| Η Μεταφυσική στο τραγούδι Σε ένα προηγούμενο άρθρο μου για το «ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ» της Εσωτερικής Αναζήτησης, το Mystica.gr, με τίτλο“Το Γεράκι & ο Λύκος”, είχα κάνει μια αναφορά στο γεγονός ότι η Μεταφυσική και ο Εσωτερισμός, έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε πάρα πολλές από τις εικαστικές τέχνες. |
Τότε είχα αναφερθεί στον κινηματογράφο και σε ένα υπέροχο και συνάμα μαγευτικό παραμύθι. |
| Σήμερα θα ασχοληθώ με το τραγούδι, το οποίο φυσικά και δε θαμπορούσε να "μείνει απ' έξω". |
 |
Οι πολλές και διαφορετικές οπτικές…
|
Μέσα από πάρα πολλά τραγούδια, που από την οπτική μου άπτονται τόσο στην Μεταφυσική γενικά, όσο και στον Εσωτερισμό ειδικότερα, διάλεξα από το τελευταίο cd της Άλκηστις Πρωτοψάλτη: |
| “Να σε βλέπω να γελάς”, το τραγούδι με τίτλο: |
“Όλα αυτά που φοβάμαι” |
| (Για να ακούσετε δείγμα του τραγουδιού, χρησιμοποιήστε το σύνδεσμο εδώ.) |
 |
του οποίου τους στίχους σας τους παραθέτω στη συνέχεια. |
Σε γενικές γραμμές, ακούγοντας το συγκεκριμένο τραγούδι, σχημάτισα μια εικόνα στην σκέψη μου. |
| Την εικόνα των διαδρομών και των «σκέψεων» που κάνει η Ψυχή, συλλογιζόμενη τις διαδρομές που έχει ΗΔΗ κάνει, αλλά και τις εκάστοτε εφήμερες παραμονές της μέσα στους κόσμους της Ύλης. |
 |
Οι διαδρομές της Ψυχής μέσα από τις Μετενσαρκώσεις της
|
Ας δούμε μαζί, αν όντως ο στιχουργός Κος Θάνος Παπανικολάου κατάφερε να περικλείσει μέσα στους στίχους του ένα από τα μυστήρια της Ψυχής, αυτό της Μετενσάρκωσης & του Νόμου της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης, κοινώς ΚΑΡΜΑ… |
 |
Πριν προβώ όμως στην αναλυτική ερμηνεία με το πρίσμα της Μεταφυσικής, οφείλω να πω ότι η καταπληκτική μουσική του Nickel Back, με βοήθησε πολύ σε αυτό το ταξίδι. |
| Πάντα η ROCK μουσική, βοηθά στα ταξίδια… |
| Μεταφυσικά η μη… |
 |
Ο ρόκερ Nickel Back
|
| (Για να ακούσετε δείγμα του τραγουδιού από τον αρχικό δημιουργό του, χρησιμοποιήστε το σύνδεσμο εδώ.) |
Τα γιατί που μείναν πίσω
ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου. Όποιο μέλλον και να ζήσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου. Κι όλα αυτά που φοβάμαι... Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ. Σαν κερί που λιώνει Η αγάπη καίει και λυτρώνει Ιερό και Μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα Να σε δω να γελάς Μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω Να πετάξω ψηλά Να ανοίξω μόνη φτερά Η ταχύτητα του χρόνου στάχτη αφήνει πάνω στο κορμί μου Ό,τι απέμεινε δικό μου το 'χει πια ξεχάσει η αφή μου. Κι όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ Όποιο μέλλον και να αγγίξω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου. |
Από την αρχή οι στίχοι μας οδηγούν στο ΧΘΕΣ… |
 «Τα γιατί που μείναν πίσω…» |
| Τα «γιατί» είναι οι αιτίες που προκαλούν το ΚΑΡΜΑ, τα οποία έμειναν ανεκπλήρωτα, «έμειναν πίσω» σαν εκκρεμότητες για μια επόμενη νέα γέννηση, την επόμενη σάρκωση. |
 |
| Οι «ρίζες» που βλασταίνουν, με οδηγούν στην σκέψη των σπόρων, εκείνων των τόσο μικρών σωμάτων που έχουν εντός τους την δύναμη να δημιουργήσουν αφ’ ενός ρίζες και αφ’ ετέρου ολόκληρα δέντρα! |
| Δέντρα που φέρουν καρπούς και που όλα αυτά είναι οι ΝΕΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ που καλείται η Ψυχή να εκτελέσεις δημιουργώντας νέο ΚΑΡΜΑ. |
Τα «όνειρα» λοιπόν, σε αυτές τις νέες και μελλοντικές γεννήσεις έρχονται να μας οδηγήσουν.
|
 |
«…Όποιο μέλλον και να ζήσω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου…» |
| Αυτός είναι και ο λόγος, η αιτία που σε «όποιο μέλλον», σε κάθε επόμενη σάρκωση συναντά υπολείμματα από το «παρελθόν». |
 |
Ο τρικέφαλος Χρόνος – Κρόνος με τον Κέρβερο
|
«…Κι όλα αυτά που φοβάμαι... Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ…» |
| Αυτός είναι ο «φόβος», το δέος για μια ακόμη σάρκωση. Για το άγνωστο που θα φέρει, το οποίο όμως είναι και αυτό δικό της (της Ψυχής), εκκρεμότητα από τα περασμένα περάσματα στην Γη. |
| Όλα αυτά, παραμένουν και «είναι ακόμα εδώ», μέσα σε ένα ΑΙΩΝΙΟ ΤΩΡΑ… |
| Δίχως παρελθόν… |
| Δίχως μέλλον… |
 |
«…Σαν κερί που λιώνει Η αγάπη καίει και λυτρώνει Ιερό και Μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα…» |
| Ο συμβολισμός της Ψυχής ως ένα «κερί που λιώνει» θεωρώ ότι είναι σχεδόν 100% επιτυχημένος! |
 |
Το υλικό του κεριού, δηλαδή η ΥΛΗ όταν λιώνει και χάνεται, δίνει την θέση της στο πολυπόθητο ΦΩΣ. Κάπως έτσι (αν όχι ακριβώς έτσι) συμβαίνει και με το φυσικοϋλικό φορέα του ανθρώπου, το σώμα, σήμα, μνήμα που εντός του κρύβεται η ΠΑΝΤΑ φωτεινή Ψυχή. Για να αναδειχθεί λοιπόν το ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, θα πρέπει λίγο, λίγο να λιώνουμε την παχυλή ύλη που την περικλείει. |
| Το ΦΩΣ λοιπόν που «καίει και λυτρώνει», είναι το ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ της οποίας Θεότητας μια και μόνη αρχή είναι η ΑΓΑΠΗ. |
| Και η Θεότητα, έχει έναν τόπο λατρείας, ένα «ιερό» το οποίο είναι άβατο για τον μη γνώστη, τον βέβηλο… |
 |
Ποιος τόπος θα μπορούσε να είναι καλύτερος από το Ιερό που «κρύβει μια γυναίκα»! |
| Το σώμα της που ΓΕΝΝΑ και δίνει συνέχεια στην ΙΔΙΑ την ζωή! |
«…Να σε δω να γελάς Μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω Να πετάξω ψηλά Να ανοίξω μόνη φτερά…» |
| Η Ψυχή επιθυμεί και θέλει να βλέπει τον Άνθρωπο να «γελά». |
| Αυτό της δίνει κουράγιο να ξεπεράσει τα όποια γεγονότα, της δίνει κουράγιο για να «ξαναρχίσει» και να συνεχίσει την ανελικτική της πορεία προς τα δώματα της Σοφίας. |
 |
Ψυχή ονομάζεται εκείνη η μικρή χρυσαλίδα, η γνωστή μας ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ, που «πετά ψηλά», αφού πρώτα «ανοίξει φτερά» μόλις βγει από το κουκούλι της, εκείνο που την δεσμεύει αλλά και που την προστατεύει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ! |
 |
«…Η ταχύτητα του χρόνου στάχτη αφήνει πάνω στο κορμί μου…» |
| Ο «χρόνος» - Κρόνος, όπου στο πέρασμά του και με την «ταχύτητά του» που τον διακρίνει, μετατρέπει τα ΠΑΝΤΑ σε «στάχτη». |
| Έτσι και το φυσικό μας σώμα, το υλικό που αυτό υπόκειται στους κανόνες του Κρόνου – Χρόνου… |
 |
Φωτιά και η «στάχτη» να μένει «πάνω στο κορμί», το οποίο σαν το μυθικό πουλί, τον φοίνικα, αφού καίγεται, από τις ΙΔΙΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ, δίνει δηλαδή ένα νέο σώμα σε μια νέα γέννηση, σε μια νέα σάρκωση της Ψυχής μέσα στους κόσμους της μορφής. |
 |
«…Ό,τι απέμεινε δικό μου το 'χει πια ξεχάσει η αφή μου…» |
| Οι πράξεις μου και οι δράσεις μου από τις περασμένες σαρκώσεις, αυτό που τόσο χαρακτηριστικά ο στίχος το αποδίδει με την φράση «ότι απέμεινε δικό μου», γιατί ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, στην επόμενη και νέα μου σάρκωση λόγο της ΛΗΘΗΣ, δε θα τα θυμάμαι. |
 |
Η Κατάβαση μέσα από την Λήθη
|
Η «αφή» θα τα έχει «ξεχάσει», αφού το σώμα μου θα υπόκειται σε νέες 5 αισθήσεις, δηλαδή σε μια νέα λογική μέσα από το νέο μου σαρκίο, που θα πορευτώ σε αυτήν την νέα, μα γνώριμη πια κατάσταση. |
 |
«…Κι όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ Όποιο μέλλον και να αγγίξω πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου…» |
| Και η ιστορία της Ψυχής, απλά ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ… |
| Αυτός είναι ο αέναος κύκλος των Μετενσαρκώσεων της Ψυχής! |
| Θα γίνεται για ΠΑΝΤΑ, θα με ρωτήσει κάποιος… |
| Όχι, ευτυχώς κάποτε υπάρχει ένα ΤΕΛΟΣ για την κυκλική αυτή πορεία, όπως ακριβώς και με το γεωμετρικό σχήμα του κύκλου, έχει ΑΡΧΗ, έχει και ΤΕΛΟΣ! |
 |
Το προσδοκούμενο ΤΕΛΟΣ σε αυτήν την ιστορία θα επέλθει ΜΟΝΟΝ όταν η Ψυχή θα επαναφέρει σε ΑΡΜΟΝΙΑ τη διασαλευθείσα ΤΑΞΗ, δηλαδή όταν θα σταματήσει να δημιουργεί ΚΑΡΜΑ…  |
Ελπίζω να μπόρεσα να σας ταξιδέψω και εγώ, όπως η μουσική, σε μέρη όπου ανακάλυψα μέσα από τους στίχους του υπέροχου αυτού τραγουδιού της καταπληκτικής ερμηνεύτριας, της Άλκηστις Πρωτοψάλτη… |
| Στο πρόσωπό της ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές (μουσικούς, στιχουργό), που μας χάρισαν αυτό το τραγούδι και το ακόμα πιο υπέροχο μαγικό ταξίδι με οδηγό αυτήν την ίδια την Ψυχή μας και με εργαλείο την φαντασία μας… |
Το ταξίδι της Ψυχής μέσα στους Κόσμους… |
 |
***
|
Κέλσος ο Φιλαλήθης
|
