Η σημαντικότερη είδηση των ημερών δεν είναι παρά η γνωστοποίηση για τον πληθυσμό της χώρας που εργάζεται και για όσους για διάφορους λόγους είναι εκτός αγοράς εργασίας. Για όσους δεν έτυχε να διαβάσετε την σχετική έρευνα να μεταφέρω εν τάχει τους αριθμούς. Το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού είναι περίπου 4,7 εκ. άτομα, εκ τον οποίον ενεργεί είναι τα 3,5 εκατομμύρια, ενώ οι υπόλοιποι, 1,2 εκ. άτομα περίπου είναι δηλωμένοι ως άνεργοι.
Ο μη ενεργός πληθυσμός, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, νέοι που δεν έχουν μπει στην αφορά εργασίας και παιδιά και διάφορες άλλες κατηγορίες είναι περισσότεροι από 7 εκ. άτομα. Ουσιαστικά τα 2/3 του πληθυσμού και κάτι παραπάνω είναι εκτός αγοράς εργασίας και ζουν με επιδόματα, συντάξεις στην πλειοψηφία τους κάτω από το όριο των 700 ευρώ το μήνα. Ο ενεργός πληθυσμός είναι τα 3,5 εκατομμύρια άτομα!!! Ο αριθμός αυτός από μόνος του είναι απογοητευτικός και δεν γεννάει καμία αισιοδοξία για το μέλλον.
Οι αριθμοί αυτοί αποτυπώνουν με τον πλέον παραστατικό τρόπο το πόσο πολύ η κοινωνική ειρήνη της χώρας εξαρτάται από τα δανεικά και την ανοχή των δανειστών μας. Πόσο μπορεί μια χώρα να είναι εθνικά υπερήφανη, ανεξάρτητη, αυτόβουλη και όλα τα συναφή αν δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της; Πόσο μπορεί να επιβιώσει μια κοινωνία έχοντας ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού χρόνο με το χρόνο «βουλιάζει» όλο και περισσότερο, στην φτώχεια και την απραξία; Αλήθεια, πόσοι από τους χιλιάδες πτυχιούχους μου βγαίνουν κάθε χρόνο από τις σχολές έχουν ελπίδα να εργαστούν και πόσοι από αυτούς να είναι στο αντικείμενο που σπούδασαν;
Το έχω γράψει πολλές φορές, ότι η πραγματικά επαναστατική πράξη σήμερα στην Ελλάδα είναι η ανάπτυξη της παραγωγής, γιατί μόνο αυτό αυξάνει την απασχόληση και σταματάει την εξάρτηση από τους δανειστές μας. Όσο και αν τους θεωρούμε κουτόφραγκους γνωρίζουν καλά ότι μας έχουν στο χέρι και βαράνε το νταούλι και εμείς χορεύουμε.
Δυστυχώς όμως αυτή η πλέον επαναστατική λέξη, η παραγωγή, είναι απούσα από τον πολιτικό λόγο. Το έγραφα και την περασμένη εβδομάδα, ότι δεν μπορεί σύμβολο της ανατροπής να είναι το κόκκινο γάντι της καθαρίστριας και όχι ο ταλαντούχος νέος που μπορεί να προσφέρει πολλά. Η καθαρίστρια όσο και να τρίψει την σκάλα με τη μάπα πλούτο δεν παράγει και στο τέλος θα μείνει και άνεργη όταν τελειώσουν τα δανεικά – καλή ώρα. Το ζήτημα είναι να σπάσουν τα δεσμά της ανεργίας και να απελευθερωθούν δυνάμεις, αφού από εκεί ξεκινάει η υποτέλειά μας!!!
Η απάντηση σε όλα αυτά ποια είναι; Ψευδοδιλλήματα και ψευδοπροβλήματα για να μην βλέπουμε την αλήθεια. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να περιμένουμε λύση του ασφαλιστικού, καλύτερη υγεία και πρόνοια, καλύτερες αμοιβές και αναστροφή της καθοδικής πορείας αν δεν υπάρχει παραγωγή, όλα τ’ άλλα είναι απλά για να περνάμε τον καιρό μας.
___________
~ Θεόδωρος Αν. Σπανέλης
Πηγή: xronometro.com
