Άσε τα δάκρυά σου να γίνουν ένας χείμαρρος εξαγνιστικού καθάριου νερού πηγής, που θα αναζωογονήσει εκ νέου την ύπαρξή σου.
Άσε τα δάκρυά σου να χορέψουν σε κέλτικους ρυθμούς, εκτονώνοντας το ανέκφραστο κομμάτι εκείνο της ψυχής σου που θέλει να πει είμαι εδώ!
Δάκρυα
συγγνώμης,
συμπόνιας,
αγάπης…
Άσε τα δάχτυλά σου να μελανώσουν ένα άψυχο λευκό χαρτί και καθώς δίνεις χρώμα, το χρώμα της ψυχής σου, αφέσου στα άδυτά της και εξέφρασε το διαμάντι που κρύβει μέσα της.
Άσε τα δάκρυά σου να ανακουφιστούν κάθε φορά που αγγίζεις γλυκά ή ακόμη και πιο έντονα τα πλήκτρα από το παλιό (λίγο ξεκούρδιστο) πιάνο της σοφίτας που σου έμαθε κάποτε να παίζεις η πολύ αγαπημένη εκείνη που τώρα δεν είναι εδώ!
Δάκρυα
τρικυμιώδη,
πονεμένα,
θυμωμένα
Άσε τα δάκρυά σου να λιώσουν το παγόβουνο που σχηματίστηκε στην καρδιά σου με το τελείωμα της αγάπης μέσα σου. Κάθε φορά που αντικρίζεις την φλόγα ενός κεριού που καίει καρτερώντας κρυφά να ζεστάνει την παγωμένη σου καρδιά, αφουγκράσου τον δρόμο που θέλει να σου δείξει.
Άσε τα δάκρυά σου να ξεπλύνουν το μαύρο που έβαλες στην ψυχή σου, πιάσε το πινέλο και χρωμάτισε την λύπη σου με τα χρώματα που οδηγούν και πάλι στην πόρτα της ελπίδας προσμένοντας ότι με το άνοιγμά της θα ξαναβρεθείς στο δρόμο σου και πάλι!
Δάκρυα
νοσταλγικά,
καρτερικά,
αποχαιρετισμού…
Άσε τα δάκρυά σου να απαλύνουν με μελωμένο πόνο τον θυμό, για να γλυκάνει και να υποχωρήσει, και κάθε φορά που κάνει την εμφάνισή του εσύ θα τον κοιτάζεις στο νοερό καθρέπτη της ψυχής σου πάντα με αγάπη και θα υποχωρεί και αυτός με την διαπίστωση, ότι δεν τον έχεις άλλο ανάγκη.
Άσε τα δάκρυά σου να εξαγνίσουν τα παλαιά λάθη και κάθε φορά με προσοχή και προσευχή θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο στην πόρτα της αγιοσύνης του Θεού…
Δάκρυα
χαράς,
δύναμης,
ελπίδας…
Άσε το δάκρυ σου να κυλίσει και απέφυγε κάθε ενοχή γνωρίζοντας ότι είναι απλώς ένας ανασταλτικός παράγοντας στο μυστηριώδη μονοπάτι, που οδηγεί στην λύτρωσή σου.
Άσε το δάκρυ σου σφραγίδα ελπίδας στην καρδιά, προσμένοντας την θεϊκή ακτίνα του Θεού, σημάδι θεραπείας.
Δάκρυα
λυτρωτικά,
ψυχής,
θεϊκά…
Άσε τα δάκρυά σου να λούσουν με ήχους ενός μικρού καταρράκτη την ύπαρξή σου, λυτρώνοντάς σε από τα ανομολόγητα βάρη των παρελθόντων λησμονημένων ζωών.
Άσε τα δάκρυα της μεταμέλειας, φωταύγεια να σχηματίσουν στην ίριδα των ματιών σου, και γεμάτη δέος και θαυμασμό να καλωσορίσεις την μέρα που έρχεται και να την ζήσεις σαν να είναι η τελευταία.
Άσε τα δάκρυά σου στην βροχή μετασχηματίζοντάς τα σε όνειρα, άφησε τα να δυναμώσουν οι ρίζες τους και όταν έρθει η ώρα θα σου δώσουν τους πιο γλυκούς καρπούς.
Και πόσα δάκρυα ακόμη… διάλεξε και πάρε! Μα μην σταματάς να δακρύζεις και να εξαγνίζεις το αγκάθι που υπάρχει στην ψυχή σου και σε σταματά από το να δεις.
«Την αλήθεια»
Μπες μέσα στο προστατευτικό δάκρυ σου και δες με καθαρό βλέμμα το μαύρο να ξεχύνεται και να ξεπλένεται, από το νοερό ιριδίζον καθρέπτισμά του και πες δυνατά…
«Το δάκρυ μου ελευθερώνει την ψυχή μου και αναδύεται στον ουράνιο θεό, κάθε φορά που αφήνεις ένα δάκρυ να κυλά λούζεσαι στα καθάρια νερά του!»
Και να η ευλογία!
