Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ποτέ και με τίποτα δεν μπορείς να τους ευχαριστήσεις.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ακόμα και την ψυχή σου να τους χαρίσεις δεν θα ικανοποιηθούν, ούτε και θα εκτιμήσουν την χειρονομία.
Είναι οι αχάριστοι άνθρωποι, οι αγνώμονες.
Οι άνθρωποι που περισσότερο από οτιδήποτε βάζουν τον εαυτό τους, το εγώ τους, και φοβούνται να δώσουν το παραμικρό από φόβο μην χάσουν κάτι από εκείνους.
Είναι τόσο ανασφαλείς, τόσο λίγοι, τόσο μίζεροι, τόσο αγέλαστοι. Δεν χαίρονται με την χαρά σου, δεν σε επιβραβεύουν, δεν σε επαινούν, δεν σε εκτιμούν.
Η ψυχή τους ολότελα δηλητηριασμένη από το μίσος που τρέφουν για τους άλλους.
Τι κι αν εσύ προσπαθείς, τι κι αν δίνεις, τι κι αν ελπίζεις.
Άδικος κόπος, χαμένος χρόνος να επενδύει κανείς σε αγάλματα…
Αφιερωμένο σε αυτούς που κάνουν το λάθος να πιστεύουν πως “όταν δίνεις bonus στους άλλους, χάνεις από τον εαυτό σου”. Δεν είναι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις…
