για αυτήν. Εάν η καρδιά σας είναι γεμάτη πόνο και πληγές, πώς είναι δυνατόν να ανοιχτείτε σε κάτι καινούργιο;
1. Πάρτε την απόφαση να το αφήσετε πίσω σας.
Τα πράγματα δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστούν από μόνα τους. Πρέπει να κάνετε την δέσμευση να "το αφήσετε πίσω σας". Εάν δεν κάνετε αυτή τη συνειδητή επιλογή, μπορεί να καταλήξετε να σαμποτάρετε τον ίδιο σας τον εαυτό και οποιαδήποτε προσπάθεια να προχωρήσετε πέρα από αυτόν τον πόνο του παρελθόντος.
Παίρνοντας την απόφαση κανείς να το αφήσει πίσω του, σημαίνει επίσης ότι αποδέχεται το ότι έχει την επιλογή να το κάνει. Έχει την επιλογή να σταματήσει να ξαναβιώνει τον πόνο του παρελθόντος, να επαναλαμβάνει στη σκέψη του τις λεπτομέρειες της ιστορίας, κάθε φορά που σκέφτεται το άλλο πρόσωπο.
2. Εκφράστε τον πόνο και την δική σας ευθύνη.
Εκφράστε τον πόνο που σας προκλήθηκε και που αισθανθήκατε, είτε είναι άμεσα στο πρόσωπο που σας τον προκάλεσε είτε εκφράζοντας τον για να τον εκτονώσετε (μοιράζοντάς τον με κάποιον φίλο/φίλη, γράφοντας σε κάποιο ημερολόγιο ή γράφοντας ένα γράμμα το οποίο όμως δεν στέλνετε ποτέ). Εκτονώνοντας τον θα σας βοηθήσει επίσης στο να κατανοήσετε καλύτερα και περισσότερο συγκεκριμένα τί αφορά ο πόνος αυτός.
Δεν ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλα είναι άσπρα ή μαύρα, ακόμη και αν κάποιες φορές κάποιοι να αισθάνονται έτσι. Παρ’ ό,τι μπορεί να μην είχατε το ίδιο ποσοστό ευθύνης για τον πόνο που βιώσατε, μπορεί να υπάρχει ένα μέρος του πόνου για το οποίο να είσαστε υπεύθυνοι. Τι θα μπορούσατε να κάνατε διαφορετικά την επόμενη φορά; Έχετε ενεργή συμμετοχή στη ζωή σας ή είσαστε ένα αβοήθητο θύμα; Θα αφήσετε τον πόνο σας να σας αντιπροσωπεύει; Ή μήπως είσαστε κάποιος με περισσότερο βάθος και πολυπλοκότητα;
3. Σταματήστε να είσαστε το θύμα και να ρίχνετε στους άλλους την ευθύνη.
Η αίσθηση του να είναι κανείς το θύμα κάποιες φορές είναι ωραία – είναι σαν να βρίσκεται κανείς στην ομάδα που έχει το προβάδισμα έναντι της ζωής. Σε ένα μεγαλύτερο φάσμα όμως αυτό δεν απασχολεί ούτε ενδιαφέρει κανέναν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είσαστε ιδιαίτερα σημαντικοί όπως και τα συναισθήματά σας. Δεν θα πρέπει όμως να συγχέετε το ‘‘τα συναισθήματά σας έχουν σημασία’’ με το ‘‘τα συναισθήματά σας θα πρέπει να επικαλύπτουν όλα τα υπόλοιπα και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία’’. Τα συναισθήματά σας αποτελούν ένα μέρος της ολότητας που αποκαλούμε ζωή, τα οποία είναι συνυφασμένα, πολύπλοκα και κάποιες φορές ακατάστατα.
Ανά πάσα στιγμή ο καθένας έχει αυτή την επιλογή. Να συνεχίσει να αισθάνεται άσχημα για τη συμπεριφορά ενός άλλου ατόμου ή να ξεκινήσει να αισθάνεται καλά. Πρέπει να πάρετε την ευθύνη για τη δική σας ευτυχία, και να μην τοποθετείτε τόση ισχύ στα χέρια ενός άλλου ατόμου. Γιατί να αφήνετε το άτομο που σας πλήγωσε στο παρελθόν, να έχει τόση δύναμη στο παρόν;
Κανένα ποσοστό αναλύσεων δεν έχουν διορθώσει ποτέ ένα πρόβλημα σχέσης. Ποτέ. Ούτε στο σύνολό της ιστορίας του κόσμου. Γιατί λοιπόν να επιλέξετε να επενδύσετε τόση σκέψη και να αφοσιώσετε τόση ενέργεια σε κάποιον που αισθάνεστε ότι σας έχει πληγώσει.
4. Εστιάστε στο παρόν, στο εδώ και τώρα και στη χαρά.
Τώρα είναι η ώρα να το αφήσετε πίσω σας, Αφήστε πίσω σας το παρελθόν και σταματήστε να το ξαναβιώνετε. Σταματήστε να λέτε την ιστορία ότι ο πρωταγωνιστής -εσείς- είναι το αιώνιο θύμα μιας απαίσιας συμπεριφοράς ενός άλλου ατόμου. Δεν μπορείτε να γυρίσετε και να αλλάξετε το παρελθόν, αλλά μπορείτε να κάνετε την σημερινή μέρα, την ωραιότερη ημέρα της ζωής σας.
Όταν δίνετε έμφαση στο εδώ και τώρα, έχετε λιγότερο χρόνο για να σκεφτείτε το παρελθόν. Όταν οι αναμνήσεις του παρελθόντος βρίσκουν τρόπο να διεισδύσουν στο συνειδητό (πράγμα το οποίο κάνουν από χρόνο σε χρόνο) αναγνωρίστε τις για μια στιγμή και μετά φέρτε τον εαυτό σας ομαλά στην παρούσα στιγμή. Για κάποιους αυτό είναι ευκολότερο κάνοντας μια συνειδητή τοποθέτηση και αναγνώριση "αυτό ανήκει στο παρελθόν, τώρα εστιάζω στην δική μου ευτυχία και πράξεις".
Σκεφτείτε ότι εάν φορτώνουμε τις σκέψεις και τις ζωές μας με συναισθήματα που πονάνε, υπάρχει πολύ λίγος χρόνος για οτιδήποτε θετικό. Γίνεται μια επιλογή που κάνετε να συνεχίζετε να αισθάνεστε τον πόνο, αντί να καλωσορίζετε την χαρά πάλι στη ζωή σας.
5. Συγχωρέστε τον άλλον και τον εαυτό σας.
Ίσως να μην είμαστε υποχρεωμένοι να συγχωρέσουμε τις άσχημες συμπεριφορές ενός άλλου ατόμου, αλλά εικονικά όλοι αξίζουν τη συγχώρεσή μας. Μερικές φορές βρισκόμαστε κολλημένοι τόσο πολύ στον πόνο και το πείσμα μας που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τη συγχώρεση. Αυτό που λέει η συγχώρεση είναι ‘‘Δεν συμφωνώ με αυτό που έκανες, αλλά όπως και να έχει σε συγχωρώ’’.
Η συγχώρεση δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Αντιθέτως, λέει με απλά λόγια ‘‘Εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Εσύ είσαι καλός άνθρωπος. Έκανες κάτι το οποίο με πλήγωσε. Θέλω όμως να προχωρήσω στη ζωή μου και να πάω μπροστά και να καλωσορίσω και πάλι την ευτυχία σε αυτήν.Δεν μπορώ να το κάνω αυτό πλήρως μέχρι να αφήσω πίσω μου το παρελθόν’’.
Η συγχώρεση είναι ένας τρόπος να αφήνουμε έμπρακτα κάτι στο παρελθόν. Είναι ένας τρόπος επίσης να δείχνουμε ενσυναίσθηση στον άλλον και μια προσπάθεια να δούμε τα πράγματα από τη δική τους σκοπιά.
Το να συγχωρέσετε και τον εαυτό σας αποτελεί επίσης σημαντικό βήμα καθώς συχνά καταλήγουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας για αυτή την κατάσταση συναισθηματικού πόνου. Παρ’ ό,τι μπορεί να έχετε κάποιο μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτόν τον πόνο, δεν ωφελεί σε τίποτα να τιμωρείτε τον εαυτό σας συνεχώς. Εάν δεν μπορέσετε να συγχωρέσετε τον εαυτό σας, πως θα μπορέσετε να ζήσετε στο μέλλον ευτυχισμένοι και συμφιλιωμένοι με τον εαυτό σας;
Αναμφισβήτητα όλα τα παραπάνω είναι πάρα πολύ δύσκολα και πόσο μάλλον να αφήσει κάποιος τον συναισθηματικό πόνο πίσω του. Εάν έχει μείνει τόσο πολύ μέσα μας, είναι τόσο οικείος όσο ένας φίλος. Κάτι το οποίο δικαιολογεί την δυσκολία.
Κανενός όμως η ζωή δεν θα πρέπει να ορίζεται από τον πόνο του. Δεν είναι υγιές. Προσθέτει βάρος στο άγχος μας, δυσκολεύει την ικανότητα συγκέντρωσής μας, τη δουλειά και τη μελέτη μας και επηρεάζει οποιαδήποτε άλλη σχέση έχουμε, ακόμη και αυτές που δεν συνδέονται άμεσα με τον πόνο αυτό. Κάθε μέρα που επιλέγετε να μην αφήσετε αυτόν τον πόνο πίσω σας είναι μια ακόμη μέρα που όλοι οι γύρω σας πρέπει να ζήσουν με αυτή σας την απόφαση. Αισθανθείτε τις συνέπειες.
Κάντε λοιπόν στον εαυτό σας και στους γύρω σας ένα μεγάλο δώρο και αφήστε τον πόνο αυτόν στο παρελθόν. Κάντε κάτι διαφορετικό σήμερα και καλωσορίστε πίσω την ευτυχία στη ζωή σας.
Πηγή: psychcentral.com
