Είναι φορές, που οι λέξεις δεν βγαίνουν...
δεν σχηματίζουν προτάσεις...
ίσως δεν έχεις καν τη διάθεση να σχηματίσεις νοήματα...
Τότε αφήνεσαι στην μουσική...
της δίνεις τη δυνατότητα να διαλέξει...
να γίνει η δική σου φωνή...
οι λέξεις κι ο στίχος σου...
τα μονοπάτια και οι αισθήσεις σου...
η αγκαλιά που θ' απαγκιάσει η ψυχή σου...
Και γίνεται το τραγούδι οδηγός σου...
εκφραστής των όσων νοιώθεις...
όλων αυτών που δεν λεν' τα χείλη...
Κι ανοίγουν οι πόρτες της ψυχής...
και γίνονται μελωδία και στίχος...
κι εσύ, ένα μαζί τους...
Κι όσα δεν θες να πεις με τα λόγια, τα λες με την μελωδία...
τα λες με τους στίχους...
μ' εκείνα που αγάπησες...
που ξεχώρισες.
Και μην τον ρωτάς τον ουρανό...
αρκεί που ρώτησες την ψυχή σου κι εκείνη σου χαμογέλασε...
Καλλιόπη
