ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ εὔκολα ἐπηρεάζονται ἀπό τά ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό, περιφρονώντας κάθε ἠθικό φραγµό. Ἡ διάβρωση πιά τῶν συνειδήσεων εἶναι εὐρύτατη, καί στούς ἄρχοντες καί στόν ἁπλό λαό, γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνησυχία εἶναι µεγάλη. ∆υστυχῶς, λείπουν οἱ ἄνθρωποι πού θά µποροῦσαν νά πείσουν τό λαό νά ἀπαρνηθεῖ τίς ἁµαρτωλές του συνήθειες καί νά ἐπιλέξει τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν πνευµατική ζωή, πού καλλιεργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν µυστηρίων.
Τή λύση στό µεγάλο αὐτό πρόβληµα πρέπει νά τή δώσουν οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι µέ τή µετάνοιά τους, προτοῦ ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἱστορία µᾶς διδάσκει ὅτι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό καί βυθίζονται στό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας, παρεµβαίνει ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας µέ δραστικά µέτρα, πού δύσκολα µποροῦν νά περιγραφοῦν καί εἶναι ἀδύνατο νά προβλεφθοῦν, γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ξεπερνοῦν τά ὅρια τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του στήν Παναγούδα. Εἶναι φοβερό νά ἐξοργιστεῖ ὁ Θεός, γιατί ἐµεῖς οἱ βαφτισµένοι στό ὄνοµά του ἔχουµε χάσει τήν πίστη καί ζοῦµε σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος!
Εἶναι εὔκολη ἡ περιγραφή τῆς κατάστασης, πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία µας. Ἐκεῖνο ὅµως πού ἰδιαίτερα ἐνοχλεῖ εἶναι ἡ περιφρόνηση τῆς ἁγνότητας καί τοῦ µυστηρίου τοῦ γάµου. Θεωρεῖται πιά ἀναχρονισµός τό νά φτάσουν στό γάµο ἁγνοί δύο ἄνθρωποι. Ἐπίσης πολλοί συµβιώνουν δίχως γάµο. Ἄλλοι ὑπογράφουν σύµφωνα ἐλεύθερης συµβίωσης καί ἄλλοι προκλητικά πηγαίνουν στό δηµαρχεῖο καί ὑπογράφουν τόν πολιτικό τους γάµο γελώντας, µέ «τελετουργό» κάποιον ἀντιδήµαρχο. Φοβερό ἐπίσης εἶναι τό ἔγκληµα τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ἀναιδέστατη ὁµοφυλοφιλία, οἱ ἀδίστακτες ληστεῖες µετά φόνου, οἱ ἀδικίες, οἱ κλοπές καί γενικά ἡ χωρίς ντροπή καταπάτηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Ὅλα τά παραπάνω ἔχουν γίνει κανόνας στήν ἐποχή µας. Ἐνῶ παλιά ἦταν ἡ ἐξαίρεση πού ἀποδοκιµαζόταν ἀπό ὅλους. Τά πράγµατα δείχνουν -παρόλο πού ὅλοι οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀπεύχονται- ὅτι βρίσκονται πολύ κοντά σέ φοβερά δεινά, τά ὁποῖα θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ἔρθουν, γιά νά συναισθανθοῦµε τό πλῆθος τῶν ἁµαρτιῶν µας καί νά στραφοῦµε στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἐπιτρέψει δηλαδή ὁ Θεός νά ἐξαγνιστοῦµε µέ δάκρυα καί αἷµα! Ἀλλά καί τότε θά ὑπάρξουν πολλοί πού θά παραµείνουν διεστραµµένοι καί ἀδιάφοροι, γιατί ὁ διάβολος θά τούς ἔχει διαβρώσει τό νοῦ καί τήν καρδιά καί δέν θά µποροῦν νά ἐπιλέξουν τή µετάνοια καί σωτηρία.
Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦµε τί γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς γιά τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἀντιµετωπίζουν συγκλονιστικά γεγονότα καί δυσάρεστες καταστάσεις, πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός προκειµένου νά ἀφυπνιστοῦν πνευµατικά καί νά ὁδηγηθοῦν στή µετάνοια:
«Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τοῦ ἀφόρητου πόνου καί τῆς φωτιᾶς οἱ καλοζωισµένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στήν πλήρη ἐπίγνωση, πώς ὁ Θεός εἶναι «τά πάντα» καί ὁ ἄνθρωπος ἕνα «τίποτε». Οἱ περήφανοι ἄνθρωποι γνωρίζουν τήν ντροπή, οἱ ἀλαζόνες σκύβουν τό κεφάλι τους κάτω στή γῆ, οἱ πλούσιοι περπατοῦν µέ τσέπες ἄδειες, οἱ ἄρχοντες ἀναζητοῦν ἀκόµη καί κάποιον δοῦλο γιά συντροφιά, οἱ ἀξιωµατικοί τοῦ στρατοῦ χάνουν τά παράσηµά τους, οἱ ἀµέριµνοι ἱερεῖς κλαῖνε µπροστά στούς κατεστραµµένους ναούς, καί οἱ ἄπληστες γιά χρήµατα γυναῖκες ἑτοιµάζουν γιά γεῦµα τό πιό λιτό φαγητό».
Μακάρι νά ἐπιστρέψουν οἱ ἄνθρωποι στό Θεό
χωρίς δραστικά καί ἐπώδυνα µέτρα.
Νά συναισθανθοῦν ὅτι ἡ πορεία τους ὁδηγεῖ πρός τήν καταστροφή
καί ὄχι πρός τή σωτηρία.
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
πηγή/αντιγραφή
Ορθόδοξος Τύπος,
Αριθ Φύλλου 2084,
18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
