Οι άθεοι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι από το φως

Αδερφοί μου, εσείς είστε ή οικογένεια του Θεού. Γνωρίζετε πώς εσείς είστε κάτι ιερό για το Θεό; Γνωρίζετε πώς τα σώματα σας είναι οι ναοί του Αγίου Πνεύματος; Γνωρίζετε πώς δεν ανήκετε στον εαυτό σας, άλλα στο Θεό; Γνωρίζετε πώς σάς περιμένει ό ουράνιος Πατέρας να σάς φέρει στον αιώνιο και χωρίς σύνορα ναό; Εάν αυτό το γνωρίζετε, πρέπει να προσέχετε την κάθε ρυπαρότητα, το κάθε στίγμα στις πράξεις σας, στις επιθυμίες σας, στις σκέψεις σας.

Πρέπει να ζείτε με το φόβο της κρίσης του Θεού και να συμπεριφέρεστε σαν να ζείτε στο ιερό βήμα του ναού του Αληθινού και Ζωοποιού Θεού. Όταν λέω πώς είστε ναός του Αγίου Πνεύματος, δεν το λέω εγώ, άλλα ό Απόστολος του Θεού. Εγώ μ' αυτό τον τρόπο επισημαίνω και τονίζω ποιά είναι ή προσωπικότητα του καθενός σας. Και όταν σας ονομάζω οικογένεια του Θεού, δεν σας ονομάζω εγώ, άλλα ό Απόστολος του Θεού. Με αυτό τον τρόπο επισημαίνω πώς είστε τα μέλη της Εκκλησίας του Θεού, ή οικογένεια του Θεού. Δηλαδή και σαν πρόσωπα και σαν μέλη, εσείς ανήκετε στο Θεό. Και σαν πρόσωπα και σαν μέλη εσείς και στις δύο περιπτώσεις είστε κάτι ιερό για το Θεό.

Μ' αυτό τον τρόπο απαντώνται και δύο ερωτήσεις στις όποιες ό ειδωλολατρικός κόσμος με τίποτε δεν μπόρεσε να απαντήσει. Ούτε και ή Ευρώπη δεν τις απάντησε και εξαιτίας αυτών των ερωτήσεων βυθίστηκε σε ποτάμια αίματος. Ή πρώτη ερώτηση έχει σχέση με την προσωπικότητα και ή δεύτερη ερώτηση έχει σχέση με την κοινωνία, δηλαδή με άλλα λόγια μιλάμε για τον ατομικισμό και για τον σοσιαλισμό.

Κάποτε υπερίσχυε ό ατομικισμός, κάποτε υπερίσχυε ό σοσιαλισμός. Υπήρξαν φωνές πού έλεγαν: Ας βυθιστεί ή προσωπικότητα για να υπάρξει ή κοινωνία! Άλλες φωνές έλεγαν: Ας βυθιστεί ή κοινωνία για να υπάρξει ή προσωπικότητα. Και τα δύο ποτέ δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν αρμονικά. Ξέρετε γιατί; Γιατί χάθηκε κάθε τί το ιερό.

Απογυμνώθηκε ό άνθρωπος από κάθε τί θεϊκό. Ή κοινωνία επίσης έχασε κάθε τί θεϊκό πού είχε και έτσι όλα άρχισαν χυδαία να οδηγούνται σε χυδαίους δρόμους, σε χυδαίους στόχους. Ούτε ό άνθρωπος είχε εντιμότητα απέναντι στην κοινωνία ούτε ή κοινωνία απέναντι στους ανθρώπους. Ή προσωπικότητα έπαψε να θεωρείται πώς είναι ό ιερός ναός του Αγίου Πνεύματος και ή κοινωνία έπαψε να θεωρείται πώς είναι ή άγια κοινωνία ή καλύτερα ή οικογένεια του Θεού.

Μόλις οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το Θεό, φανερώθηκε ό σατανάς στον αγωνιστικό χώρο για να εξαγριώσει τούς ατομικιστές εναντίον των σοσιαλιστών. Έτσι και ό ατομικισμός και ό σοσιαλισμός αποτελούν θηριώδεις ονομασίες της σατανιστικής ανθρωπότητας.

Ό ατομικισμός και ό σοσιαλισμός πού πήρανε τη θέση των παλαιότερων ονομασιών του άνθρωπου. Του άνθρωπου ως ναού του Αγίου Πνεύματος και της κοινωνίας ως Εκκλησίας του Θεού.

Εμείς οι Χριστιανοί λέμε όπως και ό Απόστολος του Θεού πώς το πρόσωπο του άνθρωπου είναι ό ναός του Αγίου Πνεύματος, και για την κοινωνία λέμε πώς είναι ή οικογένεια του Θεού. Και τα δύο είναι ιερά και άγια. Και τα δύο είναι ιδιοκτησία του Θεού. Ναι, είναι καλό και πρέπει κανείς να σέβεται και τα δύο, δηλαδή τον χριστιανό όπως τον ίδιο τον Χριστό και την κοινωνία των χριστιανών σαν τη σύναξη θεών. Ή πατρότητα του Θεού κάνει τούς ανθρώπους τέκνα του Θεού, όσον άφορα τη σχέση του άνθρωπου με το Θεό, και όσον άφορα τη σχέση του άνθρωπου με τούς άλλους ανθρώπους κάνει τούς ανθρώπους αδέλφια.

Στο ναό του Αγίου Πνεύματος κυβερνά το Άγιο Πνεύμα, πού σημαίνει πώς κυβερνά έμενα και εσένα και τούς συγγενείς μου και τούς συγγενείς σου και όλους μας πού είμαστε βαπτισμένοι και είμαστε ναοί του Αγίου Πνεύματος. Μ' Αυτό αναπνέουμε και ζούμε. Μ' Αυτό αγιαζόμαστε, γινόμαστε ένα σώμα, όχι βιολογικό και φυσικό σώμα αλλά σώμα του Χριστού.

Όταν όλους μας κυβερνά το Άγιο Πνεύμα, τότε σημαίνει πώς το Άγιο Πνεύμα κυβερνά και την ένωση όλων μας δηλαδή την οικογένειά Του. Και όταν το ίδιο Άγιο Πνεύμα κυβερνά πολλούς, χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ανθρώπους, τότε όλοι είναι σαν ένας μόνον άνθρωπος.

Το Πνεύμα του Κυρίου γίνεται και ενικός και πληθυντικός αριθμός. Όπως όταν ένας άνθρωπος πού προσέχει και αγαπάει όλους αρχίζει να μην είναι μόνον ένας άλλα πολλοί. Τότε ό ενικός γίνεται και πληθυντικός αριθμός. Όλα αυτά συμβαίνουν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και με την αγάπη.

Έτσι ό Θεός, πού φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έλυσε κατά τρόπο τέλειο αυτά τα δύο βασανιστικά ζητήματα, τα όποια οι άνθρωποι από μόνοι τους ποτέ δεν μπόρεσαν, ούτε θα μπορέσουνε να λύσουν. Όλα τα μυαλά των ανθρώπων δεν μπορούν να φέρουν βροχή, όταν είναι απαραίτητη για το όργωμα της γης και για τη σπορά άλλα μόνο, όταν ό Θεός στείλει από ψηλά τη βροχή τότε όλα λύνονται καλά.

Έτσι και ή ερώτηση για την αξία και την ελευθερία του προσώπου και ή ερώτηση για την κοινωνία, δεν μπορούν να απαντηθούν χωρίς την ουράνια βοήθεια. Πρέπει να έλθει στους ανθρώπους κάτι από τον ουρανό, όπως ή βροχή πέφτει στο στεγνό χώμα. 

Και αυτό από τον ουρανό δεν είναι οτιδήποτε άλλα είναι ή παναγία υπόσταση της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα. Όταν Αυτό έρχεται από τον ουρανό, μετατρέπει τα πήλινα ανθρώπινα σώματα σε ναούς του Θεού. Ενώνει όλους αυτούς τούς ναούς στην άγια Εκκλησία του Θεού και τότε το ανθρώπινο χέρι δεν πρέπει ούτε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει κάτι. Το ανθρώπινο χέρι και το ανθρώπινο μυαλό μπορεί μόνο να γκρεμίσει εκείνο πού ό Θεός έχτισε. 

Αυτό έγινε στην Ευρώπη και εξαιτίας αυτού ήρθε ή ομίχλη, ή σύγχυση, ή εξέγερση, ή επανάσταση, ό πόλεμος, ή καταστροφή. Και όλα αυτά συνέβησαν, επειδή οι άθεοι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι από το φώς και το δρόμο του σατανά από το δρόμο του Χριστού. Έτσι καταστράφηκαν. Απογυμνώνοντας τον εαυτό τους από κάθε τί ιερό και ξεφυσώντας από μέσα τους το Άγιο Πνεύμα κατάντησαν περίγελως στους δαίμονες και στα ζώα. Αμήν.

Άπαντα Ορθοδοξίας

Τις θρησκευτικές επιλογές του καθενός μας δεν θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να τις κρίνω. Θεωρώ ότι είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο προσωπικό ζήτημα. Απλά θα παραθέσω έναν διάλογο μεταξύ ενός άθεου καθηγητή της φιλοσοφίας και ενός φοιτητή του. Μόνο τον διάλογο. Τίποτα άλλο!

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό; 

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθηγητής.: Είναι καλός ο Θεός; 

Φοιτητής: Φυσικά.

Καθηγητής.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος; 

Φοιτητής: Ναι.

Καθηγητής: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν; 

Φοιτητής: ......

Καθηγητής: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε, μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός; 

Φοιτητής: Ναι.

Καθηγητής: Είναι καλός ο διάβολος; 

Φοιτητής: Όχι.

Καθηγητής: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο; 

Φοιτητής: Ο... Θεός...

Καθηγητής: Σωστά. Πες μου, παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο; 

Φοιτητής: Ναι.

Καθηγητής: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά; 

Φοιτητής: Ναι.

Καθηγητής: Άρα λοιπόν, ποιος δημιούργησε το κακό; 

Φοιτητής: .....

Καθηγητής: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι; 

Φοιτητής: Μάλιστα.

Καθηγητής: Λοιπόν, ποιος τα δημιούργησε; 

Φοιτητής: ......

Καθηγητής: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου, παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό; 

Φοιτητής: Όχι, κύριε.

Καθηγητής: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και, τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό; 

Φοιτητής: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθηγητής: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτητής: Ναι.

Καθηγητής: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου; 

Φοιτητής: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθηγητής: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτητής: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα; 

Καθηγητής: Ναι.

Φοιτητής: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθηγητής: Ναι.

Φοιτητής: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται "κρύο".
"Κρύο" είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτητής: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι; 

Καθηγητής: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτητής: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το "σκοτάδι" είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως...
Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθηγητής: Πού θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτητής: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθηγητής: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτητής.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί.
Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως τη σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια.
Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της.
Τώρα πείτε μου, καθηγητά, διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού; 

Καθηγητής: Εάν αναφέρεσαι στη φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτητής: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη; 

Καθηγητής: ...

Φοιτητής: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ τη διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά ...απλά ένας κήρυκας; 

Καθηγητής: ...

Φοιτητής: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας!
Άρα, σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτοκόλλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι ....δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε.
Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθηγητής: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτητής: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.